Książka (album?) zdecydowanie nie powinna być traktowana jako podręcznik, a raczej jako przewodnik dla tych interesujących się sztuką ponad przeciętną. Sensowne jest też traktowanie ją jako katalog, bo wtedy ominie nas rozczarowanie średnio czytelną warstwą tekstową.
Dziwna jest budowa: najpierw wprowadzenie (mogłoby być dłuższe), następnie kilka rozdziałów zbudowanych tak samo: na jednej stronie opis, na drugiej prezentacja graficzna dzieła. Prezentowanie przedmioty są pod względem formalnym dobrze opracowane – ogląda się to naprawdę dobrze (jak wspomniany wcześniej katalog) i ze względu na urodę dzieł z przyjemnością. Gorzej z opisami, których budowa i treść nie ma reguły. Najlepsze są szczegółowe opisy estetyki dzieła, podobnie przybliżenie nowych technik wyrobu (chociaż tu potrzebna jest wiedza rzemieślnicza), zaś niektóre opisy biograficzne mają się nijak do twórczości. Denerwujące jest też, że jeden twórca trafia się co kilkadziesiąt stron, co nie ułatwia usystematyzowania wiedxy o najważniejszych przedstawicielach. Mimo wszystko ze względu na kompetencje autorów i dużą rozpiętość dzieł znacząco poszerzyłem swoją wiedzę o tym nurcie.

Książka (album?) zdecydowanie nie powinna być traktowana jako podręcznik, a raczej jako przewodnik dla tych interesujących się sztuką ponad przeciętną. Sensowne jest też traktowanie ją jako katalog, bo wtedy ominie nas rozczarowanie średnio czytelną warstwą tekstową.
Dziwna jest budowa: najpierw wprowadzenie (mogłoby być dłuższe), następnie kilka rozdziałów zbudowanych tak...