Z twórczością Marty Sobieckiej spotkałem się po raz pierwszy w @nowafantastyka, gdzie zamieszczone było opowiadanie "Ciastko z wróżbą".
W obu książkach "Algorytm życia" i "Chindogu", autorka wykorzystując znajomość kultury i obyczajów kraju kwitnącej wiśni, zabiera nas na wycieczkę po niedalekiej przyszłości delikatnie wchodząc w świat cyberpunka. Ukazuje w swoich opowiadaniach, jaki wpływ mogą wywrzeć na nas nowe technologie i jak silnie możemy się z nimi utożsamiać. Duży nacisk kładzie na obecnie rozwijające się technologie sztucznej inteligencji.

Bardzo przyjemna lektura. Chętnie sięgnę po kolejny tytuł Marty Sobieckiej.

Z twórczością Marty Sobieckiej spotkałem się po raz pierwszy w @nowafantastyka, gdzie zamieszczone było opowiadanie "Ciastko z wróżbą".
W obu książkach "Algorytm życia" i "Chindogu", autorka wykorzystując znajomość kultury i obyczajów kraju kwitnącej wiśni, zabiera nas na wycieczkę po niedalekiej przyszłości delikatnie wchodząc w świat cyberpunka. Ukazuje w swoich...

„Ciekawa…”
Zbiór opowiadań z przyszłości, dotyczących pracy policjantki detektywa. Zdarzenia są dostosowane do mijającego czasu i dotyczą głównie przestępstw popełnianych za pomocą nowej technologii, albo przez tą technologię. Jeżeli chodzi o techniczne sprawy, to autorka porusza się sprawnie w genetyce, nanotechnologii i cyberbezpieczeństwie. Każde opowiadanie dotyczy odmiennej sprawy, choć czasami są punkty wspólne. Tempo jest powolne i można powiedzieć, że akcja snuje się po gabinetach, przesłuchaniach i poszukiwaniach. Zdarzają się momenty, kiedy przyśpiesza, ale są to rodzynki w cieście. Mimo dość wolnego tempa, opowiadania wciągają i budują napięcie.
Oprócz czysto „detektywistycznych” wątków mamy dylematy moralne, dotyczące wyborów i wpływu technologii na nasze życie. Pozwalają zadawać sobie pytania o własne stanowisko w tych sprawach. Wartość dodana całego zbioru. Kolejną jest uniwersum w którym osadzona jest akcja. Mianowicie nasza bohaterka mieszka w przyszłej Japonii. Opisy uniwersum są idealnie wyważone i nie zaburzają odbioru opowiadań. W pewnym momencie przestajemy je dostrzegać i zostaną w sposób naturalny zasymilowane. To duża umiejętność Marty Sobieckiej, że potrafi tak umiejętnie dobrać proporcje i z tych minimalistycznych cegieł zbudować tak sugestywne uniwersum. Mnie urzekła ta zdolność.
Wydanie w twardej oprawie z dedykowaną zakładką, nie odbiega poziomem od standardów wydawnictwa IX.
Jeżeli lubicie opowiadania kryminalne, dobrze napisane i ciekawie osadzone w przyszłości śmiało sięgajcie po tą książkę. Ja byłem sceptycznie nastawiony i zostałem pozytywnie zaskoczony. Taką walkę z przestępczością lubię i Wam też polecam.

„Ciekawa…”
Zbiór opowiadań z przyszłości, dotyczących pracy policjantki detektywa. Zdarzenia są dostosowane do mijającego czasu i dotyczą głównie przestępstw popełnianych za pomocą nowej technologii, albo przez tą technologię. Jeżeli chodzi o techniczne sprawy, to autorka porusza się sprawnie w genetyce, nanotechnologii i cyberbezpieczeństwie. Każde opowiadanie dotyczy...

Bardzo nudne i liniowe. Proste jak drut. Gdzieś tam w tle majaczy podobieństwo do Ghost In The Shell, gdzieś tam są jakieś zajawki do skutków zabaw z SI, ale wszystko to bardzo powierzchowne i infantylne.

Bardzo nudne i liniowe. Proste jak drut. Gdzieś tam w tle majaczy podobieństwo do Ghost In The Shell, gdzieś tam są jakieś zajawki do skutków zabaw z SI, ale wszystko to bardzo powierzchowne i infantylne.

