Piękna, wielowątkowa opowieść o gdańskiej Oliwie sięgająca XVIII wieku. Spleciona postaciami francuskiego, amoralnego porucznika, niemieckiego muzyka, czyniącego z parnasizmu sens życia, które rozgrywa się w cieniu upadku Republiki Weimarskiej, budzącego się faszyzmu w Wolnym Mieście Gdańsku, jego żony, żyjącej w (nie)swoim domu po 1945r. Całość splatają (nie)oczywiste losy kaszubskiej i polskiej rodziny.

Styl Huellego jest pełen nostalgii, subtelności, poetyckości, wrażliwości; buduje wielopoziomową, wieloznaczną, pełną różnych odniesień kulturowych, historycznych, biograficznych, fabułę dbającą o detale i sprawy wielkie z równą konsekwencją. Ta wielowątkowość, wieloczasowość w żaden sposób nie zakłóca śledzenia wydarzeń, nie budzi zdezorientowania. Wielka historia miesza się z życiem zwykłych ludzi. Polacy, Niemcy, Kaszubi, nikt nie jest tu tylko dobry, czy tylko zły. Przynależność etniczna, język, jakim mówią nie jest wyznacznikiem tego, kto jest dobry, a kto zły. Bohaterowie potrafią wznieść się ponad swoje słabości, uznać swoje winy, ale też pomóc sobie na przekór stereotypom, polityce, doświadczeniom, z jakimi musieli zmierzyć się.

Poruszająca opowieść, wywołująca emocje, opowiedziana pięknym językiem, pozostawiająca z pytaniami, wątpliwościami, zapadająca w pamięć. Jedna z najlepszych książek, jakie przeczytałem.

Piękna, wielowątkowa opowieść o gdańskiej Oliwie sięgająca XVIII wieku. Spleciona postaciami francuskiego, amoralnego porucznika, niemieckiego muzyka, czyniącego z parnasizmu sens życia, które rozgrywa się w cieniu upadku Republiki Weimarskiej, budzącego się faszyzmu w Wolnym Mieście Gdańsku, jego żony, żyjącej w (nie)swoim domu po 1945r. Całość splatają (nie)oczywiste losy...