Na początku myślałam: WOW SUPER KSIĄŻKA. Fajny pomysł na książkę, skierowany głównie do kobiet. No bo kto zrozumie kobietę...
Im dłużej czytałam tę książkę, tym bardziej zaczęła mnie denerwować, często się powtarzała tak jakby już w połowie straciła pomysł na materiał i chciała na siłę skończyć tę książkę. Typowy poradnik w amerykańskim stylu. Zmęczyła mnie ta książka i przez nią wpadłam w zastój czytelniczy, z którego miałam ciężko się uwolnić. W końcu jakimś cudem udało mi się dobrnąć do końca, kiedy przeczytałam tę książkę to poczułam ogromną ulgę, że to już koniec. Książka przeciętna, jak ktoś lubi tego typu poradniki to jak najbardziej przeczytać może, ale jak nie lubi to nie polecam, szkoda zachodu.

Na początku myślałam: WOW SUPER KSIĄŻKA. Fajny pomysł na książkę, skierowany głównie do kobiet. No bo kto zrozumie kobietę...
Im dłużej czytałam tę książkę, tym bardziej zaczęła mnie denerwować, często się powtarzała tak jakby już w połowie straciła pomysł na materiał i chciała na siłę skończyć tę książkę. Typowy poradnik w amerykańskim stylu. Zmęczyła mnie ta książka i...

Bardzo ciekawa pozycja która pomoże trochę ochłonąć i na chwile zatrzymać się. Różne sytuacje z życia wzięte przedstawione w humorystyczny sposób. Za dużo myślimy,zastanawiamy się, analizujemy...Musimy nauczyć się myśleć o sobie. Nie ma w tym nic złego,każdy potrzebuje chwili dla siebie,swojej przestrzeni.

Bardzo ciekawa pozycja która pomoże trochę ochłonąć i na chwile zatrzymać się. Różne sytuacje z życia wzięte przedstawione w humorystyczny sposób. Za dużo myślimy,zastanawiamy się, analizujemy...Musimy nauczyć się myśleć o sobie. Nie ma w tym nic złego,każdy potrzebuje chwili dla siebie,swojej przestrzeni.

Najpierw zachwyciłam się tą książką. Bardzo fajny pomysł z tymi "wewnętrznymi jędzami", które każda z nas w sobie hoduje (książka zasadniczo skierowana jest do kobiet). To prawda absolutna, że nikt tak nam nie dowala, jak my same sobie.
Ale im dłużej czytałam, tym bardziej wkurzało mnie powtarzanie w kółko tego samego, lanie wody i huraoptymizm autorek. Kolejny amerykański poradnik w amerykańskim stylu. Dawno nie męczyłam się tak z żadną książką. Chciałam doczytać do końca, żeby z tego strumienia radosnej świadomości wyłowić jakieś konkrety, ale co chwila zbierało mi się na odruch wymiotny. "Ołtarzyki miłości własnej" były już totalnym przegięciem. Dobrnęłam do końca z ulgą i poczuciem rozczarowania.

Najpierw zachwyciłam się tą książką. Bardzo fajny pomysł z tymi "wewnętrznymi jędzami", które każda z nas w sobie hoduje (książka zasadniczo skierowana jest do kobiet). To prawda absolutna, że nikt tak nam nie dowala, jak my same sobie.
Ale im dłużej czytałam, tym bardziej wkurzało mnie powtarzanie w kółko tego samego, lanie wody i huraoptymizm autorek. Kolejny amerykański...

Do tej książki zachęcił mnie tytuł. "Rozpraw się ze swoją wewnętrzną jędzą", kiedy go przeczytałam, stwierdziłam o coś dla mnie! W końcu która z nas nie ma problemu czasem ze emocjami itp... I cóż mogę napisać o tej książce... Na pewno skorzystam z wielu rad autorek i wezmę pod uwagę wiele kwestii, może w pewnym stopniu zacznę kochać samą siebie zamiast się niszczyć. Autorki lektury, to naprawdę super kobietki, pomogły i pomagają tylu kobietą walczyć z samą sobą. Jednak mam wrażenie, że na mnie ta przemiana raczej nie zadziałała. Oczywiście jakieś wnioski wyciągnęłam, jednak wiem, że jeśli chcę się zmienić, to w przyszłości muszę przeczytać ją jeszcze raz. Przyznaje, że troszkę czasem czułam się znudzoną tą treścią i dość długo zajęło mi przeczytanie tego poradnika. Czasem miałam wrażenie, że panuje w tej książce jakiś chaos i nie mogłam się skupić. Aczkolwiek myślę, że jeśli każda kobieta by ją przeczytała, to nic złego się nie stanie, wręcz przeciwnie może akurat którąś z Was to zmieni. Reasumując książkę oceniam na ocenę dobrą.

