Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Historia osadzona w bliżej nieokreślonym czasie i przestrzeni. Trudno stwierdzić, czy miejsce akcji mieści się jeszcze w naszym świecie, czy to już jakiś inny, równoległy wymiar. Japonia? Ojczyzn baseball'a? Zaświaty? Rzecz dzieje się współcześnie? W latach 80tych? W tym wszystkim bezimienni bohaterowie, w trudnym do określenia wieku. Stworzenie "Muzeum ciszy" okazuje się być zadaniem nietypowym, skomplikowanym, momentami tajemniczym, i przeważnie dziwacznym. Eksponaty na pozór bezwartościowe tak jak ich właścicielka budzą lęk, a sposób ich pozyskiwania jest nie do końca legalny. Wszystko spowite tajemnicą. Im dalej brniesz w historii, tym staje się bardziej tajemnicza i mroczna. Aż do końca.

Historia osadzona w bliżej nieokreślonym czasie i przestrzeni. Trudno stwierdzić, czy miejsce akcji mieści się jeszcze w naszym świecie, czy to już jakiś inny, równoległy wymiar. Japonia? Ojczyzn baseball'a? Zaświaty? Rzecz dzieje się współcześnie? W latach 80tych? W tym wszystkim bezimienni bohaterowie, w trudnym do określenia wieku. Stworzenie "Muzeum ciszy" okazuje...

Długo czekać kazała na siebie McDusia, i choć w moim odczuciu nie dorównuje treścią poprzednim, starszym tomom Jeżycjady, to jednak warto po nią sięgnąć: na powrót zajrzeć do domu Borejków, wypić z nimi herbatę, zajrzeć do mieszkania prof. Dmuchawca, choć odrobinę dowiedzieć sie co słychać u starych, dobrych znajomych... Miło poczytać o tym na jakiego młodzieńca wyrósł Józef, i jak ukształtował się Ignaś.
I choć momentami odnosiłam wrażenie, że książka pisana bardziej pod publikę, choć pewne wątki irytujące, pewne zachowania niezrozumiałe, to jednak miło było spędzić popołudnie z Borejkami.

Długo czekać kazała na siebie McDusia, i choć w moim odczuciu nie dorównuje treścią poprzednim, starszym tomom Jeżycjady, to jednak warto po nią sięgnąć: na powrót zajrzeć do domu Borejków, wypić z nimi herbatę, zajrzeć do mieszkania prof. Dmuchawca, choć odrobinę dowiedzieć sie co słychać u starych, dobrych znajomych... Miło poczytać o tym na jakiego młodzieńca wyrósł...

Kolejna książka autorki P.S. Kocham Cię, którą pochłonęłam. Uwielbiam to co pisze Pani Ahern. Książka ciepła i pokrzepiająca, o sole prawdziwej przyjaźni, o tym, że stracone szanse czasami przychodzą do nas drugi raz, o tym, że z innej perspektywy nasze życie może wyglądać dobrze, o tym, że to co uważaliśmy za tragedię w wieku lat 18, przyjmujemy za błogosławieństwo w wieku lat 32, o tym, że warto czekać i przede wszystkim marzyć.

Kolejna książka autorki P.S. Kocham Cię, którą pochłonęłam. Uwielbiam to co pisze Pani Ahern. Książka ciepła i pokrzepiająca, o sole prawdziwej przyjaźni, o tym, że stracone szanse czasami przychodzą do nas drugi raz, o tym, że z innej perspektywy nasze życie może wyglądać dobrze, o tym, że to co uważaliśmy za tragedię w wieku lat 18, przyjmujemy za błogosławieństwo w wieku...

Ciekawa, trzymająca w napięciu, nieprzewidywalna... czyli wszystko to, czego szukam w książkach kryminalnych.

Ciekawa, trzymająca w napięciu, nieprzewidywalna... czyli wszystko to, czego szukam w książkach kryminalnych.

Rewelacyjny powrót do lat dzieciństwa. Ciepło mi się robiło na sercu, gdy przypominałam sobie ukochane ilustracje. Polecam gorąco, nie tylko dzieciom PRLu :)

Rewelacyjny powrót do lat dzieciństwa. Ciepło mi się robiło na sercu, gdy przypominałam sobie ukochane ilustracje. Polecam gorąco, nie tylko dzieciom PRLu :)

Cudowna książka, wzruszająca, pełna przygód, poświecenia i miłości. Bardzo miła lektura z dzieciństwa

Cudowna książka, wzruszająca, pełna przygód, poświecenia i miłości. Bardzo miła lektura z dzieciństwa

Bardzo dziwnie czytało mi się wspomnienia Mirona Białoszewskiego z powstania warszawskiego. W charakterystyczny sobie sposób budował wypowiedzi, co nie ułatwiało wczucia się w historię. Forma mało przystępna, chaotyczna, ale chyba w dobry sposób oddająca przebieg wydarzeń.