Autorkę skojarzyłam z jednego z opowiadań zamieszczonych w Nowej fantastyce, opowiadanie podobało mi się więc sięgnęłam, z resztą pochodziło ono z tego samego uniwersum co książka, która też jest powieścią w opowiadaniach. Mamy tu sugestywnie oddany klimat Japonii, akcja dzieje się właśnie w tym kraju w niezbyt odległej przyszłości, Japonia jest z jednej strony tradycyjna, ale mocno zaawansowana technologicznie, codziennością są nanoboty, hologramy, mocno posunięta AI. W tym świecie oficer policji Kaori Nakamura rozwiązuje zagadki kryminalne. Charakterystyczne jest to, że policjantka jest przeciwniczką rozwoju technologicznego. Książka bardzo mi się podobała, jest to fajne połączenie fantastyki z kryminałem, ale najciekawsze jest tu zderzenie kruchości człowieka z bezwzględnością AI, klimat Państwa Kwitnącej Wiśni w wydaniu cybernetycznym. No i okładka ❤️

Autorkę skojarzyłam z jednego z opowiadań zamieszczonych w Nowej fantastyce, opowiadanie podobało mi się więc sięgnęłam, z resztą pochodziło ono z tego samego uniwersum co książka, która też jest powieścią w opowiadaniach. Mamy tu sugestywnie oddany klimat Japonii, akcja dzieje się właśnie w tym kraju w niezbyt odległej przyszłości, Japonia jest z jednej strony tradycyjna,...

Zbiór opowiadań, czy - jak to określiła podczas spotkania autorskiego Marta Sobiecka - powieść mozaikowa. I rzeczywiście, bo pięć opowiadań łączy wspólny świat przedstawiony, główna bohaterka Kaori Nakamura oraz ciąg przyczynowo-skutkowy w kolejnych rozdziałach.

Kaori żyje w świecie zdominowanym przez elementy cyfrowe. Oprócz ludzi po ulicach przechadzają się bioboty, a w mieszkaniach przebywają oprócz domowników - (hiper)hologramy. To tylko część futurystycznych innowacji umieszczonych w tekstach przez autorkę.

To tylko fantazja? Czy może dalsza, lub wcale niedaleka - przyszłość?

Być może warto się nad tym zastanowić, bo żyjemy w rzeczywistości coraz ścisłej wypełnianej przez technologię.

W opowiadaniu "Rój" jednym z najważniejszych elementów była wypowiedź robotycznej gejszy skierowana do Kaori:
- Ile trzeba czekać, by istota ludzka osiągnęła umiejętność myślenia, analizowania, diagnozowania? (...) Z łona matki wychodzicie zbyt szybko. Z niewykształconymi mózgami. Jesteście bezradni, bezbronni. A ja? Od samego początku, gdy powstałam, byłam doskonała.

Czy człowiek ma szansę jakkolwiek porównywać się do SI?

Idąc tym tropem, i dobierając w kolejnych opowiadaniach inne elementy, dochodzę do wniosku, że ten zbiór jest swoistym manifestem określającym postawę wobec rozwijającej się w szalonym tempie technologii. I bardzo dobrze, bo takie spostrzeżenia są na wagę złota.

Jednocześnie czasem opowiadania przechodziły w dość mentorski ton, co obok dość sztywnych dialogów (większość książki przesłuchałam w audiobooku, gdzie zawsze wychodzi plastyczność bądź nienaturalność wypowiedzi i narracji - też to odczuwacie?) było słabszym ogniwem tekstów.

Czułam też pewien pośpiech w budowaniu scen i relacji. Jakby autorka chciała koniecznie zmieścić się w krótkiej formie. A szkoda, bo chętnie przeczytałabym te teksty, ale pogłębione, prowadzone spokojniej, bez nagłych przeskoków między wydarzeniami i wątkami. A z tego, co wiem, czytelnicy mogą się spodziewać pełnowymiarowej i typowej powieści z główną bohaterką. Myślę, że może być to interesujące i wciągające.

Muszę przyznać, że z przyjemnością weszłam do świata przedstawionego, mimo że gatunkowo jest to dla mnie obcy obszar.

Czyli czasem opłaca się wyjrzeć poza swoją bańkę czytelniczą, by odkryć coś nowego. 😉

Zbiór opowiadań, czy - jak to określiła podczas spotkania autorskiego Marta Sobiecka - powieść mozaikowa. I rzeczywiście, bo pięć opowiadań łączy wspólny świat przedstawiony, główna bohaterka Kaori Nakamura oraz ciąg przyczynowo-skutkowy w kolejnych rozdziałach.