Do tej książki zachęcił mnie tytuł. "Rozpraw się ze swoją wewnętrzną jędzą", kiedy go przeczytałam, stwierdziłam o coś dla mnie! W końcu która z nas nie ma problemu czasem ze emocjami itp... I cóż mogę napisać o tej książce... Na pewno skorzystam z wielu rad autorek i wezmę pod uwagę wiele kwestii, może w pewnym stopniu zacznę kochać samą siebie zamiast się niszczyć....

Nie neguję tej książki, zdaję sobie sprawę, że jest mnóstwo osób, którym pomogła i co najmniej równie wielu kobietom pomoże w przyszłości. Niestety mi książka nie przypadła do gustu, nudziłam się w trakcie jej czytania, nie potrafiłam się należycie skupić na treści, przez to trudno oczekiwać, żeby przyniosła ona jakikolwiek pozytywny efekty. Nie zamierzam Was jednak zniechęcać do tej lektury, może w Waszym przypadku się ona sprawdzi i zaczerpniecie z niej sporo mądrości. Jednak na wszelki wypadek zanim zakupicie ten tytuł, przeczytajcie chociaż fragment tego poradnika. Dzięki temu sprawdzicie, czy autorki nadają na tych samych falach, co Wy i czy są w stanie przekonać Was do swoich teorii.

http://korcimnieczytanie.blogspot.com/2017/05/amy-ahlers-christine-arylo-rozpraw-sie.html

Nie neguję tej książki, zdaję sobie sprawę, że jest mnóstwo osób, którym pomogła i co najmniej równie wielu kobietom pomoże w przyszłości. Niestety mi książka nie przypadła do gustu, nudziłam się w trakcie jej czytania, nie potrafiłam się należycie skupić na treści, przez to trudno oczekiwać, żeby przyniosła ona jakikolwiek pozytywny efekty. Nie zamierzam Was jednak...

Miałam nadzieję rozprawić się ze swoją wewnętrzną jędzą, którą dobrze znają inni. Tą jędzą, która sprawia, że denerwuję ludzi ze swojego otoczenia. Okazało się jednak, że ta jędza jeszcze we mnie pozostanie...
Poradnik ma za zadanie pomóc rozprawić się z tą częścią mnie, która m n i e wyniszcza. Tą, która mnie gnębi i sprawia, że moje samopoczucie znacznie się pogarsza.
Czy pomogło? Czy po przeczytaniu czuję się silniejsza, nie załamuję się porażkami, jestem dla siebie dobra niezależnie od tego czy poniosłam zwycięstwo czy upadek? Może nie w 100%, ale na pewno dała mi do myślenia i coś tam się we mnie zmieniło. A to już coś.
Choć tytuł mnie zmylił i oczekiwałam czegoś innego to nie był zmarnowany czas. Skupiłam się na czymś, co mnie zadręcza, wyniszcza i mam nadzieję, że pomoże mi to w kryzysowych sytuacjach w przyszłości.


www.mojpunktczytania.blogspot.com

Miałam nadzieję rozprawić się ze swoją wewnętrzną jędzą, którą dobrze znają inni. Tą jędzą, która sprawia, że denerwuję ludzi ze swojego otoczenia. Okazało się jednak, że ta jędza jeszcze we mnie pozostanie...
Poradnik ma za zadanie pomóc rozprawić się z tą częścią mnie, która m n i e wyniszcza. Tą, która mnie gnębi i sprawia, że moje samopoczucie znacznie się pogarsza.
Czy...

