Kolory tamtego lata

7,5

7,5

Pokaż mimo to

Tak to jest to co lubię najbardziej w powieściach romantycznych ! Jestem wzruszona i daje ją do moich ulubionych książek. Polecam jeśli lubicie sie wzruszyć nawet popłakać ale w pozytywnym tego słowa znaczeniu.

Tak to jest to co lubię najbardziej w powieściach romantycznych ! Jestem wzruszona i daje ją do moich ulubionych książek. Polecam jeśli lubicie sie wzruszyć nawet popłakać ale w pozytywnym tego słowa znaczeniu.

Pokaż mimo to

Piękna, wzruszająca opowieść o wielkiej miłości i obietnicach, które czasami z powodu przeciwności losu zostają złamane. Ale prawdziwa miłość nigdy nie zapomina bo w końcu "nie możesz obiecać, że nie będziesz kogoś kochać".
POLECAM!!!

Piękna, wzruszająca opowieść o wielkiej miłości i obietnicach, które czasami z powodu przeciwności losu zostają złamane. Ale prawdziwa miłość nigdy nie zapomina bo w końcu "nie możesz obiecać, że nie będziesz kogoś kochać".
POLECAM!!!

Pokaż mimo to

To moje pierwsze spotkanie z tym autorem i jestem pozytywnie zaskoczona. Historia jest napisana pięknym językiem i czyta się ją bardzo szybko. W tej książce zawarte jest wszystko co potrzeba, by się zrelaksować - lato, Włochy, miłość i oczywiście wspaniałe zakończenie.

To moje pierwsze spotkanie z tym autorem i jestem pozytywnie zaskoczona. Historia jest napisana pięknym językiem i czyta się ją bardzo szybko. W tej książce zawarte jest wszystko co potrzeba, by się zrelaksować - lato, Włochy, miłość i oczywiście wspaniałe zakończenie.

Pokaż mimo to

"Utracić miłość to nieszczęście. Ale nigdy nie kochać to tragedia."

Piękna historia o miłości. Urzeka delikatnością, nienachalnością, dobrocią. Richard Paul Evans ma dar pisania w sposób niezwykły, ciepły, piękny.

"Utracić miłość to nieszczęście. Ale nigdy nie kochać to tragedia."

Piękna historia o miłości. Urzeka delikatnością, nienachalnością, dobrocią. Richard Paul Evans ma dar pisania w sposób niezwykły, ciepły, piękny.

Pokaż mimo to

Każda młoda dziewczyna marzy o wielkiej i romantycznej miłości, podobnie było z Elianą. Życie zaczyna przypominać więc sen kiedy udaje jej się wyrwać z kowbojskiego Vernal w objęciach przystojnego Włocha. Czy to aby na pewno piękny sen i miłość na którą czekała całe życie? R.P. Evans namalował piękną historię w kolorach tamtego lata, skąpaną w promieniach toskańskiego słońca, a jednocześnie skrytą w cieniu rozległych winorośli. Historia nieco banalna, ale piękna, romantyczna, rozczulająca, idealna na mroźny wieczór. Dajmy się rozkochać atmosferze miejsca, w którym jak zapewnia wydawca, język brzmi jak poezja, a jedzenie smakuje niczym dar niebios.

„Mężczyzna i kobieta jechali nocnym pociągiem na Sycylię. Pociąg był zapchany do ostatniego miejsca. Okazało się, że ich dwoje omyłkowo przydzielono do tego samego przedziału sypialnego. Na początku byli trochę skrępowani, ale wkrótce zgasili światło i położyli się spać, mężczyzna na górnym, kobieta na dolnym łóżku. Po jakimś czasie mężczyzna odezwał się do kobiety: „Przepraszam, ale czy mogłaby pani podać mi koc? Trochę tu zmarzłem”. Kobieta odpowiedziała: „Mam lepszy pomysł. Moglibyśmy, oczywiście tylko na tę jedną noc, udawać, że jesteśmy małżeństwem”. „Naprawdę?”, zapytał podniecony mężczyzna. „To wspaniale!” „W takim razie sam sobie weź ten pieprzony koc”, powiedziała kobieta i odwróciła się na drugi bok.”

