Uwielbiałam te książkę w postawówce i z sentymentem do niej powróciłam .Fabuła książki obraca się wokół wilkołaków, magicznych stworzeń i tajemnic, które skrywają lasy. Bohaterowie są młodzi i zmagają się z odkrywaniem swojej tożsamości, a także ze zmieniającymi się realiami świata, w którym żyją. To historia o dorastaniu, odkrywaniu własnych zdolności i mierzeniu się z wyzwaniami, które stoją przed kimś na drodze do zrozumienia swojej prawdziwej natury. Miszczuk doskonale buduje atmosferę grozy i tajemnicy, co czyni „Wilka” książką idealną dla fanów fantasy i horroru. Wykorzystanie motywu wilkołaków pozwala autorce na wprowadzenie elementów mitologicznych i etnograficznych, co nadaje powieści dodatkowej głębi. Jej świat jest dobrze skonstruowany, z własnymi zasadami i hierarchią, co przyciąga czytelnika i sprawia, że chce on dowiedzieć się więcej o tajemnicach skrytych w ciemnych lasach

Uwielbiałam te książkę w postawówce i z sentymentem do niej powróciłam .Fabuła książki obraca się wokół wilkołaków, magicznych stworzeń i tajemnic, które skrywają lasy. Bohaterowie są młodzi i zmagają się z odkrywaniem swojej tożsamości, a także ze zmieniającymi się realiami świata, w którym żyją. To historia o dorastaniu, odkrywaniu własnych zdolności i mierzeniu się z...

Trochę naiwna i naciągana, a do tego nie najlepiej napisana książka dla młodzieży. Uważam, że istnieje wiele innych, dużo lepszych tytułów dla nastolatków. Biorąc jednak pod uwagę fakt, w jakim wieku autorka wydała tę książkę, można przymknąć oko na pewno błędy. Po kontynuację nie będę sięgać.

Trochę naiwna i naciągana, a do tego nie najlepiej napisana książka dla młodzieży. Uważam, że istnieje wiele innych, dużo lepszych tytułów dla nastolatków. Biorąc jednak pod uwagę fakt, w jakim wieku autorka wydała tę książkę, można przymknąć oko na pewno błędy. Po kontynuację nie będę sięgać.

Bardzo dobra książka młodzieżowa.
Nie rozumiem, czemu niektórzy mają uwagi do książek młodzieżowych, że są za mało dojrzałe. Przecież właśnie o to chodzi, żeby fabuła literatury młodzieżowej była dostosowana do młodzieży - delikatnie naiwna, zabawna i w większości pozytywna. Dokładnie jak młodzież, która patrzy przez różowe okulary. Na czytanie dramatów i pokręconych historii skrzywdzonych emocjonalnie ludzi jeszcze przyjdzie czas wraz z wiekiem i przeżytymi dramatami, gdzie faktycznie czytelnik będzie mógł się z nimi utożsamiać.

Osobiście książka bardzo mi się podoba, jest zabawna, ciekawa, pomysłowe zwroty akcji - humor od razu się poprawia, coś lekkiego na chłodne wieczory.
Mały minusik może za wątek miłosny, gdzie autorka "rozpuszcza się" w kółko nad swoim chłopakiem Maxem, ale po dłuższym przemyśleniu - trochę w tym racji jest, dobre odzwierciedlenie młodzieżowej miłości, gdzie zupełnie traci się głowę dla drugiej połówki.

Bohaterka zdecydowanie da się lubić, jest charakterystyczna, a to klucz do sukcesu, nie ma nic gorszego niż bezbarwna główna postać. Reszta postaci również jest barwna, mają swoje charaktery, w dialogach jest zróżnicowanie (dialogi np Maxa, Akiego, Iv, Marka mają zupełnie inny wydźwięk) nie wyczuwa się "odlewania" kolejnych bohaterów "od formy".

Podsumowując polecam zdecydowanie na poprawę humoru, dla rozrywki. Natomiast nie polecam czytelnikom, którzy oczekują pouczającej literatury, morałów, czy skrzywdzonych przez życie bohaterów.

