“Śmiech w ciemności” to nieprzypadkowy tytuł celnie podsumowujący zarówno życie głównego bohatera - Albinusa, jak i sposób, w jaki Nabokov o nim opowiada. Stateczny, dojrzały koneser sztuki cieszy się dobrą opinią w kręgach intelektualistów i szczęśliwym, choć przewidywalnym i pozbawionym uniesień życiem rodzinnym. Pewnego dnia zostaje oczarowany urokiem młodej bileterki w kinie. Margot pochodzi z ubogiego środowiska i prowadzi burzliwe życie, rozkochuje jednak w sobie Albinusa, który zostawia rodzinę, zamieszkuje z nią i powoli traci zarówno zgromadzony majątek, jak i rozeznanie gdzie kończy się jego osoba, a zaczyna postać bezwiednego spełniacza oczekiwań i zachcianek Margot.
Te okoliczności są kanwą dla wielu wydarzeń, które pozwalają autorowi na balansowanie na granicy tytułowych śmiechu i ciemności. Albinus wraz z upływem czasu coraz bardziej poddaje się wpływowi Margot, ignorując wszelkie sygnały mogące świadczyć o odrodzeniu się uczucia pomiędzy nią, a jej dawnym kochankiem - Rexem. Uczucie to jednak istotnie się odnawia, i choć oficjalnie Rex odwiedza Albinusa i Margot w charakterze przyjaciela rodziny, to w istocie nie przepuszcza żadnej okazji, by znaleźć się z Margot sam na sam. Można odnieść wrażenie, że los drwi z Albinusa, ze zdradzającego staje się on zdradzanym, żyjąc w przekonaniu, że bierze z życia to, co najlepsze, pędzi autostradą ku ciemności. Sam bohater nie zdaje sobie z tego sprawy w przeciwieństwie do czytelnika, do którego autor niejako się uśmiecha, raz po raz dając znać, w którą stronę zmierzają wypadki. Czyni to, pozwalając nam zajrzeć za kulisy działań bohaterów poprzez wyjawienie ich prawdziwych myśli i zamiarów w sytuacjach, gdy szczególnie dalekie są one temu, co każdy z nich deklaruje.
Nabokov nie łudzi czytelnika nadzieją na szczęśliwe zakończenie tej pełnej zarówno humoru jak i tragizmu historii. Raz określiwszy, że człowiek jest tym, z którego pędu ku samoudręczeniu drwi los, nie pozwala Albinusowi wyjść z tego błędnego koła nawet pomimo tragicznego zdarzenia w życiu osobistym. Główny bohater pozostaje przy Margot, na koniec w pełni zależny od jej (nie)łaski, by zdać sobie sprawę ze swojego położenia dopiero wtedy, gdy nie ma już możliwości wybrać żadnego dobrego rozwiązania.

“Śmiech w ciemności” to nieprzypadkowy tytuł celnie podsumowujący zarówno życie głównego bohatera - Albinusa, jak i sposób, w jaki Nabokov o nim opowiada. Stateczny, dojrzały koneser sztuki cieszy się dobrą opinią w kręgach intelektualistów i szczęśliwym, choć przewidywalnym i pozbawionym uniesień życiem rodzinnym. Pewnego dnia zostaje oczarowany urokiem młodej bileterki w...