Najlepsza część z całego cyklu.
Nie czepiajmy się skąd tyle osób, nagle odnajduje się w Magnolii i to w tym samym czasie, bo w książkach Gałuszki, najważniejsze są dialogi i postawy osób tam występujących.
Świetny pomysł z kliniką psychiatryczną, czyli rozlokowanie powieści, w dwóch różnych miejscach. Wisienką na torcie była postać pisarki i różne krytyczne docinki, co do jej twórczości. Samokrytyczna ironia zapewne to nie była, bo autorka udowadnia, swoimi nieszablonowymi pomysłami i klimatycznym piórem, że zasługuje na wpis w Wikipedii ;-)

Najlepsza część z całego cyklu.
Nie czepiajmy się skąd tyle osób, nagle odnajduje się w Magnolii i to w tym samym czasie, bo w książkach Gałuszki, najważniejsze są dialogi i postawy osób tam występujących.
Świetny pomysł z kliniką psychiatryczną, czyli rozlokowanie powieści, w dwóch różnych miejscach. Wisienką na torcie była postać pisarki i różne krytyczne docinki, co do...

Nie jest łatwo napisać trzecią książkę, której akcja toczy się w tym samym miejscu. Autorka ciekawie podeszła do tej kwestii i zanotowała kolejny sukces. To nie są odgrzewane kotlety, życie płynie naprzód. Wszystko się zmienia, czas płynie nieubłaganie - tak w powieści, jak i w życiu.
Powtórzenie wątków z poprzednich części dużo ułatwia, jeśli między czytaniem poszczególnych książek upłynęło trochę czasu. Umożliwia też czytanie każdej części jako całości.

Nie jest łatwo napisać trzecią książkę, której akcja toczy się w tym samym miejscu. Autorka ciekawie podeszła do tej kwestii i zanotowała kolejny sukces. To nie są odgrzewane kotlety, życie płynie naprzód. Wszystko się zmienia, czas płynie nieubłaganie - tak w powieści, jak i w życiu.
Powtórzenie wątków z poprzednich części dużo ułatwia, jeśli między czytaniem...

No, naprawdę trzeba pozazdrościć autorce wyobraźni!Trzecia książka, to samo miejsce i część bohaterów, a wszystko świeże, inne i znowu totalnie zaskakujące!Nagłe zwroty akcji i zupełnie nie do przewidzenia zakończenie! Trochę już czytałam,ale ten tryptyk totalnie mnie wkręcił i urzekł. Spieszę przeczytać inne pozycje autorki. Polecam!

No, naprawdę trzeba pozazdrościć autorce wyobraźni!Trzecia książka, to samo miejsce i część bohaterów, a wszystko świeże, inne i znowu totalnie zaskakujące!Nagłe zwroty akcji i zupełnie nie do przewidzenia zakończenie! Trochę już czytałam,ale ten tryptyk totalnie mnie wkręcił i urzekł. Spieszę przeczytać inne pozycje autorki. Polecam!

"Bardzo długie przebudzenie" to ciekawa książka i dość specyficzna. Ze względu na mnogość postaci i wielowątkowość jest dość wymagającą lekturą, gdyż trzeba się skupić przy jej czytaniu, natomiast jej lekka forma i przystępny język sprawiają, że czyta się wspaniale.

"Bardzo długie przebudzenie" to ciekawa książka i dość specyficzna. Ze względu na mnogość postaci i wielowątkowość jest dość wymagającą lekturą, gdyż trzeba się skupić przy jej czytaniu, natomiast jej lekka forma i przystępny język sprawiają, że czyta się wspaniale.

Gdy się czyta po jakimś czasie kolejną część to coś umyka, a może nie ma powiązania znaczącego. Typowa lekka obyczajówka, co to niewiele w głowie pozostaje ;)

Gdy się czyta po jakimś czasie kolejną część to coś umyka, a może nie ma powiązania znaczącego. Typowa lekka obyczajówka, co to niewiele w głowie pozostaje ;)

Przeczytałam wszystkie spotkania w "Magnolii". Dostarczyły mi wielu wzruszeń i uśmiechu. Dobrze się czytało, szczególnie przed snem.

Przeczytałam wszystkie spotkania w "Magnolii". Dostarczyły mi wielu wzruszeń i uśmiechu. Dobrze się czytało, szczególnie przed snem.

