Jesteśmy społecznością, która kocha książki

O ile intryga jest bardzo ciekawa, o tyle zakończeniem byłam dość zawiedziona.

O ile intryga jest bardzo ciekawa, o tyle zakończeniem byłam dość zawiedziona.

Oczywiście wyobraźnia Autora jest godna pochwały, ale mimo tego książka nie wzbudziła we mnie zachwytu, a momentami była nudna.

Oczywiście wyobraźnia Autora jest godna pochwały, ale mimo tego książka nie wzbudziła we mnie zachwytu, a momentami była nudna.

Ciekawy pomysł i język, ale książka mimo wszystko nudna. Niejednokrotnie przy niej zasypiałam.

Ciekawy pomysł i język, ale książka mimo wszystko nudna. Niejednokrotnie przy niej zasypiałam.

Trochę się zawiodłam, bo książka zrobiła się ciekawa dopiero pod koniec.

Trochę się zawiodłam, bo książka zrobiła się ciekawa dopiero pod koniec.

Nic nadzwyczajnego.

Nic nadzwyczajnego.

Język pisania autorki jest momentami irytujący.
Za dużo wykrzykników - szczególnie tych potrójnych (!!!).

Język pisania autorki jest momentami irytujący.
Za dużo wykrzykników - szczególnie tych potrójnych (!!!).

Już dawno nie czytałam książki, która wzbudziłaby we mnie tyle emocji.
Na początku byłam zła, że Sonea postanowiła nauczyć się czarnej magii. Później z kolei nie potrafiłam zrozumieć dlaczego dziewczyna chce z własnej woli poddać się tak surowej karze. Jednak szybko pogodziłam się z tym dwoma faktami - gdyby nie to, jaki sens miałaby ta wspaniała książka?
Kolejny raz zbuntowałam się przeciw Autorce, gdy Sonea i Akkarin zaczęli mieć się ku sobie. Przecież ona ma Dorriena, myślałam. Ta para w ogóle mi do siebie nie pasowała. Cóż, serce nie sługa :) Ostatecznie przekonałam się do nich.
Jednak ostatnią rzeczą, która po prostu rozsadziła mnie od środka była śmierć Akkarina. Był to cios w serce i myślę, że długo nie będę się mogła otrząsnąć(tak, wiem, że to tylko książka :D). Na początku, rzeczywiście, czułam do niego niechęć, ale przekonałam się do niego wcześniej niż sama Sonea. Nie mogę się też powstrzymać od wyobrażenia sobie, jak szczęśliwe mogło być życie tej dwójki.
Uważam, że to najlepsza książka z całej trylogii. Po prostu wrzało we mnie.

Już dawno nie czytałam książki, która wzbudziłaby we mnie tyle emocji.
Na początku byłam zła, że Sonea postanowiła nauczyć się czarnej magii. Później z kolei nie potrafiłam zrozumieć dlaczego dziewczyna chce z własnej woli poddać się tak surowej karze. Jednak szybko pogodziłam się z tym dwoma faktami - gdyby nie to, jaki sens miałaby ta wspaniała książka?
Kolejny raz...

Nie wiem czy to wina tłumaczenia czy stylu pisarza, ale nie podobał mi się język pisania tej książki.

Nie wiem czy to wina tłumaczenia czy stylu pisarza, ale nie podobał mi się język pisania tej książki.

Może rzeczywiście w Ameryce tak jest,ale dla mnie jednak trochę za dużo narzekania.

Może rzeczywiście w Ameryce tak jest,ale dla mnie jednak trochę za dużo narzekania.

Jak dla mnie to w tej książce było więcej o śmierci niż o miłości.

Jak dla mnie to w tej książce było więcej o śmierci niż o miłości.

Spodziewałam się czegoś innego.

Spodziewałam się czegoś innego.

ciekawa i wciągająca. z chęcią sięgnę po kolejne książki z tej serii.

ciekawa i wciągająca. z chęcią sięgnę po kolejne książki z tej serii.

Książka nie jest zła. Może nie uważam, że jest genialna (jak np. "Pamiętnik księżniczki") dlatego, że nie czytałam poprzednich książek z tej serii albo spodziewałam się czegoś innego...

Książka nie jest zła. Może nie uważam, że jest genialna (jak np. "Pamiętnik księżniczki") dlatego, że nie czytałam poprzednich książek z tej serii albo spodziewałam się czegoś innego...

Ta książka jest wspaniała. Niesamowita opowieść o młodych, bohaterskich ludziach, którym przyszło walczyć i zginąć za Polskę.

Ta książka jest wspaniała. Niesamowita opowieść o młodych, bohaterskich ludziach, którym przyszło walczyć i zginąć za Polskę.

Chociaż książka porusza ważny problem to jest trochę nudna, najbardziej podobały mi się tzry czy cztery ostatnie rozdziały.

Chociaż książka porusza ważny problem to jest trochę nudna, najbardziej podobały mi się tzry czy cztery ostatnie rozdziały.

Wciągająca, lekka i przyjemna - taka jak większość książek pani Cabot. :)

Wciągająca, lekka i przyjemna - taka jak większość książek pani Cabot. :)

Pamiętam, że byłam chora. To była 2 lub 3 klasa podstawówki. I właśnie wtedy, gdy leżałam w łóżku czytałam tę książkę.
Na jej temat powiem tylko tyle: wierzyłam, że te listy są prawdziwe. Do tej pory.
I wiem, że to brzmi równoznaczne z tym, że do tej pory wierzyłam w Świętego Mikołaja, no ale cóż... tak nie było. Do tej pory wierzyłam, że te listy były pisane przez samego Świętego Mikołaja, lecz wiedziałam, że on istnieje.I właśnie to dowodzi jak wspaniała jest ta książka.

Pamiętam, że byłam chora. To była 2 lub 3 klasa podstawówki. I właśnie wtedy, gdy leżałam w łóżku czytałam tę książkę.

Na jej temat powiem tylko tyle: wierzyłam, że te listy są prawdziwe. Do tej pory.

I wiem, że to brzmi równoznaczne z tym, że do tej pory wierzyłam w Świętego Mikołaja, no ale cóż... tak nie było. Do tej pory wierzyłam, że te listy były pisane przez samego...

nie będę się tutaj rozpisywać, bo moja opinia jest podobna do poprzednich - książki nie polecam.

nie będę się tutaj rozpisywać, bo moja opinia jest podobna do poprzednich - książki nie polecam.

na początku sądziłam, że ta książka jest nudna, ale pod koniec stwierdziłam, się myliłam i książka jest bardzo mądra.

na początku sądziłam, że ta książka jest nudna, ale pod koniec stwierdziłam, się myliłam i książka jest bardzo mądra.

Według mnie poprzednie części były lepsze.

Według mnie poprzednie części były lepsze.