Kaori żyje w świecie zdominowanym przez elementy cyfrowe. Oprócz ludzi po ulicach przechadzają się bioboty, a w...

Oficer japońskiej policji, Kaori Nakamura, prowadzi śledztwa z pogranicza cyberprzestępczości. Kombinezony maskujące pozwalają jej ukrywać się w tłumie, a specjalne soczewki w mgnieniu oka (dosłownie) dostarczają informacji na temat podejrzanych. Bioboty i roboty opiekuńcze są codziennością, a towarzystwa osobom samotnym dotrzymują hiperhologramy.

Co gdybym Wam napisała, że koncept tego świata powstał w… Bydgoszczy?

ALGORYTM ŻYCIA to zbiór pięciu opowiadań Marty Sobieckiej, łączących elementy fantastyki naukowej, kryminału i literatury pięknej. Czyta się je jak dobry serial odcinkowy. Można by zarzucić autorce przewidywalne rozstrzygnięcia śledztw, ale wydaje się, że to nie zwroty akcji stanowią główną oś tej prozy. Każdemu przyda się moment refleksji nad kierunkiem, w którym zmierza ludzkość, w obliczu rozpędzonej machiny rozwoju technologicznego.

Na wyróżnienie zasługują z pewnością dobrze zarysowane, angażujące postaci oraz słodko-gorzki sposób prowadzenia narracji. Kaori da się lubić.

Futurystyczny krajobraz miesza się z tradycyjną kulturą japońską. Zbiór jest silnie nasycony kontrastami, fragmentami przesycony obcojęzycznymi zwrotami bez wyjaśnień, ale można przymknąć na to oko, uznając, że autorka chce przekazać czytelnikowi jak najwięcej tej Japonii, którą nosi w sercu.

Kaori Nakamura podejmuje się rozwikłania pięciu spraw kryminalnych z ramienia japońskiej policji. W każdą z nich zamieszana jest sztuczna inteligencja przybierająca różne formy. Czy postęp ma jakieś granice? Kto zawodzi - człowiek czy technologia? Czy jesteśmy w stanie, jako społeczeństwo, dźwignąć ciężar negatywnych konsekwencji, które równoważą niepodważalne zyski?

Dla fanów przyjemnej fantastyki naukowej z pogranicza gatunków.
---

Ania
https://www.instagram.com/double.bookspresso/

Oficer japońskiej policji, Kaori Nakamura, prowadzi śledztwa z pogranicza cyberprzestępczości. Kombinezony maskujące pozwalają jej ukrywać się w tłumie, a specjalne soczewki w mgnieniu oka (dosłownie) dostarczają informacji na temat podejrzanych. Bioboty i roboty opiekuńcze są codziennością, a towarzystwa osobom samotnym dotrzymują hiperhologramy.

Co gdybym Wam napisała,...

Kwitnie wiśnia, słońce zachodzi. Wokół piętrzą się masywne budowle należące do wielkich korporacji. Chcą dosięgnąć nieba, więc potrzebują miejsca. Samotna, kwitnąca wiśnia jednak nie chcę ulec. Jest ponad to, co widać. Może jest już jedynym żywym świadectwem, tego, co minęło.

Podążam za japońską policjantką Kaori Nakamurą, której przeszłość jest niejasna. Kraj Kwitnącej Wiśni w bliżej nieokreślonej przyszłości wkracza na teren odhumanizowania, które ściera swe ogromne cielsko z mistycyzmem i tradycyjną kulturą, a Marta Sobiecka z pasją kreśli ten portret pozostawiając czytelnikowi wybór w co ma wierzyć. Wydawać się może, że to znany schemat, lecz treść jaką autorka serwuje jest w istocie spojrzeniem na japońskiego ducha toczącego odwieczny bój między szybkim postępem a tożsamością, jaką przejęli w spadku po przodkach. Nawet jeśli proza ta ubrana jest w szatę rozrywki, wciąż pozostawia pole do namysłu. Pięć opowiadań łączy ze sobą nie tylko wizja przyszłości, ale również każdy nowy krok głównej bohaterki. Odkrywamy jak karty małe fragmenty jej życia, przyglądamy się jej wyzwaniom i staramy zrozumieć.

