Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Świetna, lekka, bawi, ale też uczy - polecam przeczytać młodym kobietkom monolog ojca, skierowany do Marianki

Świetna, lekka, bawi, ale też uczy - polecam przeczytać młodym kobietkom monolog ojca, skierowany do Marianki

Przyjemna...

Przyjemna...

Trudny i wciąż mało znany dla nas temat. Warto przeczytać, warto zatrzymać się w codziennym pędzie I pochylić głowę nad Wołyniem.

Trudny i wciąż mało znany dla nas temat. Warto przeczytać, warto zatrzymać się w codziennym pędzie I pochylić głowę nad Wołyniem.

Książka, której nie należy czytać jednym tchem, trzeba dać sobie czas na refleksję, na wyciągnięcie wniosków. Mimo, że to trzecia część cyklu, nie wywołuje znużenia. Ciekawe jest wprowadzenie książki "Sto pytań", z przyjemnością przeczytałabym wszystkie pytania, bo te przedstawione w książce są niezwykle intrygujące. Polecam do powolnego czytania. Z żalem odkładam na półkę.

Książka, której nie należy czytać jednym tchem, trzeba dać sobie czas na refleksję, na wyciągnięcie wniosków. Mimo, że to trzecia część cyklu, nie wywołuje znużenia. Ciekawe jest wprowadzenie książki "Sto pytań", z przyjemnością przeczytałabym wszystkie pytania, bo te przedstawione w książce są niezwykle intrygujące. Polecam do powolnego czytania. Z żalem odkładam na...

Audiobook na podróż, nawet nastolatki się zasłuchały.

Audiobook na podróż, nawet nastolatki się zasłuchały.

Początek nie zachęcał do czytania, ale później było tylko lepiej. Piękna opowieść o sile miłości...

Początek nie zachęcał do czytania, ale później było tylko lepiej. Piękna opowieść o sile miłości...

Książka, którą powinien przeczytać każdy. O kruchości nawet najbardziej płomiennego uczucia, o małych jakże ważnych rzeczach...
O codziennym pielęgnowaniu uczuć małżeńskich

Książka, którą powinien przeczytać każdy. O kruchości nawet najbardziej płomiennego uczucia, o małych jakże ważnych rzeczach...
O codziennym pielęgnowaniu uczuć małżeńskich

Zabawna opowieść o perypetiach czeskiej rodziny arystokratycznej. Na początku rozbawia do łez, później troszkę mniej zabawnie, ale nadal bawi.

Zabawna opowieść o perypetiach czeskiej rodziny arystokratycznej. Na początku rozbawia do łez, później troszkę mniej zabawnie, ale nadal bawi.

Jestem zachwycona, książkę przeczytałam niemal jednym tchem w 3 dni

Jestem zachwycona, książkę przeczytałam niemal jednym tchem w 3 dni

Zdecydowanie najlepszy tom z trylogii

Zdecydowanie najlepszy tom z trylogii

Kolejna część Sióstr Jutrzenki toczy się w latach po II wojnie światowej w czasach PRL i w latach 2006 - 2009. Kolejne losy potomków Arachny jednak z miłym powrotem do przeszłości. Odnajdywanie się w powieści znacznie ułatwia drzewo genealogiczne umieszczone na końcu tomu. Polecam!

Kolejna część Sióstr Jutrzenki toczy się w latach po II wojnie światowej w czasach PRL i w latach 2006 - 2009. Kolejne losy potomków Arachny jednak z miłym powrotem do przeszłości. Odnajdywanie się w powieści znacznie ułatwia drzewo genealogiczne umieszczone na końcu tomu. Polecam!

Lekki kryminał z dawką komedii, jak sądzę szkoła Joanny Chmielewskiej. Ma swój urok i czyta się niemal jednym tchem. Teściowe z odmiennymi poglądami, ale w trakcie czytania można polubić obydwie. Z całą pewnością sięgnę po pierwszą część i będę oczekiwała na kolejne z tej serii. Wszak temat jest głęboki i materiału starczy na niejedną książkę.

Lekki kryminał z dawką komedii, jak sądzę szkoła Joanny Chmielewskiej. Ma swój urok i czyta się niemal jednym tchem. Teściowe z odmiennymi poglądami, ale w trakcie czytania można polubić obydwie. Z całą pewnością sięgnę po pierwszą część i będę oczekiwała na kolejne z tej serii. Wszak temat jest głęboki i materiału starczy na niejedną książkę.

Książka z nierealną fabułą, ale to nie ujmuje jej geniuszu. Jest po prostu piękna, wręcz baśniowa, jak Kraków. Agata to nie istota ludzka a raczej Anioł, który zamieszkał na ziemi i został obdarzony smutkiem, lękiem, bólem, ale i niebywałą intuicją.
Dodatkowy atut książki to miejsce akcji: Kraków, który już zawsze będzie mi się kojarzył z magią.
Polecam przeczytanie tej książki w tym zabieganym świecie.

Książka z nierealną fabułą, ale to nie ujmuje jej geniuszu. Jest po prostu piękna, wręcz baśniowa, jak Kraków. Agata to nie istota ludzka a raczej Anioł, który zamieszkał na ziemi i został obdarzony smutkiem, lękiem, bólem, ale i niebywałą intuicją.
Dodatkowy atut książki to miejsce akcji: Kraków, który już zawsze będzie mi się kojarzył z magią.
Polecam przeczytanie tej...

