Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Cóż za wspaniałe hard sci fi! Po epizodzie zastoju czytelniczego ta książka siadła tak dobrze jako lodołamacz i przypomniała mi, dlaczego sci fi to zdecydowanie mój ulubiony gatunek. W tej książce jest wszystko - trochę humoru, sporo nauki, ciekawa historia, różnorodni bohaterowie, przy jednoczesnym braku nudy i przegadania.
Ciężko uwierzyć, że hard sci fi napisany niemal 70 lat temu (1957) nadal będzie wychodził obronną ręką z opowiadania historii, w której tak ważną rolę gra nauka. A jednak! Mocno widać tu fakt, że książka była pisana przez naukowca, co dodaje powieści wiarygodności.
Kocham też język, którym napisana jest ta książka - język totalnie brytyjskiej uprzejmości, jakby niemal żywcem wyrwany z lat 50. ubiegłego wieku, bynajmniej nie brzmiący dziwnie dla uszu współczesnego czytelnika.
Zakończenie wybiło mnie z butów, szczękę zbierałam z podłogi, a mózg stwierdził, że kapituluje i wywalił 404 nie chcąc przyjąć tego, co się wydarzyło.
Oczywiście są też wady - bohaterowie mimo swojej wyrazistości nie są zbyt wielowymiarowi, bywają stereotypowi, nauka jest przedstawiana głównie z perspektywy teoretycznej, arena polityczna ówczesnego świata jest podejrzanie zbyt spokojna, a wydarzenia lecą na łeb na szyję. Ale hej, bawiłam się świetnie i książka na pewno trafia do moich ulubionych.
***
Mała notka: w wersji fizycznej książki zdarzają się wzory, rysunki i tabele, które z oczywistych względów nie zawsze są możliwe od odczytania w audio, a dodają fajnych smaczków - można np. zobaczyć co też któryś z naukowców nabazgrał na tablicy.
***
Siedzi mi w głowie porównanie do innej książki hard sci fi, jednak już samo porównanie spojlowałoby obie książki, więc z bólem serca muszę odpuścić.

Cóż za wspaniałe hard sci fi! Po epizodzie zastoju czytelniczego ta książka siadła tak dobrze jako lodołamacz i przypomniała mi, dlaczego sci fi to zdecydowanie mój ulubiony gatunek. W tej książce jest wszystko - trochę humoru, sporo nauki, ciekawa historia, różnorodni bohaterowie, przy jednoczesnym braku nudy i przegadania.
Ciężko uwierzyć, że hard sci fi napisany niemal...

No dobra. To była moja pierwsza książka tej autorki i już wiem, że ostatnia. Zachęcona opisem i tym, że jedną z bohaterek będzie "przemądra ara o imieniu Eureka" z niecierpliwością czekałam na polską premierę. Po przeczytaniu pierwszych kilkudziesięciu stron byłam skonfundowana - na tym etapie nie wiadomo, o czym jest fabuła. Po kolejnych kilkudziesięciu stronach okazuje się, że fabuły to w sumie nie ma. Są za to luźne zapiski pt. "co mi ślina na język przyniesie", albo "hehe, nie miałam kiedy tego powiedzieć, to powiem teraz". Blurb mylnie sugeruje, że jest to opis przeżyć narratorki z czasu pandemii, gdyż o pandemii jest może 1/3 książki, do tego pisana z perspektywy osoby spędzającej czas lockdownu w apartamencie z czterema sypialniami i wzdychającej jakże ciężko jest siedzieć w domu i nie móc wyjść na spacer. Czy pani autorka pomyślała może jak mogły się czuć całe rodziny spędzające lockdown w kawalerkach? Nie - ważne, że ona nie może się snuć po dzielni i rozmyślać nad smutnym i ciężkim losem pisarza. Cała reszta książki to są losowe momenty z życia narratorki, w tym opisy jej śniadań (serio), pierwszych szkolnych miłości (????) i spacerów, a wszystko to bez ładu i składu, chaotycznie, bezcelowo, by nigdy więcej do wątku nie wracać.
Wracając do papugi, to owszem, pojawia się, ale jedynie parę razy i jest raczej tłem do heheszków i losowych anegdot, niż faktycznym bohaterem. Z jednej strony mamy rozważania czy dobrym jest odbierać ptaku wolność i trzymać go w choćby największej klatce? A z drugiej strony kompletnie bez komentarza na temat szkodliwości pozostawione są wątki jak podcinanie ptakom skrzydeł, samotne przetrzymywanie ich bez towarzysza własnego gatunku i zabawy z lustrem.
Nie wiem, co wspólnego ma ten spis losowych momentów z literaturą piękną, ale bynajmniej piękne doświadczenie to to nie było. To była pierwsza książka, którą czytałam w aż trzech (!) formatach na raz (papier, ebook, audio) i w żadnym nie była strawna.
Ta książka ma tylko i aż 224 strony. Aż 224, bo byłaby o połowę krótsza, gdyby nie ogromna interlinia i wielki font. Tylko 224, bo to długość teoretycznie na jeden wieczór, ale z każdej jej strony tak wieje nudą, że czytałam to dłużej niż niejedną książkę Dukaja.
Nie polecam, dobranoc.

No dobra. To była moja pierwsza książka tej autorki i już wiem, że ostatnia. Zachęcona opisem i tym, że jedną z bohaterek będzie "przemądra ara o imieniu Eureka" z niecierpliwością czekałam na polską premierę. Po przeczytaniu pierwszych kilkudziesięciu stron byłam skonfundowana - na tym etapie nie wiadomo, o czym jest fabuła. Po kolejnych kilkudziesięciu stronach okazuje...

Merytorycznie bardzo fajna książka przedstawiająca wspomnienia pierwszych kobiet związanych z branżą IT.
Technicznie niestety jest bardzo chaotyczna, pełna błędów gramatycznych i ma nieprzemyślaną strukturę.
Autorka często zmienia temat zarzucając nas raz nazwiskami a raz imionami, po pewnym czasie wiemy, że widzieliśmy to nazwisko kilkanaście stron wcześniej ale nie wiemy do kogo to przypiąć. Raz wypowiada się autorka, raz bohaterowie a raz bohaterowie o bohaterach. Nie jest to w żaden wyraźny sposób zaznaczone, przez co kolejny raz można się pogubić. Książka nie jest też podzielona ani na konkretne lata, ani zakłady pracy, taki miszmasz. Czuć, jakby książka powstawała w pośpiechu i nie starczyło już czasu na redakcję i korektę.

Nie wiem, czy akurat ta książka przekonałaby mnie do branży IT, gdybym nie była z nią związana. Ciekawostkowo fajna, ale raczej nic poza tym.

Merytorycznie bardzo fajna książka przedstawiająca wspomnienia pierwszych kobiet związanych z branżą IT.
Technicznie niestety jest bardzo chaotyczna, pełna błędów gramatycznych i ma nieprzemyślaną strukturę.
Autorka często zmienia temat zarzucając nas raz nazwiskami a raz imionami, po pewnym czasie wiemy, że widzieliśmy to nazwisko kilkanaście stron wcześniej ale nie wiemy...