Dość równe to teksty, co zdarza się rzadko, a prócz tego zakończone dobrą puentą, która tak ważna jest w krótkiej formie. Każde następne przybliża czytelnikowi świat atakujący zewsząd hologramami, sztuczną inteligencją oraz ... wadliwością takiej kolei rzeczy. Człowiek zaś w nim jawi się jako istota nie potrafiąca nawet zaufać samemu sobie, a może i nie potrafiącą ujarzmić własnych emocji.
Ciekawy zbiorek, który ze swej strony mogę polecić.

Kwitnie wiśnia, słońce zachodzi. Wokół piętrzą się masywne budowle należące do wielkich korporacji. Chcą dosięgnąć nieba, więc potrzebują miejsca. Samotna, kwitnąca wiśnia jednak nie chcę ulec. Jest ponad to, co widać. Może jest już jedynym żywym świadectwem, tego, co minęło.

Podążam za japońską policjantką Kaori Nakamurą, której przeszłość jest niejasna. Kraj Kwitnącej...

Mamy tutaj futurystyczną metafizykę, cyberprzestrzeń, holograficzne substytuty, dusze fascynacja Japonia.

A więc jak widzicie jest to książka bardzo nowoczesna, wychodząca na przód, patrząca w przyszłość, ścienne fiction skupione na technologii.

Mistyka, religia, wierzchnia przodków. To wszystko od lat próbuje połączyć Japonia z silnym rozwojem. To wszystko znajdziemy a tej książce.

Robi ona wrażenie, daje do myślenia, zastanawia, skłania do refleksji i własnych osadów. A do tego pokazuje nam nowy nieznany świat i wciągająca historie.

Mamy tutaj futurystyczną metafizykę, cyberprzestrzeń, holograficzne substytuty, dusze fascynacja Japonia.

A więc jak widzicie jest to książka bardzo nowoczesna, wychodząca na przód, patrząca w przyszłość, ścienne fiction skupione na technologii.

Mistyka, religia, wierzchnia przodków. To wszystko od lat próbuje połączyć Japonia z silnym rozwojem. To wszystko znajdziemy a...

Algorytm życia to bardzo aktualna książka, zwłaszcza po dosyć głośnym wejściu AI na rynek ogólnodostępny. Już teraz odczuwamy pierwsze ingerencję w naszą standardową rzeczywistość. Jest to szczególnie odczuwalne wśród ludzi pracujących w branży kreatywnej, graficznej, filmowej, czy designerskiej.

Algorytm opowiada bardzo ciekawą historię, a raczej wycinki z życia pewnej policjantki mieszkającej i pracującej w kraju kwitnącej (a może już usychającej) wiśni.
Autorka skupia się na problemach i dylematach, które wywołuje sztuczna inteligencja w codziennym życiu mieszkańców Japonii. Nieraz pojawiają się dylematy moralne, jak i bardziej zawiłe sytuacje związane z nowoczesną technologią, jak bioboty, czy hiperhologramy.

Cała historia opiera się na prowadzonych przez naszą główna bohaterkę śledztwach, które oczywiście skupiają się wokół AI. Akcja toczy się bardzo przyjemnym tempem, a fabuła może nie jest zaskakująca, ale za to bardzo płynna.

Całość czyta się szybko, a klimat cyberpunkowej japonii jest jak najbardziej odczuwalny.
Jest to solidne połączenie SF z lekkim kryminałem. Idealna lektura na dłuższy wieczór.

Chętnie przeczytałbym coś dłuższego, osadzonego w tym świecie.

~ Dawid
Po więcej recenzji zapraszamy na: www.instagram.com/shaggy.books/

Algorytm życia to bardzo aktualna książka, zwłaszcza po dosyć głośnym wejściu AI na rynek ogólnodostępny. Już teraz odczuwamy pierwsze ingerencję w naszą standardową rzeczywistość. Jest to szczególnie odczuwalne wśród ludzi pracujących w branży kreatywnej, graficznej, filmowej, czy designerskiej.

Algorytm opowiada bardzo ciekawą historię, a raczej wycinki z życia pewnej...

Ani to dobry kryminał, ani dobre sf, ani tym bardziej dobry wątek japoński. Naciągane, bez wyrazu, nudne.

Ani to dobry kryminał, ani dobre sf, ani tym bardziej dobry wątek japoński. Naciągane, bez wyrazu, nudne.