Całość fabuły w książce „Operacja Fobos” opiera się na założeniu, że Słońce osiąga swój egzystencjalny moment krytyczny. W fizyce nazywa się to punktem krytycznym. Gwiazda, która zużyła całe swoje jądrowe „paliwo” zaczyna pęcznieć, pochłaniając wszystko wokół siebie, by potem drastycznie zmniejszyć swoją objętość. W zależności od wspomnianej masy gwiazdy, dalsze jej drogi mogą być drastycznie różne. Książka Pani Przybylskiej skupia się momencie tuż przed rozrostem naszego Słońca. Naukowcy dostrzegają problem, co przypuszczam w realnym świecie byłoby opóźnione o co najmniej rok, ale podejmują odpowiednie kroki. Niemały wpływ na całą sytuację mają bracia bliźniacy – Garon i Nerdi. Po licznych konsultacjach naukowych zapada decyzja o kolonizacji Marsa, w celu uchronienia rasy ludzkiej. Całe przedsięwzięcie zostaje rozpisane na dziesięciolecia, a głównymi architektami całej operacji zostają wspomniani bliźniacy. Słońce nie ma jednak zamiaru odejść w sposób cichy i przyjemny. Swoją rychłą śmierć oznajmia niewyobrażalnymi wybuchami, które nie miały wcześniej precedensu. Oczywiście ma to potężny wpływ na Ziemię, która doświadcza niszczących następstw nadpobudliwości naszej gwiazdy. Ciekawą, jednak nieudolną próbą wprowadzenia wątku ludzkiego jest przedstawienie głównych zainteresowanych, którym mógłbym poświęcić osobną recenzję. W momencie zagrożenia życia na Ziemi i wyginięcia całego życia na niej, ktoś postanawia wysłać na Marsa ludzi najmniej do tego odpowiednich. W pierwszej załodze znajduję się była samobójczyni, były alkoholika i ogólnie rzecz ujmując nieudacznicy życiowi. Żeby było ciekawiej cały program selekcji kandydatów wydaje się oparty na algorytmie, który ma wysyłać właśnie takich ludzi na Marsa. W kwestii personalnego doboru załogi Pani Przybylska znacząco rozbiegła się z realiami, za bardzo.

Pełna recenzja książki na stronie:
http://moznaprzeczytac.pl/operacja-fobos-anna-przybylska/

Całość fabuły w książce „Operacja Fobos” opiera się na założeniu, że Słońce osiąga swój egzystencjalny moment krytyczny. W fizyce nazywa się to punktem krytycznym. Gwiazda, która zużyła całe swoje jądrowe „paliwo” zaczyna pęcznieć, pochłaniając wszystko wokół siebie, by potem drastycznie zmniejszyć swoją objętość. W zależności od wspomnianej masy gwiazdy, dalsze jej drogi...