Co jest z tą książką nie tak? Ona mnie rozumie jak nikt inny! A dokładniej, rozumie moje rozterki, bolączki, obawy i problemy. Moja kobieca natura jest tutaj wybebeszona, rozłożona na części pierwsze i tak sobie leży na stole. A ja na nią patrzę i czytam kolejne rozdziały, by wiedzieć, jakimi nożycami czy nitką ją potraktować. Zszyć czy przerobić na inny wzorek?

Przede wszystkim mam wrażenie, jakbym rozmawiała z kobietą, która siedzi w mojej głowie. Doskonale rozumie co się tam w zwojach mózgowych dzieje. Ona wie, co ja czuję i jakie mam problemy. A gdy omawia kolejny etap podróży przez krainę zmian, wie doskonale, z czym mogę sobie nie poradzić. Zatrzymuje się więc tu na chwilę i rozjaśnia sytuację. To niesamowite, ale ja naprawdę czuję się, jakbym właśnie została rozebrana na atomy i każdy z nich rozpatrywała osobno!

Najpierw dostałam listę tych złośnic, które mogą we mnie siedzieć. Omówienie każdej z nich i nazwanie. A potem wielki test. Nie musiałam sama decydować, jaka babka sobie tam wewnątrz zamieszkała. Zrobił to za mnie test.

Dlaczego się śmieję? Bo w dalszym etapie nie uczyłam się jej eksmitować. Nie- my się musimy zaprzyjaźnić! Ja mam wiedzieć, jak ona myśli i co zrobić, by w danym momencie wysłać ja na gorąca czekoladę do kawiarni, a sama podejść do danej sytuacji życiowej tak jak powinnam- a nie tak jak ona by mi podyktowała.

Chciałabym, aby ta recenzja była dłuższa, lecz nie widzę sensu. Jeśli jesteś kobietą, która ma typowe kobiece rozterki, myśli i problemy. Jeśli chciałabyś, ale nie wiesz jak (a może się boisz?). Ta książka jest dla Ciebie. Po prostu musisz ją przeczytać. A w trakcie lektury stosuj się do wskazówek. Zajrzyj sobie głęboko w oczy, dojrzyj gdzieś tam w głębi tę babę i zrób z nią porządek! Nie bój się, że stracisz swoją kobiecość. Sądzę, że jeśli nie czujesz jej teraz zbyt dobrze, to właśnie po tej terapii znów odzyskasz dobre samopoczucie, pewność siebie i seksapil 😉

A na koniec jeszcze jedno, co stwierdziłam po lekturze tego poradnika. Nie jest zwykły. Nie jest typowy. Jest pomocny i wskazuje kierunek w jakim podążać. Ale musisz wybrać na te zmiany odpowiedni czas. Musisz czuć, że potrzebujesz ich i jesteś gotowa na nie. Ja przeczytałam książkę z radością i ciekawością, ale niestety w nieodpowiednim czasie. Nie walczyłam z tą jędzą we mnie, tylko przeczytałam książkę na zasadzie planu- jak przygotować się do tej walki. Podejmę się przejścia tą drogą, gdy będę gotowa.

Co jest z tą książką nie tak? Ona mnie rozumie jak nikt inny! A dokładniej, rozumie moje rozterki, bolączki, obawy i problemy. Moja kobieca natura jest tutaj wybebeszona, rozłożona na części pierwsze i tak sobie leży na stole. A ja na nią patrzę i czytam kolejne rozdziały, by wiedzieć, jakimi nożycami czy nitką ją potraktować. Zszyć czy przerobić na inny wzorek?

Przede...

Wiedziałyście, że każda z nas ma w sobie Wewnętrzną Jędzę? To ten głos, który mówi, że nie dasz rady, że na coś nie zasługujesz, że powinnaś postawić potrzeby inne nad własne, że zawsze będziesz sama, albo że nie jesteś tak dobra jak inne osoby. Amy Ahlers i Christine Arylo postanowiły dać nam szansę na stawienie czoła tej złośliwej bestii i sprawienia, by z gryzącego tygrysa, zamieniła się w bezbronnego kotka. Jak przebiegła moja podróż z ich dziełem?

