Dobrze jest czasem zanurzyć się w nowe literackie rejony. Wziąć za barki z powieścią wydaną w wydawnictwie, o którym było dane pierwszy raz usłyszeć (słyszał ktoś wcześniej o "papierwdole"?). Nazwisko autorki kompletnie nic mi nie mówiło. Nie znałam jej wcześniejszych książek, co było ogromnym plusem. Treść zastała otwarty umysł.
Historia opowiada o kobiecie w średnim wieku, Malwinie Cukier. Mieszka z irytującą starzejącą się matką, prowadzi dość przyziemny i smutny żywot. Brzmi znajomo, banalnie. Prawda? Nic bardziej mylnego. Towarzyszem w jej codzienności, a co za tym idzie w głowie, są zmarli rozwiedzeni dziadkowie i zabawny Anioł Stróż. Tu świat realny koresponduje z wyimaginowanym. A abstrakcja z symboliką, brudem. Jarocka ukazuje człowieka jako istotę pełną kontrastów, zawoalowaną. Uświadamia o kondycji naszej natury, pozwala w oczach Malwy przejrzeć się jak w lustrze. Przypomina o istocie pamięci (żongluje nią), pęknięciach spowodowanych przez wcześniejsze pokolenia, trudne doświadczenia, chorobę. Są tu dwie ramy czasowe, dzięki którym można dokonać wiwisekcji psyche bohaterki, studiować niezwykłość jednostki. Zrozumieć intencje, uwypuklić hermetyczny świat bogaty w konteksty i fantasmagorie. Samotność chwyta za gardło pomimo ironii. Słowa, konflikt z matką i strużka rodzinnych doświadczeń przypominają o własnym piekiełku, szarości dni.Jak w życiu, tak w książce... łatwo wpaść w klatkę zależności od bliskich. Nie sądziłam, że monolog może napierać plutonem myśli,że nurkowanie w ciemną toń pokiereszowanego umysłu i jego irracjonalnych zmuszających do dziwnych akcji bohaterów może tak satysfakcjonować. A jednak. Malwina  jest chaosem. Nie liczcie na wartką akcję, bo jej nie ma. W tym szaleństwie, (niedopowiedzeniach) jest metoda. Gwarantuję, że przez Judasze oczu kobiety będzie Wam dane zobaczyć i swoje zgnilizny,cierpienia , miłości,dziwactwa, pragnienia i troski.Polecam tylko uważnym czytelnikom. Na ten głos trzeba poświęcić czas. Gęsta rzecz. Dosadna, refleksyjna, rubaszna, zaskakująca i orzeźwiająca.

Dobrze jest czasem zanurzyć się w nowe literackie rejony. Wziąć za barki z powieścią wydaną w wydawnictwie, o którym było dane pierwszy raz usłyszeć (słyszał ktoś wcześniej o "papierwdole"?). Nazwisko autorki kompletnie nic mi nie mówiło. Nie znałam jej wcześniejszych książek, co było ogromnym plusem. Treść zastała otwarty umysł.
Historia opowiada o kobiecie w średnim...