Książkę przeczytałem "jednym tchem", czytało się mniej więcej tak jak wiersz Zbigniewa Herberta "Dlaczego klasycy", z tą różnicą, że jest trochę dłuższa. Żadnych oskarżeń, narzekania, marudzenia, suche fakty, garść spostrzeżeń i patriotyzm poza tym nic. 60 DP zwana dywizją "Kobryń" od miejsca utworzenia, powstała już w trakcie wojny, dowódca płk dyplomowany artylerii Adam Epler. Postawiłem sobie za punkt honoru przeczytać najpierw wspomnienia wartościowego dowódcy polskiego niż np. reklamowane wspomnienia Guderiana lub innego niemieckiego dowódcy, dyplomaty czy polityka i słowa dotrzymałem. Obie postacie zresztą wymieniam nieprzypadkowo bo właśnie pod polskim Kobryniem, oddziały Heinza Guderiana dostały lanie od świetnie dowodzonych i dużo słabszych oddziałów polskich. Pułkownik opisuje trud, wysiłek, poświęcenie i żarliwy patriotyzm żołnierza, jego wiarę w dowódców, którzy to dowódcy zdali egzamin na "szóstkę" z plusem, takich dowódców na Kresach nie było wielu i ich właśnie zabrakło w Wojnie Polskiej 1939 roku na szczeblu wielkich jednostek. Samodzielna Grupa Operacyjna Polesie dowodzona przez generała Kleeberga zdała egzamin taktyczno - bojowy, sformowana na prędce, po części z rezerwistów po części z robitych oddziałów przeszła swój krótki szlak bojowy bijąc i Niemców i Sowietów i to zwycięsko. Tragizmu sytuacji dodaje fakt, iż kapitulacja nastapiła po zwycięskiej bitwie w okolicach Kocka (Wola Gułowska), a głównym powodem kapitulacji był brak amunicji. Narracja i sposób opisu, bardzo przypadł mi do gustu, suche fakty i dziesiątki detali, których nie sposób wymienić od przejścia na polska stronę jeńców sowieckich, którzy nie chcieli wracać do swoich po stwierdzenie, że kapitulacje dywizji przyjmował dowódca pokonanej niemieckiej 13 DP ... i to zdanie, że ta polska ofiara była ofiarą romantyczną bo nic nie zmieniło to w przebiegu wojny. I tylko żal pozostaje bo nawet w wikipedii bitwa pod Kobryniem ma wpis "zwycięstwo Niemców" (choć w dniach 17-18 września Niemcy tak na prawdę przegrali bitwę o Kobryń), a i w życiorysie dowódcy dywizji brak wzmianki o tej bitwie, jak widać skromność powoduje pewne zaniechania w opisie dokonań :). Nie pozostaje mi napisać nic innego jak tylko ... gorąco polecam ...

Książkę przeczytałem "jednym tchem", czytało się mniej więcej tak jak wiersz Zbigniewa Herberta "Dlaczego klasycy", z tą różnicą, że jest trochę dłuższa. Żadnych oskarżeń, narzekania, marudzenia, suche fakty, garść spostrzeżeń i patriotyzm poza tym nic. 60 DP zwana dywizją "Kobryń" od miejsca utworzenia, powstała już w trakcie wojny, dowódca płk dyplomowany artylerii Adam...