Bardzo dziwnie czytało mi się wspomnienia Mirona Białoszewskiego z powstania warszawskiego. W charakterystyczny sobie sposób budował wypowiedzi, co nie ułatwiało wczucia się w historię. Forma mało przystępna, chaotyczna, ale chyba w dobry sposób oddająca przebieg wydarzeń.

Książkę wygrałam w radiowym konkursie i zachęcona recenzją Pani Z Radia ochoczo zabrałam się do lektury.
Już w trakcie czytania doszłam do wniosku, że mój gust książkowy diametralnie rożni się od gustu Pani Z Radia. Historia niesamowicie się wlokła. Wydarzenia opisane bez polotu, styl pisarski nie powala.
Książka raczej bardzo przeciętna.

Książkę wygrałam w radiowym konkursie i zachęcona recenzją Pani Z Radia ochoczo zabrałam się do lektury.
Już w trakcie czytania doszłam do wniosku, że mój gust książkowy diametralnie rożni się od gustu Pani Z Radia. Historia niesamowicie się wlokła. Wydarzenia opisane bez polotu, styl pisarski nie powala.
Książka raczej bardzo przeciętna.

Przy pomyślnych wiatrach- przyjemna lektura na jeden wieczór. Świetna, zabawia biografia- nie biografia. Przyjemne zderzenie poczucia humoru pani Czubaszek i pana Andrusa, z życia, które mogłoby się wydawać niezbyt ciekawe i zwykłe robi ciekawą, nieprzewidywalna i zaskakującą historię. Poznajemy poglądy pani Marii na temat życia, jej drobne wady, upodobania, to czego nie lubi, z kim się przyjaźni. Książka opatrzona rysunkami, zdjęciami, tekstami pani Czubaszek. Bardzo fajna sprawa.

Przy pomyślnych wiatrach- przyjemna lektura na jeden wieczór. Świetna, zabawia biografia- nie biografia. Przyjemne zderzenie poczucia humoru pani Czubaszek i pana Andrusa, z życia, które mogłoby się wydawać niezbyt ciekawe i zwykłe robi ciekawą, nieprzewidywalna i zaskakującą historię. Poznajemy poglądy pani Marii na temat życia, jej drobne wady, upodobania, to czego nie...

Książka, do przeczytania której zabierałam się kilkukrotnie. Chyba przez dziwny dla mnie sposób pisania, konstrukcji zdań i treści. Dziwny dla mnie, bo z punktu widzenia osoby autystycznej.
Gdy przebrnęłam przez kilka pierwszych rozdziałów, bez trudu weszłam w ten świat. Świat powtórzeń, szelestu i brzmienia. Świat w którym atrakcyjne stają sie szczegóły, ogóły są niedostrzegalne. W trudny świat skomplikowanych uczuć, wyobcowania, inności.
Była to niezwykle cenna lektura. I przerażająca. Axel żyje ze stosunkowo lekką odmianą autyzmu. Trudno jest sobie wyobrazić jak świat: dotyk, zapach, dźwięk, smak odbierają osoby dotknięte cięższymi odmianami... Lektura dla cierpliwych i ciekawych. Niesamowita i godna polecenia.

Książka, do przeczytania której zabierałam się kilkukrotnie. Chyba przez dziwny dla mnie sposób pisania, konstrukcji zdań i treści. Dziwny dla mnie, bo z punktu widzenia osoby autystycznej.
Gdy przebrnęłam przez kilka pierwszych rozdziałów, bez trudu weszłam w ten świat. Świat powtórzeń, szelestu i brzmienia. Świat w którym atrakcyjne stają sie szczegóły, ogóły są...

Trudno jest mi zrozumieć zachwyt nad twórczością pani Terakowskiej. Jest to jej trzecia książka, jaką przeczytałam, i nie dostrzegam tu za mocno niczego, co zasługiwałoby na specjalne zachwalanie.
Owszem, książkę czyta się sympatycznie, historia bajkowa, osadzona w nieokreślonym czasie i nieokreślonej przestrzeni. Może to nasza przeszłość? Może przyszłość? Nie jest to tu najważniejsze. Ważne są przemiany, jakie zachodzą w Córce Czarownic, chyba powinniśmy brać z niej przykład, dążyć do doskonałości, pracować nad sobą, uczyć się... taka bajka z morałem, jak to u pani Terakowskiej na siłę omieciona magią.

Trudno jest mi zrozumieć zachwyt nad twórczością pani Terakowskiej. Jest to jej trzecia książka, jaką przeczytałam, i nie dostrzegam tu za mocno niczego, co zasługiwałoby na specjalne zachwalanie.
Owszem, książkę czyta się sympatycznie, historia bajkowa, osadzona w nieokreślonym czasie i nieokreślonej przestrzeni. Może to nasza przeszłość? Może przyszłość? Nie jest to tu...