Każda młoda dziewczyna marzy o wielkiej i romantycznej miłości, podobnie było z Elianą. Życie zaczyna przypominać więc sen kiedy udaje jej się wyrwać z kowbojskiego Vernal w objęciach przystojnego Włocha. Czy to aby na pewno piękny sen i miłość na którą czekała całe życie? R.P. Evans namalował piękną historię w kolorach tamtego lata, skąpaną w promieniach toskańskiego...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

szczerze mówiąc nigdy nie byłam jakąś fanką romansów. zawsze ciągnęło mnie o wiele bardziej do historii kryminalnych z krwią, a nie miłością w tle. ta tutaj jednak totalnie mnie zauroczyła i niesamowicie miło było do niej wrócić, możecie mi wierzyć!

dostałam kolory jakiś czas temu (może nie jakiś czas, a parę lat temu) na urodziny. wtedy jeszcze do końca nie zrozumiałam tej książki, bo chyba potrzebowałam do niej dorosnąć, ale za tym drugim razem, naprawdę złapała mnie za serduszko. do tego wszystko dzieje się we włoszech, a ja bardzo, bardzo chciałabym tam pojechać. florencja to moje małe marzenie, z resztą nie tylko florencja, bo jest jeszcze wiele innych miast, w których kiedyś mnie zobaczycie, ale to kiedyś.

cała historia skupia się na rossie, który pojawił się znikąd we włoszech i złapał posadę w galerii sztuki. nikt o nim nic nie wie, on sam jest bardzo małomówny i wszystko wyciąga z niego dopiero eliana ━ kobieta, u której wynajmuje swoje mieszkanko. eliana jest matką alessia, a także żoną wpływowego włocha, który, cóż, nie traktuje jej najlepiej. dziewczyna jednak jakoś sobie z tym radzi i całą swoją uwagę skupia tylko i wyłącznie na synku, który ma astmę, co we włoszech równa się z poważnymi atakami. jednak pomiędzy rossem, a elianą coś zaczyna się dziać. na początku ona się opiera, a ross nie naciska, ale później, gdy wszystko nabiera rumieńców i eliana nie wie już co sądzić, amerykanin, bo nim z pochodzenia jest ross, wszystko zaczyna się mieszać. dziewczyna staje przed wyborem, przed którym sporo się już nauciekała.

całą historię przeczytałam bardzo szybko. polubiłam styl tego autora i jestem pewna, że kiedyś na pewno sięgnę po inne książki jego autorstwa. kolory tamtego lata spodobały mi się na tyle, że jestem przekonana, że na pewno coś jeszcze przypadnie mi do gustu. jak wspominałam, nie byłam i nie jestem fanką romansów, ale ta historia naprawdę mnie do siebie przekonuje. już nie tylko tłem wydarzeń, ale bohaterami i fabułą. z jednej strony jest raczej czymś, z czym już się gdzieś spotkaliśmy, a z drugiej jest opisana w taki sposób, że nie nudzi, a ciągle czymś zaskakuje. w dodatku na początku każdego rozdziału pojawia się jakiś cytat, a ja bardzo lubię coś takiego.

szczerze mówiąc nigdy nie byłam jakąś fanką romansów. zawsze ciągnęło mnie o wiele bardziej do historii kryminalnych z krwią, a nie miłością w tle. ta tutaj jednak totalnie mnie zauroczyła i niesamowicie miło było do niej wrócić, możecie mi wierzyć!

dostałam kolory jakiś czas temu (może nie jakiś czas, a parę lat temu) na urodziny. wtedy jeszcze do końca nie zrozumiałam...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Opowieść ta jest znana w Polsce również jako Ostatnia obietnica. Opowiada ona o zderzeniu dwóch kultur – włoskiej i amerykańskiej, o urokach toskańskiej wsi, o ludzkich dramatach ukrytych za sekretami i o marzeniach odsuniętych na bok z powodu złych wyborów. Od pierwszej strony pokochacie zarówno urokliwą włoską rzeczywistość, jak i dwoje głównych bohaterów, których drogi musiały spleść się w pięknej, starej posiadłości pod Florencją. Ich historia pełna jest barw i emocji, niezwykłych aromatów i smaków. Z czasem staje się, oczywiście, odrobinę przewidywalna, ale przestaje to mieć znaczenie. Liczą się tylko emocje, jakie opowieść ta wywołuje.Polecam.

Opowieść ta jest znana w Polsce również jako Ostatnia obietnica. Opowiada ona o zderzeniu dwóch kultur – włoskiej i amerykańskiej, o urokach toskańskiej wsi, o ludzkich dramatach ukrytych za sekretami i o marzeniach odsuniętych na bok z powodu złych wyborów. Od pierwszej strony pokochacie zarówno urokliwą włoską rzeczywistość, jak i dwoje głównych bohaterów, których drogi...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Cieszy mnie, że również w przypadku tej książki autor trzyma nas w napięciu do samego końca.

Cieszy mnie, że również w przypadku tej książki autor trzyma nas w napięciu do samego końca.

Pokaż mimo to

Sięgając po tą książkę miałam większe oczekiwania. Tymczasem nieco się rozczarowałam. Sporą część książki zajmują opisy topografii miasta i malarstwo twórców włoskich. Reszta to niczym niewyróżniający się romans.

Sięgając po tą książkę miałam większe oczekiwania. Tymczasem nieco się rozczarowałam. Sporą część książki zajmują opisy topografii miasta i malarstwo twórców włoskich. Reszta to niczym niewyróżniający się romans.

Pokaż mimo to