Jedna z nielicznych moich książek, która postanowiła żyć własnym życiem, zamiast grzecznie stać na półce. Znajomi z pracy ustawili się w kolejce i kolejno czytali, aż w pewnej chwili straciłem orientację, gdzie się aktualnie znajduje. Zapewne było tak: znajomy pożyczył swojemu znajomemu, który po przeczytaniu pchnął ją dalej… I w sumie bardzo dobrze! To wspaniała lektura, niezwykle potrzebna w dobie, kiedy nasze miasta zaczynają się chaotycznie rozlewać na przedmieścia wzorem tych zachodnich. Nikt z moich znajomych, który wyprowadził się z miasta do własnego domku na dalekich suburbiach nie jest szczęśliwy! Serio. Wszyscy tylko narzekają – a to na dowożenie dzieci do szkoły, a to na korki poranne w drodze do domu, na brak nie tyle kina, teatru czy biblioteki, ale nawet zwykłego sklepu czy kiosku. Wymarzony domek pod lasem po dwóch sezonach stoi już pośrodku osiedla takich samych, mało względnych domków, a kolejne budują się bez ładu i składu na sąsiednich działkach. Jeden samochód już nie wystarcza, a życie „na wsi” okazuje się wcale nie takie tańsze i zdrowsze. Oczywiście „budowlanka” ma w nosie nasze trocki – jest popyt, sprytnie podsycany naszymi tęsknotami i marzeniami, to się buduje i sprzedaje. Dlatego uważam, że ta książka jest bardziej dla tych wszystkich, którzy planują wyprowadzkę z miasta. Okazja nabycia „większego metrażu” (za tę samą albo i niższą cenę) jest na pewno kusząca. Ale nasze szczęście i dobrostan, to nie tylko dom i ogródek wokół niego. To kontakty społeczne, przestrzeń spotkań, interakcji, rozrywki, spaceru. Nie mówiąc o łatwym dostępie do edukacji, lekarza, kultury. Ktoś powie, że o gustach czy o szczęściu się nie dyskutuje. Jeden woli to, inny tamto. Pełna zgoda. Warto jednak świadomie podejmować taki wybór i rozpatrywać go w szerszym kontekście – całej rodziny i jej strukturze za 10 czy 20 lat. A przyszłość ma tu decydujące znaczenie, już niebawem większość populacji naszej planety będzie mieszkańcami wielkich miejskich sub-aglomeracji.

Jedna z nielicznych moich książek, która postanowiła żyć własnym życiem, zamiast grzecznie stać na półce. Znajomi z pracy ustawili się w kolejce i kolejno czytali, aż w pewnej chwili straciłem orientację, gdzie się aktualnie znajduje. Zapewne było tak: znajomy pożyczył swojemu znajomemu, który po przeczytaniu pchnął ją dalej… I w sumie bardzo dobrze! To wspaniała lektura,...