świetna, trzymająca w napięciu do ostatniej strony, misternie umyślona historia. Może najlepsza spośród całej sagi?

świetna, trzymająca w napięciu do ostatniej strony, misternie umyślona historia. Może najlepsza spośród całej sagi?

książka raczej dla nastolatek, historia, którą pochłania się szybko, choć nie do końca jest spójna. Dzieło wysokich lotów to to nie jest, ale bezstresowo można z tą pozycją spędzić popołudnie.

książka raczej dla nastolatek, historia, którą pochłania się szybko, choć nie do końca jest spójna. Dzieło wysokich lotów to to nie jest, ale bezstresowo można z tą pozycją spędzić popołudnie.

Ciepła opowieść o miłości i poplątanej drodze do niej. O wyborach, o odwadze i sile do walki o miłość, o przyjaźni i sztuce, a także o pięknej Florencji.

Ciepła opowieść o miłości i poplątanej drodze do niej. O wyborach, o odwadze i sile do walki o miłość, o przyjaźni i sztuce, a także o pięknej Florencji.

Sympatyczna opowieść o miłości, przeznaczeniu, poszukiwaniu drugiej połówki i reinkarnacji. Książka byłaby idealnym czytadłem na leniwy wieczór, gdyby nie zbyt długie i pseudofilozoficzne wynurzenia jednego z głównych bohaterów.

Sympatyczna opowieść o miłości, przeznaczeniu, poszukiwaniu drugiej połówki i reinkarnacji. Książka byłaby idealnym czytadłem na leniwy wieczór, gdyby nie zbyt długie i pseudofilozoficzne wynurzenia jednego z głównych bohaterów.

Książka, z którą walczyłam bardzo długo. Część opisująca Stanfordzki Eksperyment Więzienny niesamowicie ciekawa, wciągająca, przerażająca, ale też dająca do myślenia. Podobnie z rozdziałami opisującymi więzienie w Abu Gharib. Najwięcej czasu i energii zajęło mi przebrnięcie przez wszystkie teoretyczne uzasadnienia zaistniałych sytuacji, poszukiwanie winnych tortur więziennych i "proces" prowadzony przez Zimbardo.
Lektura trudna, ale warta przeczytania. Uzmysławia to, że każdy z nas, w zależności od okoliczności może okazać się zarówno bestią, jak i bohaterem.

Książka, z którą walczyłam bardzo długo. Część opisująca Stanfordzki Eksperyment Więzienny niesamowicie ciekawa, wciągająca, przerażająca, ale też dająca do myślenia. Podobnie z rozdziałami opisującymi więzienie w Abu Gharib. Najwięcej czasu i energii zajęło mi przebrnięcie przez wszystkie teoretyczne uzasadnienia zaistniałych sytuacji, poszukiwanie winnych tortur...

Wciągająca, trzymająca w napięciu, momentami przewidywalna, ale mimo to świetna. Przyjemne to było spotkanie z Larssonem.

Wciągająca, trzymająca w napięciu, momentami przewidywalna, ale mimo to świetna. Przyjemne to było spotkanie z Larssonem.

Historia życia Frances Gray, którego początek i koniec ściśle związany jest z "domem sióstr". Czytelnik poniekąd przypadkiem dopuszczony jest do tajemnic, jakie zabrała ze sobą do grobu energiczna, silna i surowa Frances.
Postać w moim odczuciu w swej sile i determinacji niesamowicie podobna do Scralett O'Hara, broniąca swego domu i bliskich niczym Scarlett Tary.
Świetna, wciągająca książka.

Historia życia Frances Gray, którego początek i koniec ściśle związany jest z "domem sióstr". Czytelnik poniekąd przypadkiem dopuszczony jest do tajemnic, jakie zabrała ze sobą do grobu energiczna, silna i surowa Frances.
Postać w moim odczuciu w swej sile i determinacji niesamowicie podobna do Scralett O'Hara, broniąca swego domu i bliskich niczym Scarlett Tary.
Świetna,...

Kontynuacja przygód Basi jeszcze gorsza niż pierwsza odsłona jej życia. Bohaterka ze strony na stronę coraz bardziej infantylna i niezdecydowana, wątki wplatane do historii od czapy, bez sensu, składu i kontynuacji, warte przeczytania były jedynie opisy angielskiej przyrody.

Kontynuacja przygód Basi jeszcze gorsza niż pierwsza odsłona jej życia. Bohaterka ze strony na stronę coraz bardziej infantylna i niezdecydowana, wątki wplatane do historii od czapy, bez sensu, składu i kontynuacji, warte przeczytania były jedynie opisy angielskiej przyrody.