Bardzo dobra książka młodzieżowa.
Nie rozumiem, czemu niektórzy mają uwagi do książek młodzieżowych, że są za mało dojrzałe. Przecież właśnie o to chodzi, żeby fabuła literatury młodzieżowej była dostosowana do młodzieży - delikatnie naiwna, zabawna i w większości pozytywna. Dokładnie jak młodzież, która patrzy przez różowe okulary. Na czytanie dramatów i pokręconych...

Naprawde dobra. W drugiej części pojawia się prawdziwy wilkołak😉

Naprawde dobra. W drugiej części pojawia się prawdziwy wilkołak😉

Przeczytałam tą książkę jako nastolatka, i wtedy byłam nią naprawdę zachwycona. Pewnie teraz, patrząc z perspektywy czasu, nie uznałabym ją za najlepszą, ale to typowa książka dla młodzieży, i to pisana przez młodą autorkę.
Na pewno jest o wiele lepsza, niż aktualne książki dla nastolatek, które pochodzą z wattpada. Myślę, że w "Wilku" unikamy tych toksycznych treści i zachowań, które są promowane przez autorki z wattpada.
Jest to po prostu lekka, fajna historia dla młodych czytelników.

Przeczytałam tą książkę jako nastolatka, i wtedy byłam nią naprawdę zachwycona. Pewnie teraz, patrząc z perspektywy czasu, nie uznałabym ją za najlepszą, ale to typowa książka dla młodzieży, i to pisana przez młodą autorkę.
Na pewno jest o wiele lepsza, niż aktualne książki dla nastolatek, które pochodzą z wattpada. Myślę, że w "Wilku" unikamy tych toksycznych treści i...

Oceniając tę książkę trzeba wziąć pod uwagę kiedy i przez kogo (wiek autorki) została napisana. Gdy się uwzględni te dwa czynniki, to lektura nie jest zła ;-)

Chwilami miałem wrażenie, że akcja trochę przypomina mi serię Lux autorstwa Jennifer L. Armentrout, ale ta książka powstała jakieś 6 lat wcześniej...

Książka nie jest zła i nawet fajnie się to czyta. Raczej dla młodszych czytelników. Wewnętrzne dialogi głównej bohaterki i przełamywanie przez autorkę "czwartej ściany" nadały tej książce lekkiego i bardzo rozrywkowego klimatu.

Jest to lekkostrawny i przyjemnie odmóżdżający przerywnik między bardziej poważnymi książkami i jako taki spełnia swoje zadanie.

Oceniając tę książkę trzeba wziąć pod uwagę kiedy i przez kogo (wiek autorki) została napisana. Gdy się uwzględni te dwa czynniki, to lektura nie jest zła ;-)

Chwilami miałem wrażenie, że akcja trochę przypomina mi serię Lux autorstwa Jennifer L. Armentrout, ale ta książka powstała jakieś 6 lat wcześniej...

Książka nie jest zła i nawet fajnie się to czyta. Raczej dla...

Daję 9/10, ponieważ za bardzo zalatuje to w Zmierzch. Jednak szacunek dla autorki, że stworzyła coś takiego w wieku 15 lat. Część 2 już nie jest tak spójna ze Zmierzchem i całość tworzy niesamowitą historię.

Daję 9/10, ponieważ za bardzo zalatuje to w Zmierzch. Jednak szacunek dla autorki, że stworzyła coś takiego w wieku 15 lat. Część 2 już nie jest tak spójna ze Zmierzchem i całość tworzy niesamowitą historię.

