Na końcu tęczy

Zrobiłam reread, gdyż przyszła mi na to wielka ochota i w sumie to się cieszę, bo teraz ta książka jakos bardziej mi się spodobała niż pare lat temu. Jedynym minusem jest dla mnie ten nietypowy zapis historii w postaci mailow.

Zrobiłam reread, gdyż przyszła mi na to wielka ochota i w sumie to się cieszę, bo teraz ta książka jakos bardziej mi się spodobała niż pare lat temu. Jedynym minusem jest dla mnie ten nietypowy zapis historii w postaci mailow.

Książka pokazuje jak wiele potrafi zmienić jedna na pozór błaha decyzja. Książka jest napisana w dosyć nietypowy sposób, mianowicie przez listy i wymianę wiadomości online. Nie spotkałam się wcześniej z takim sposobem

Książka pokazuje jak wiele potrafi zmienić jedna na pozór błaha decyzja. Książka jest napisana w dosyć nietypowy sposób, mianowicie przez listy i wymianę wiadomości online. Nie spotkałam się wcześniej z takim sposobem

Dramat.

Dramat.

Wzruszyło mnie to, a to rzadkość, chociaż to chyba nie przez samą książkę, ale przez czas kiedy ją czytałam. Przyjemna, odprężająca, lekka.

Wzruszyło mnie to, a to rzadkość, chociaż to chyba nie przez samą książkę, ale przez czas kiedy ją czytałam. Przyjemna, odprężająca, lekka.

Zabawna, wzruszająca, pouczająca i praktycznie czyta się sama.

Zabawna, wzruszająca, pouczająca i praktycznie czyta się sama.

Myślałam, że ta książka to zwykły romans jakich wiele ale się pomyliłam. Książka zaskakująca, pełna niespodziewanych zdarzeń, nietuzinkowa, zabawna ale też smutna. Napisana w formie wiadomości emailowych lub messengerowych. Bardzo dobrze wciąga czytelnika i cudownie się ją czyta.

Myślałam, że ta książka to zwykły romans jakich wiele ale się pomyliłam. Książka zaskakująca, pełna niespodziewanych zdarzeń, nietuzinkowa, zabawna ale też smutna. Napisana w formie wiadomości emailowych lub messengerowych. Bardzo dobrze wciąga czytelnika i cudownie się ją czyta.

Jedna z tych książek "nie umiemy ze sobą rozmawiać więc przez większość życia wolimy być nieszczęśliwi niż coś z tym zrobić".
Forma maile/listy/liściki jest bardzo łatwa do czytania niestety u mnie zostawia spory niedosyt jeśli chodzi o rozwój postaci czy ich losy.
Rosie nie uczy się na własnych błędach, a Alex jest po prostu nudny. I tak przez ponad 40 lat, z których 30 bardzo się ciągnie, a ostatnie 10 zajmuje zaledwie kilka stron.
Niestety odbiłam się od tej historii jak gumowa piłeczka.

Jedna z tych książek "nie umiemy ze sobą rozmawiać więc przez większość życia wolimy być nieszczęśliwi niż coś z tym zrobić".
Forma maile/listy/liściki jest bardzo łatwa do czytania niestety u mnie zostawia spory niedosyt jeśli chodzi o rozwój postaci czy ich losy.
Rosie nie uczy się na własnych błędach, a Alex jest po prostu nudny. I tak przez ponad 40 lat, z których 30...

Bardzo ciekawa forma książki, ponieważ jest napisana listami. Jedna z moich ulubionych książek. Ciekawa historia, przez tą formę listową, dowiadujemy się wszystkiego tak jak inna osoba ma to widzieć i też widzimy różnicę pomiędzy treścią dla jednej osoby, a drugiej.

Bardzo ciekawa forma książki, ponieważ jest napisana listami. Jedna z moich ulubionych książek. Ciekawa historia, przez tą formę listową, dowiadujemy się wszystkiego tak jak inna osoba ma to widzieć i też widzimy różnicę pomiędzy treścią dla jednej osoby, a drugiej.

