Mówią, że życie pisze najlepsze historie. Mimo że sama palmę pierwszeństwa przyznałabym raczej Margaret Atwood albo J.R.R. Tolkienowi, mogę zgodzić się co do tego, że opowieści oparte na faktach bywają niezwykle poruszające, działają na wyobraźnię w szczególny sposób. Własne, dosyć niezwykłe doświadczenia postanowiła zbeletryzować brytyjska dziennikarka Zoë Folbigg – tak powstał jej literacki debiut pod tytułem „Stacja miłość”.

Główna bohaterka, dwudziestoośmioletnia Maya Flowers, od wielu miesięcy jest zakochana po uszy w mężczyźnie, którego niemal codziennie widuje w pociągu w drodze do pracy. Nie zna nawet jego imienia, ale nie może przestać o nim myśleć, nie potrafi wyrzucić z pamięci jego pięknych brązowych oczu, zazwyczaj utkwionych w książce. W końcu kobieta postanawia działać – pokonuje nieśmiałość i wręcza obiektowi swoich westchnień karteczkę z zaproszeniem na drinka. A potem w napięciu czeka na odpowiedź…

Trudno nie zauważyć, że Folbigg jest debiutantką, bo w „Stacji miłość” popełnia kilka błędów – nie do końca radzi sobie z wplataniem w tekst retrospekcji, zdarza jej się nagle zmienić perspektywę, a przede wszystkim niepotrzebnie rozwija tyle wątków dotyczących pobocznych postaci, zamiast w pełni skoncentrować się na Mayi i Mężczyźnie z Pociągu. Jednak w żadnym razie nie nazwałabym tego debiutu nieudanym – to urocza, ciepła historia, przy której można się odprężyć, a nawet trochę rozmarzyć, w dodatku zupełnie pozbawiona scen erotycznych. Wspominam o tym, ponieważ sięgając po powieść obyczajową czy romans (a właściwie po cokolwiek powstałego w ciągu ostatnich lat), zawsze najbardziej obawiam się „momentów”, które zazwyczaj napisane są w żenujący sposób. Naprawdę doceniam więc powściągliwość autorki w tym temacie.

Choć na moim nagrobku nikt nie mógłby napisać: „Tu spoczywa niepoprawna romantyczka, która uwielbiała książki o miłości”, powieść Zoë Folbigg naprawdę mnie ujęła – być może dlatego, że nie jest to typowy romans, w którym wszystko kręci się wokół łączącego bohaterów uczucia, ale złożona historia o tym, jak wiele błędów i rozczarowań czasem potrzeba, by przeznaczeni sobie ludzie mogli się nawzajem odnaleźć. Oraz oczywiście o tym, że zawsze warto zebrać się na odwagę i zawalczyć o swoje szczęście, bo kto nie zapyta, może nigdy się nie dowiedzieć.

„Stacja miłość” to przyjemna lektura na trudny czas (tak, myślę o tobie, koronawirusie!) dla wszystkich, którzy już znaleźli swoją drugą połowę, i coś ku pokrzepieniu serc dla tych, którzy wciąż szukają.

Małgorzata Pawlak