Antologia niedokończonych opowiadań. Bardzo to przypomina teksty pojawiające się w portalu Nowej Fantastyki i ich emanacje w kolejnych edycjach „Fantastycznych piór". Dużo pisaniny, intensywne szukanie pomysłów i mało przesłań. Jak już się coś na horyzoncie pojawia, to taki „inner space", że daj ci Panie Boże zdrowie przeczytać i nie doznać zamętu funkcji poznawczych. Pisać nie każdy może i na pewno nie chodzi o to, że raz lepiej, a raz trochę gorzej.

Największą wartością „Rocznika" jest opowieść o „Brzuchu i podbrzuszu...", czyli rzecz o najeźdźcach z przeszłości okopanych w Fabryce słów. Złośliwie rżałem wręcz z nabożnego obruszenia konserwy, której postawił się tak zwany nowy fandom. Szanuję natomiast upór w namawianiu do kosmicznego górnictwa za rzeźbę w twardych skałach asteroidów chociaż po raz już kolejny wybrzmiewa to jak głos wołającego na puszczy. Przeglądówka w Gwiezdnych Wojnach jest natomiast jak zawsze smakowita.

I właśnie za tę publicystykę gwiazdki na szóstkę. Reszta, to pięć na oparach.

Antologia niedokończonych opowiadań. Bardzo to przypomina teksty pojawiające się w portalu Nowej Fantastyki i ich emanacje w kolejnych edycjach „Fantastycznych piór". Dużo pisaniny, intensywne szukanie pomysłów i mało przesłań. Jak już się coś na horyzoncie pojawia, to taki „inner space", że daj ci Panie Boże zdrowie przeczytać i nie doznać zamętu funkcji poznawczych. Pisać...