„ […] Magnolia to takie miejsce, gdzie zdarzają się cuda. Naprawdę małe, niedostrzegane przez nikogo, kto na jakiś cud w swoim życiu nie czeka. Takim cudem jest wyrozumiałość, tolerancja i bezwarunkowa przyjaźń między osobami, które w innym miejscu, jeśli nawet jeśli zwróciłyby na siebie uwagę, nie znalazłyby dla swoich wad żadnego zrozumienia.

[…] Ni to hotel, pensjonat, nawet nie knajpa czy pub… nawet nie dom. Takie nie wiadomo co, lecz w tym czymś jest niezwykła aura, a w niej rodzą się niemożliwe gdzie indziej przyjaźnie. Bliskość, z której jej mieszkańcy lub przybysze często nawet nie zdają sobie sprawy.”

Już tęsknię za Magnolią, za Czesią, Doris, Marleną, Olgą i innymi; może kiedyś będzie mi dane odnaleźć własną Magnolię…

„ […] Magnolia to takie miejsce, gdzie zdarzają się cuda. Naprawdę małe, niedostrzegane przez nikogo, kto na jakiś cud w swoim życiu nie czeka. Takim cudem jest wyrozumiałość, tolerancja i bezwarunkowa przyjaźń między osobami, które w innym miejscu, jeśli nawet jeśli zwróciłyby na siebie uwagę, nie znalazłyby dla swoich wad żadnego zrozumienia.

[…] Ni to hotel, pensjonat,...

Mam mieszane uczucia co do tej książki. Myślę, że gdybym nie czytała poprzednich części oceniłabym ją wyżej.
Historia z kliniką psychiatryczną w ogóle mi tutaj nie pasowała. Wiedząc jaki klimat panował w Magonilii, jakie były Cześka, Marlena, Doris i Małgośka ciężko mi było się przestawić na nową wersję Magnolii. Zdecydowanie tych kobiet było za mało i bardzo mi ich brakowało, szczególnie Cześki.

**lekki spojler**
Co więcej, przemiana jednej z bohaterek (kto czytał ten wie :) ) z radosnej nastolatki w, że tak to określę "wariatkę" była dla mnie ciężka do wyobrażenia.

Ogólnie polecam. Jako osobna książka może okej, ale jako ostatni część z serii to uważam, że wypadła najsłabiej.

Mam mieszane uczucia co do tej książki. Myślę, że gdybym nie czytała poprzednich części oceniłabym ją wyżej.
Historia z kliniką psychiatryczną w ogóle mi tutaj nie pasowała. Wiedząc jaki klimat panował w Magonilii, jakie były Cześka, Marlena, Doris i Małgośka ciężko mi było się przestawić na nową wersję Magnolii. Zdecydowanie tych kobiet było za mało i bardzo mi ich...

Bardzo wciągająca obyczajówka. Pani autorka snuje historie i plecie losy niczym warkocze w każdej swojej powieści. Bardzo to lubię. Nie jest banalnie, bywa trudno, a jednak cudownie się odpoczywa.

Bardzo wciągająca obyczajówka. Pani autorka snuje historie i plecie losy niczym warkocze w każdej swojej powieści. Bardzo to lubię. Nie jest banalnie, bywa trudno, a jednak cudownie się odpoczywa.

Nie wiem do końca co podkusiło autorkę aby napisać trzecią część Magnolii...czyżby aż tak niewyjaśnione sprawy pozostawiła w poprzednich tomach??Musiałam sobie przypomnieć,bo w między czasie przeczytałam inne historie tej Pani...nie daję tu więc celowo oceny wyższej jak przy poprzednich tomach, bo jednak historia wydała mi się nieco na siłę.Ale jak zwykle język autorki utrzymany w klimacie, jaki jest w jej powieściach, więc nie było tak źle;)

Nie wiem do końca co podkusiło autorkę aby napisać trzecią część Magnolii...czyżby aż tak niewyjaśnione sprawy pozostawiła w poprzednich tomach??Musiałam sobie przypomnieć,bo w między czasie przeczytałam inne historie tej Pani...nie daję tu więc celowo oceny wyższej jak przy poprzednich tomach, bo jednak historia wydała mi się nieco na siłę.Ale jak zwykle język autorki...