Recenzja pojawiła się na blogu: https://naszerecenzje.wordpress.com/2022/03/14/seniorzy-w-natarciu-catharina-ingelman-sundberg/

Bardzo lubię powieści kryminalne, a szczególnie doceniam te, które czymś się wyróżniają. W zeszłym roku udało mi się trafić na książkę, w której tropieniem sprawców hobbistycznie zajmowali się staruszkowie. Tym razem w moje ręce wpadła podobna propozycja, z tym, że w powieści „Seniorzy w natarciu” to emeryci postanawiają zacząć kraść. Czy autorce udało się wykorzystać w pełni ten świetny pomysł na fabułę?

Märtha, Anna-Greta, Stina, Bertil „Grabi” i Oscar „Geniusz” to grupka emerytów zamieszkująca Dom Seniora Diament. Niech nikogo nie zwiedzie luksusowa nazwa ośrodka! Odkąd przejął go nowy właściciel, panują w nim coraz gorsze warunki. Märtha szybko dochodzi do wniosku, że zdecydowanie lepiej są traktowani więźniowie. Dlaczego by więc nie stać się jednym z nich? Emerytka wpada na pomysł ograbienia kilkoro gości ekskluzywnego hotelu i namawia do tego przyjaciół. Apetyt rośnie w miarę jedzenia, a więc niedługo potem szajka planuje kolejny, poważniejszy skok. Jak się skończą ich perypetie? Czy trafią do upragnionego więzienia?

„Seniorzy w natarciu” to komedia kryminalna, a zatem nic dziwnego, że liczyłam na wartką akcję i lekkie pióro. Niestety nie do końca tak było. Lektura zajęła mi zdecydowanie więcej czasu niż przypuszczałam i w żadnym wypadku nie powiedziałabym, że jest to książka do przeczytania w jedno popołudnie. Nawet dysponując taką ilością czasu, po paru godzinach nieuniknione jest odłożenie jej z powrotem na półkę, żeby na chwilę odsapnąć. Akcja toczy się dość regularnym tempem, a przedstawione w powieści wydarzenia raczej niespecjalnie zaskakują, przez co nie ma się parcia, by jak najszybciej dobrnąć do ostatniej strony. Sytuacji nie poprawia również mniejszy od tradycyjnego format książki, gruby biały papier i dość drobna czcionka. Podkreślę jednak, że to też nie jest tak, że „Seniorów w natarciu” czyta się tydzień czy dwa. Po prostu jak na komedię kryminalną jej lektura idzie dość wolno.

Poza komizmem sytuacyjnym w postaci kradzieży dokonywanych przez staruszków, w zasadzie nie jestem w stanie wskazać więcej elementów humorystycznych. Może jedynie kilka średnio-śmiesznych dialogów. Kolejne drobne (ale jednak) rozczarowanie. Wydaje mi się, że sam pomysł na fabułę dawał ogromne pole do popisu jeśli chodzi o humor, a niestety nie zostało to wykorzystane.

Tak, wiem — to komedia kryminalna i nie można się czepiać, jednak… nie chciałabym, żeby gatunek usprawiedliwiał wszelkie niedociągnięcia. Wydaje mi się conajmniej dziwne, że główna bohaterka planując kradzież zapomina, że w więzieniu kobiety i mężczyźni są przetrzymywani osobno. Kolejną dość naciąganą kwestią (nawet jak na komedię kryminalną) jest fakt, że obydwa skoki poszły staruszkom tak gładko, a ich planowanie zajęło ledwie kilka dni. Profesjonalni przestępcy potrzebują na coś takiego wielu lat.

Nie mogę powiedzieć, aby któryś z bohaterów skradł moje serce, ale muszę przyznać, że postaci zostały wykreowane dokładnie tak, jak się tego spodziewałam. Są to staruszkowie, którymi każdy z nas chciałby być w przyszłości. Osoby, które mimo podeszłego wieku pragną żyć pełnią życia. W książce nie zabrakło też opisu ich wzajemnych relacji, które to z pewnością mocno rozwiną się w kolejnych tomach. Poza seniorami, autorka poświęciła nieco uwagi policjantowi, który prowadził sprawę kradzieży szajki oraz pracownicy okradzionego hotelu czy też siostrze Barbro, która opiekowała się seniorami w Diamencie. Dodało to książce sporo świeżości, jak i ją urozmaiciło.

Powieść Ingelman-Sundberg ma swoje wady, ale oryginalny pomysł na fabułę wiele rekompensuje. Mimo że jej lektura wymagała nieco więcej czasu i uwagi niż się spodziewałam, sądzę, że warto się nieco poświecić by zapoznać się z tą niebanalną historią. Niewiele jest książek takich, jak ta, a w końcu ile można czytać o tym samym. Liczę na to, że kolejne tomy to jeszcze ciekawsze przygody Emeryckiej Szajki i kto wie, może nieco przystępniejszy styl.

Recenzja pojawiła się na blogu: https://naszerecenzje.wordpress.com/2022/03/14/seniorzy-w-natarciu-catharina-ingelman-sundberg/

Bardzo lubię powieści kryminalne, a szczególnie doceniam te, które czymś się wyróżniają. W zeszłym roku udało mi się trafić na książkę, w której tropieniem sprawców hobbistycznie zajmowali się staruszkowie. Tym razem w moje ręce wpadła podobna...