Cześć kochani!❤

Przychodzę do Was z opinią książki Cecelii Ahern pod tytułem „Love, Rosie”.

Rosie i Alex są od dzieciństwa nierozłączni. Zawsze razem siedzieli w jednej ławce, spędzali swoje urodziny, imprezowali. Zawsze w ich znajomości liczyli się tylko oni. Sytuacja trochę się zmienia, kiedy Alex znajduje sobie dziewczynę. Zaczyna nie mieć czasu dla Rosie, przez co dziewczyna jest bardzo smutna. Gdy Alex i jego nowa dziewczyna się rozstają wszystko wraca do normy, ale nie na długo. Rodzice chłopaka postanawiają przeprowadzić się do Ameryki, ponieważ jego ojciec dostaje lepszą pracę.

Akcja książki ciągnie się długimi latami, od momentu skończenia przez Rosie i Alexa siedem lat do momentu, w którym mają oni ponad pięćdziesiąt. Mimo kilometrów, które ich dzielą starają się utrzymywać kontakt. Jak tylko mogą wysyłają sobie maile, sms-y, listy lub rozmawiają przez telefon. Pierwsza dłuższa przerwa w ich kontakcie następuje, gdy Alex nie przyjeżdża na bal, na który miał iść razem z Rosie. Jednak ta przerwa nie jest spowodowana obrażeniem się dziewczyny na Alexa, tylko tym, że po balu Rosie przespała się ze znienawidzonym przez siebie i Alexa kolegą z klasy. Może szybko by o tym zapomniała, gdyby nie to, że podczas tego jednego razu dziewczyna zachodzi w ciążę.

Przez tyle lat zarówno Alex jak i Rosie starają się utrzymać kontakt, wysyłając sobie kartki okolicznościowe. Obydwoje opowiadają sobie wzajemnie jak układają sobie życie, gdzie pracują, jednak obydwoje coś do siebie czują, ale boją się, że takie wyznanie zniszczyłoby, albo ich życie prywatne, albo ich wieloletnią przyjaźń.

Książka jest napisana inaczej niż wszystkie. Większość rozdziałów jest napisana jako wiadomości czy to Rosie i jej przyjaciółki lub rodziny, albo Alexa i jego brata. Z tych wiadomości dowiadujemy się przebiegu życia bohaterów. Tylko epilog zawiera opis i krótki dialog. Książka jest naprawdę ciekawa i akcja pomimo że trwa tyle lat jest bardzo szybka. W każdym mailu jest zawarta jakaś emocja, którą łatwo da się rozszyfrować i nie trzeba się niczego brać na domysły. Autorka opisała w książce piękny rodzaj miłości.
Mimo iż Rosie cierpiała widząc Alexa z inną kobietą starała się bardzo nie pokazywać, że ją to boli, tak samo robił chłopak. Zakończenie książki bardzo mnie ucieszyło ponieważ obydwoje odnaleźli swoje szczęście. Kto czytał tę książkę zapewne wie o czym mowa😉

Cześć kochani!❤

Przychodzę do Was z opinią książki Cecelii Ahern pod tytułem „Love, Rosie”.

Rosie i Alex są od dzieciństwa nierozłączni. Zawsze razem siedzieli w jednej ławce, spędzali swoje urodziny, imprezowali. Zawsze w ich znajomości liczyli się tylko oni. Sytuacja trochę się zmienia, kiedy Alex znajduje sobie dziewczynę. Zaczyna nie mieć czasu dla Rosie, przez co...

Prześmieszna książka. Choć styl taki a'la pamiętnikowy bądź pisany w formie listów nie jest moim ulubionym to muszę przyznać, że tę książkę czytało się super. Fajna odskocznia od bardziej skomplikowanych fabuł itp.

Prześmieszna książka. Choć styl taki a'la pamiętnikowy bądź pisany w formie listów nie jest moim ulubionym to muszę przyznać, że tę książkę czytało się super. Fajna odskocznia od bardziej skomplikowanych fabuł itp.