Muszę przyznać, że do książki podchodziłam z dystansem, przyzwyczajona, że dotychczasowe poradniki i pozycje skupiające się na rozwoju osobistym, raczej nie przynosiły efektów w moim przypadku. Szybko jednak zdałam sobie sprawę, że "Rozpraw się ze swoją wewnętrzną jędzą" jest wyjątkowe. Czy to za sprawą pełnego zrozumienia podejścia autorek, czy humorystycznemu stylowi - nie miałam problemu by całą sobą zaangażować się w proces poskromienia mojej wewnętrznej złośnicy.

Pozycja podzielona jest na trzy części: rozpoznaniu wewnętrznej jędzy, tego jakie taktyki stosuje, by utrudnić nam życie oraz skąd w ogóle się wzięła; obudzenia w sobie wewnętrznej mądrości i odnalezienia w sobie tego głosu stojącego zawsze po naszej stronie oraz nauczeniu się odwoływania się do niego w trudnych sytuacjach; oraz poskromieniu złośnicy poprzez stosowania techniki zrozumienia, cierpliwości i przede wszystkim: współczucia.

Autorki dzielą się z nami nienaciąganymi opisami tego jak nasz mózg obraca się przeciwko nam, a robią to w tak luźny, sympatyczny i nienachalny sposób, że naprawdę angażujemy się w cały proces poszukiwania miłości do samych siebie. Po raz pierwszy w życiu czułam, że faktycznie czytając pozycję skupiają się na rozwoju osobistym - rozwijam się. Autorki zwróciły moją uwagę na wiele elementów mojej psychiki, o której wcześniej się nie zastanawiałam, albo z którą od lat toczyłam batalię i przedstawiły łagodniejszy, skuteczniejszy sposób poradzenia sobie z problemem.

Jeśli poszukujecie pozycji, która może na was wpłynąć i pomóc wam w kontrolowaniu negatywnego, sceptycznego, krytycznego głosu w waszej głowie - jak najbardziej polecam "Rozpraw się ze swoją wewnętrzną jędzą". Amy i Christine nie moralizują, do czytelniczki podchodzą ze zrozumieniem, cierpliwością i entuzjazmem, który koniec końców promieniuje również na widza, przynosząc jeszcze korzystniejsze efekty w walce z wewnętrzną jędzą.


http://sherry-stories.blogspot.com/2017/03/rozpraw-sie-ze-swoja-wewnetrzna-jedza.html

Wiedziałyście, że każda z nas ma w sobie Wewnętrzną Jędzę? To ten głos, który mówi, że nie dasz rady, że na coś nie zasługujesz, że powinnaś postawić potrzeby inne nad własne, że zawsze będziesz sama, albo że nie jesteś tak dobra jak inne osoby. Amy Ahlers i Christine Arylo postanowiły dać nam szansę na stawienie czoła tej złośliwej bestii i sprawienia, by z gryzącego...

Nie twierdzę, że nie ma tam paru mądrych stwierdzeń, że nikomu książka nie pomoże. O nie. Jednakowoż była napisana tak infantylnym językiem, pełnym różowości i cukru, że obcowanie z nią nie sprawiło mi żadnej przyjemności. Na początku to mnie to męczyło, potem niesamowicie nużyło, tak bardzo, że nie byłam w stanie przeczytać na raz więcej niż kilka stron. Jak napisałam wcześniej, język był słodki. Niezjadliwy wręcz. Każdy lubi słodycze, ale bez przesady. Dla mnie ta szczęśliwość w książce była wymuszona i wyolbrzymiona. Nie przypominała radośnie pląsającego dziecka, ale przyklejony uśmiech hostessy reklamującej wędlinę.

Więcej na: http://chiyome.blogspot.com/2017/03/czego-tak-naprawde-sie-obawiamy.html

Nie twierdzę, że nie ma tam paru mądrych stwierdzeń, że nikomu książka nie pomoże. O nie. Jednakowoż była napisana tak infantylnym językiem, pełnym różowości i cukru, że obcowanie z nią nie sprawiło mi żadnej przyjemności. Na początku to mnie to męczyło, potem niesamowicie nużyło, tak bardzo, że nie byłam w stanie przeczytać na raz więcej niż kilka stron. Jak napisałam...

Bardzo nietrafiona pozycja, szkoda było mojego czasu :/

Bardzo nietrafiona pozycja, szkoda było mojego czasu :/