Uwielbiam tę książkę! Przeczytałem ją po raz już nie wiem który, i zawsze niezmiennie mnie bawi, zaskakuje i chwyta za serce.
BAWI, bo zarówno dialogi czy wtrącenia, jak i przebijanie czwartej ściany oraz stałe traktowanie logiki jako czegoś całkowicie zbędnego przy tworzeniu fabuły są po prostu przegenialne (jeśli znacie i kochacie Monty Pythona - będziecie się tu czuli jak u siebie w domu - może będzie to dom bez klamek, ale dzięki temu jest pewność, że nic nie wlezie nieproszone, jak na przykład związek przyczynowo skutkowy wydarzeń, wiarygodność postaci i motywacji, albo przynajmniej, czy ja wiem, ciągłość opowieści?).
ZASKAKUJE zabawa formą, zdolność przekonywującego tworzenia alternatywnego świata, w którym jest S. Morgenstern i jego książka, Floren, a nawet żona Autora, syn i ... w sumie wszystko - jak widzę w komentarzach poniżej, bardzo wielu wspaniałych i niezwykle inteligentnych Czytelników dało się nabrać i chyba stąd te niskie oceny).
CHWYTA ZA SERCĘ, bo jest wiele pięknych fragmentów poświęconych Miłości, poświęceniu, tęsknocie, niezachwianej wierze i oddaniu... I co z tego, że równocześnie są one czasem bezdennie głupie, jak cała historia? Są piękne, są naiwne, są ciepłe i są bez sensu. I oto chodziło!
A na koniec pokażę ciekawostkę, na którą nie mam żadnego dowodu. Jestem przekonany, że nasz wspaniały Andrzej Sapkowski musiał być pod wrażeniem tej powieści. Dlaczego tak myślę? Czy wiecie jak brzmiałoby po angielsku imię najzabawniejszej postaci w uniwersum Wiedźmina czyli "Jaskier"? Buttercup, czyli tak jak ma na imię tytułowa "Narzeczona księcia"! Mnie to przekonuje!
I jeszcze bardziej na koniec: jeśli macie wydanie wydanie rocznicowe - zaklinam Was: nie czytajcie wstępów do jubileuszowych edycji - zbędne i tragicznie napisane badziewie, którego istnienia w ogóle nie przyjmuję do wiadomości! I to przez nie co najmniej gwiazdka w dół!

Uwielbiam tę książkę! Przeczytałem ją po raz już nie wiem który, i zawsze niezmiennie mnie bawi, zaskakuje i chwyta za serce.
BAWI, bo zarówno dialogi czy wtrącenia, jak i przebijanie czwartej ściany oraz stałe traktowanie logiki jako czegoś całkowicie zbędnego przy tworzeniu fabuły są po prostu przegenialne (jeśli znacie i kochacie Monty Pythona - będziecie się tu czuli...