Sięgając po „Wilka”, miałam pewną obawę, że książka okaże się dla mnie zbyt dziecinna, gdyż Miszczuk napisała ją jeszcze jako nastolatka. Całkiem jednak lubię tę autorkę i była ciekawa jej debiutu literackiego. Na szczęście już od pierwszych stron okazało się, że powieść na pewno nie będzie rozczarowująca.
Od razu zauważyłam dość dojrzałą jak na małolatę narrację - jest to wydanie poprawione przez Miszczuk kilka lat później, więc nie razi infantylnością. Powieść jednak zachowała klimat historii dla nastolatków, w której główna bohaterka przeżywa wszystko z dramatyzmem i emfazą właściwymi dla swojego wieku, narzeka na szkołę i dorosłych, i doświadcza pierwszych wzlotów sercowych.
Lektura „Wilka” przeniosła mnie do moich własnych młodzieńczych czasów – myślę, że z portretem Margo wiele osób mogło się utożsamić, gdyż wszyscy ostatecznie chyba podobnie przechodzimy pewne okresy w życiu. Była to dla mnie zatem podróż do przeszłości, powrót do dawnych emocji.
Książka jest napisana znakomicie: logicznie prowadzona fabuła, plastyczne opisy, wiarygodna charakterystyka postaci, humor. Wprawdzie w ostatniej części historia stała się mocno naiwna, ale składam to na karb wieku, w którym Miszczuk pisała powieść.
Mimo że bohaterowie mają po 16 – 17 lat, jest to pozycja odpowiednia dla dzieciaków w wieku 11 – 13 lat, gdyż książka nie przedstawia problemów dotyczących starszej grupy wiekowej: nie ma tu wzmianek o seksie, używkach, poważniejszych dylematach, kłopotach rodzinnych czy społecznych, a sama narracja zachowuje lekki, „nastoletni” ton. Wprawdzie występuje tutaj wątek uczuciowy, ale jest on tak niewinny, że nie miałabym obaw dać do przeczytania „Wilka” komuś młodszemu.
Uważam, że jest to książka jak najbardziej wartościowa i odpowiednia dla nastolatków – gorąco polecam ją dla rodziców, którzy chcieliby swoim młodocianym potomkom sprezentować jakąś powieść: będzie dla nich super rozrywką, a przy tym nie niesie żadnych szkodliwych treści. Dla samych dorosłych nadaje się również: mi się bardzo podobała i po skończonej lekturze mam zamiar natychmiast zacząć czytać kontynuację.
To dość zaskakujące, ale przeczytałam do tej pory sporo książek Miszczuk i muszę powiedzieć, że ta pierwsza zdecydowanie należy do jej najlepszych.
Polecam gorąco!

Sięgając po „Wilka”, miałam pewną obawę, że książka okaże się dla mnie zbyt dziecinna, gdyż Miszczuk napisała ją jeszcze jako nastolatka. Całkiem jednak lubię tę autorkę i była ciekawa jej debiutu literackiego. Na szczęście już od pierwszych stron okazało się, że powieść na pewno nie będzie rozczarowująca.
Od razu zauważyłam dość dojrzałą jak na małolatę narrację - jest to...

Trochę naiwna, momentami przegadana, ale i tak fajnie się czyta :)

Trochę naiwna, momentami przegadana, ale i tak fajnie się czyta :)

Książkę czyta się bardzo lekko. Powieść została napisana bardzo prostym językiem, przez co zdecydowanie widać młody wiek autorki, która ją stworzyła. Czasami wręcz irytująca w swojej prostocie. Fabuła gna na łeb na szyję. Niby dzieje się dużo, ale niektóre wątki są brutalnie porzucane, uproszczone. Widać, że autorka chciała opisać dużo przez co niestety nie zawsze szło to w parze z jakością. Można wręcz powiedzieć, że czasami opisy traktowane były po macoszemu. Czy polecam? Na pewno znajdzie grono ludzi, którzy będą cieszyć się z czytania jej. Czy ja się do tego grona zaliczam? Książka rozerwała mnie w jakiś sposób. Była fajną odskocznią od życia codziennego. Poświęciłam na nią kilka godzin. Myślę, że zwolennicy literatury fantasy znajdą tutaj coś dla siebie.

Książkę czyta się bardzo lekko. Powieść została napisana bardzo prostym językiem, przez co zdecydowanie widać młody wiek autorki, która ją stworzyła. Czasami wręcz irytująca w swojej prostocie. Fabuła gna na łeb na szyję. Niby dzieje się dużo, ale niektóre wątki są brutalnie porzucane, uproszczone. Widać, że autorka chciała opisać dużo przez co niestety nie zawsze szło to w...