Nie porwała mnie od pierwszej strony. Jakaś taka nijaka ta książka.
Małgorzata - tak uporządkowana, że aż chorobliwie wierząca w nie mające miejsca zdrady męża.
Katarzyna - ciekawie się zapowiadająca postać, ale trochę zepchnięta na drugi a może nawet ostatni plan.
Karol - facet, który zamiast twardo postawić na swoim, odsunął się, wycofał na życzenie otaczających go kobiet. Na końcu książki wreszcie stanowczo wyraził swój sprzeciw. Wyjątkowo cierpliwy gość.
Joanna - rozkapryszona, rozpieszczona. Dziwne mi się wydaje to, że dziewczyna na studiach nie potrafi sprzątać i gotować. Ogólnie nieporadna. Dziecko to nie jej problem, niech zajmie się nim mama. Zero odpowiedzialności. Na wychowywanie dziecka nie miała ochoty, ale na Karolinę już tak. Dziwna...
Wanda - kobieta, która widzi więcej niż się wszystkim wydaje. Umie spojrzeć wstecz i zmierzyć się ostatecznie z wszystkim co ją spotkało. Kobieta mądra.


W momencie kiedy zaczęło się robić ciekawie książka się skończyła

Na okładce słowa recenzji Agaty Przybyłek"..o kobietach takich jak my". No raczej nie.

Nie porwała mnie od pierwszej strony. Jakaś taka nijaka ta książka.
Małgorzata - tak uporządkowana, że aż chorobliwie wierząca w nie mające miejsca zdrady męża.
Katarzyna - ciekawie się zapowiadająca postać, ale trochę zepchnięta na drugi a może nawet ostatni plan.
Karol - facet, który zamiast twardo postawić na swoim, odsunął się, wycofał na życzenie otaczających go...

Świetna na wakacyjne czytanie

Świetna na wakacyjne czytanie

Trzecia część opowieści o losach Valentine. Zaskakujące zakończenie, bo przecież wszystko zaczęło się układać...

Trzecia część opowieści o losach Valentine. Zaskakujące zakończenie, bo przecież wszystko zaczęło się układać...

"Nie jestem śliczną siostrą"
świetna książka o włoskiej rodzinie, o wartościach ważnych, o priorytetach. I co najważniejsze o rękodziele.
Polecam pierwszą część z całego serca. Lektura w sam raz na wiosenno - letnie wieczory.

"Nie jestem śliczną siostrą"
świetna książka o włoskiej rodzinie, o wartościach ważnych, o priorytetach. I co najważniejsze o rękodziele.
Polecam pierwszą część z całego serca. Lektura w sam raz na wiosenno - letnie wieczory.

Lubię w literaturze Młodą Polskę i może właśnie dlatego ta książka bardzo mi się spodobała. Od pierwszej strony. Książka ukazująca problemy kobiet z końca XIX wieku. Dzisiaj dla nas to o co one walczyły jest na wyciągnięcie ręki. Prawo do własnego zdania, prawo do nauki, prawo do pracy i zarabiania, prawo wyborcze.
Autorka opowiada o nas kobietach, kruchych z pozoru istotach (bo nasz szkielet waży mniej niż męski), walczących o siebie. Niezależnie od wieku, w którym żyjemy.
Warto sięgnąć po książkę.

Lubię w literaturze Młodą Polskę i może właśnie dlatego ta książka bardzo mi się spodobała. Od pierwszej strony. Książka ukazująca problemy kobiet z końca XIX wieku. Dzisiaj dla nas to o co one walczyły jest na wyciągnięcie ręki. Prawo do własnego zdania, prawo do nauki, prawo do pracy i zarabiania, prawo wyborcze.
Autorka opowiada o nas kobietach, kruchych z pozoru...

Książkę czytałam dzieciom (6 i 7 lat) i nie były zachwycone, a nawet słuchały niezbyt uważnie.
Imiona dzieci jakieś dziwne (Sklota, Papi - tu dziecko zapytało czy to coś od jedzenia). Przygody, może i fajne, ale opisane w taki sposób, że śmialiśmy się z mężem. Dzieciaki dziwnie na nas patrzyły. Wniosek z tego, że niezbyt zrozumiały humor w książce. Nawet plagiat bliźniaczek ich nie rozśmieszył, bo mają koleżanki bliźniaczki i młodsza pociecha stwierdziła, że przecież są zupełnie inne tylko tak samo się ubierają.
Kupiłam książkę po przeczytaniu kilkunastu opinii, pisano o książce w samych superlatywach.
Moim dzieciom podobała się jedynie szata graficzne.
Wczoraj po przeczytaniu słowa KONIEC wszyscy odetchnęliśmy z ulgą.

Książkę czytałam dzieciom (6 i 7 lat) i nie były zachwycone, a nawet słuchały niezbyt uważnie.
Imiona dzieci jakieś dziwne (Sklota, Papi - tu dziecko zapytało czy to coś od jedzenia). Przygody, może i fajne, ale opisane w taki sposób, że śmialiśmy się z mężem. Dzieciaki dziwnie na nas patrzyły. Wniosek z tego, że niezbyt zrozumiały humor w książce. Nawet plagiat...

Czasem nie warto skreślać drugiego człowieka uprzednio nie poznawszy co tak naprawdę sprawiło, że zachowuje się tak a nie inaczej.
Drugi tom czyta się równie miło i lekko jak tom pierwszy.

Czasem nie warto skreślać drugiego człowieka uprzednio nie poznawszy co tak naprawdę sprawiło, że zachowuje się tak a nie inaczej.
Drugi tom czyta się równie miło i lekko jak tom pierwszy.