Kapitał w XXI wieku

Książka nie jest z tych łatwych, prostych i przyjemnych, ale polecam ją przeczytać, nawet jeśli nie będziemy się zgadzać z wszystkimi tezami w niej zawartymi. Wiedza zawarta w książce daje wiedzę która pozwala zastanowić się jakiego świata oczekujemy.

Książka nie jest z tych łatwych, prostych i przyjemnych, ale polecam ją przeczytać, nawet jeśli nie będziemy się zgadzać z wszystkimi tezami w niej zawartymi. Wiedza zawarta w książce daje wiedzę która pozwala zastanowić się jakiego świata oczekujemy.

Pokaż mimo to

Komunistyczna propaganda. Autor prezentuje poglądowy typowe dla współczesny lewicowych intelektualistów. Książka ma na celu ogłupienie ludzi, co ułatwi m,in. autorowi wprowadzenie komunizmu i odebranie wolności przeciętnemu obywatelowi. Niestety, jak widać po ocenach, duża część społeczeństwa daje mu na to przyzwolenie :)) Każdy, kto ma choćby podstawa wiedzę ekonomiczną, wie do czego doprowadza proponowane przez autora poglądy (np. 80% podatek dla najbogatszych) - do obniżenia jakości życia całego społeczeństwa (oprócz władzy - ci się dorobią na łapówkach :)). Natomiast każdy kto ma wiedze historyczna choćby na poziomie szkoły podstawowej, wie ze realizacja poglądów autora = śmierć wielu ludzi, tak jak w ZSRR.

Komunistyczna propaganda. Autor prezentuje poglądowy typowe dla współczesny lewicowych intelektualistów. Książka ma na celu ogłupienie ludzi, co ułatwi m,in. autorowi wprowadzenie komunizmu i odebranie wolności przeciętnemu obywatelowi. Niestety, jak widać po ocenach, duża część społeczeństwa daje mu na to przyzwolenie :)) Każdy, kto ma choćby podstawa wiedzę ekonomiczną,...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Książka bardzo istotna w chwili gdy koronawirus podmywa
dotychczasowy system i wymusza na nim zmiany, które nie
zostałyby wprowadzone w normalnych warunkach. Interesu-
jący głos w debacie o gospodarce.

Książka bardzo istotna w chwili gdy koronawirus podmywa
dotychczasowy system i wymusza na nim zmiany, które nie
zostałyby wprowadzone w normalnych warunkach. Interesu-
jący głos w debacie o gospodarce.

Pokaż mimo to

Momentami trudna w czytaniu, ale finalnie potrafi zmienić sposób w jaki patrzymy na społeczeństwo i współczesną ekonomię. Warto.

Momentami trudna w czytaniu, ale finalnie potrafi zmienić sposób w jaki patrzymy na społeczeństwo i współczesną ekonomię. Warto.

Pokaż mimo to

Jeśli ta książka nie zmieni sposobu, w jaki patrzymy na społeczeństwo, na gospodarkę i na obecne w nich nierówności, to doprawdy nie wiem, jakich dowodów należałoby dostarczyć. Większość ekonomistów zdaje sobie sprawę, że kapitał - tworząc bogactwo - musi także tworzyć biedę. Nikt jednak dotychczas nie wyłuszczył tego równie przekonująco, jasno i dobitnie, jak Thomas Piketty.

Dlaczego każdy powinien znać tę książkę? Najlepszym argumentem niech będą ostatnie trzy zdania tego kilkusetstronicowego dzieła: (...) wydaje mi się, że badacze nauk społecznych wszystkich dyscyplin, dziennikarze i komentatorzy wszelkiego rodzaju, działacze związkowi i polityczni wszelkich odcieni, a zwłaszcza wszyscy obywatele powinni interesować się poważnie pieniądzem, jego pomiarem, dotyczącymi go faktami i zmianami następującymi wokół niego. Ci, którzy maja go dużo, nigdy nie zapominają bronić swoich interesów. Odmowa zmierzenia się z liczbami rzadko służy interesom najbiedniejszych.

Zmiana głównego nurtu debaty ekonomicznej, na jaka porwał się młody ekonomista, jest trudna, zwłaszcza jeśli ma wpłynąć na politykę gospodarczą. Ale czasem faktycznie się udaje, tak jak np. po Wielkim Kryzysie lat 30. XX w., kiedy państwo przejęło dużo większą odpowiedzialność za stabilizację cyklu koniunkturalnego (nieuchronnie kosztem radykalnego okrojenia wolnego rynku i rozbudowy administracji rządowej). W krajach demokratycznych (USA, Wielka Brytania) robiono to pod szyldem keynesizmu. Keynesizm - wówczas - był bezcenny, bo stanowił czytelny dowód, że świat nie jest skazany na faszyzm albo radziecki komunizm.

Niestety nikt nie jest prorokiem we własnym kraju. Piketty jest zwolennikiem powrotu socjalistów do ich korzeni, czyli obrony interesów pracowniczych. Z powodu zdrady lewicowych ideałów Piketty odmówił przyjęcia z rąk Hollande’a Legii Honorowej w 2014 r. Teraz jest jeszcze gorzej: prezydent Macron wykonał ruch odwrotny od rekomendowanej rozbudowy opodatkowania zakumulowanego bogactwa, jakie zaleca Piketty w Kapitale: we Francji rozpoczęto (obiecaną w kampanii) likwidację podatku dla najbogatszych (chodzi o dochody powyżej 1,3 mln euro rocznie). Co więcej, Piketty równie ostro skrytykował planowane zmiany we francuskim kodeksie pracy (Macron chce "uelastycznić" francuską pracę wierząc, że w ten sposób podniesie konkurencyjność francuskich towarów i usług). Tymczasem Piketty uważa, że każde osłabienie świata pracy prowadzi wprost do zwiększania nierówności dochodowych.

Książka napisany jest ze swadą niemalże powieściową, ale cały wywód ugruntowany w tej nowatorskiej analizie danych empirycznych, jest zarazem błyskotliwy i rzetelny. Nieprzekonanym polecam niezwykle ineetresujące odniesienia do literatury pięknej (Honoré de Balzac, Jane Austen), w której kwestia bogactwa, nierówności i uwarunkowań ekonomicznych losów poszczególnych postaci wydaje się czymś tak oczywistym, że aż niedostrzegalnym. Piketty dostrzegł w powieściach okresu belle epoque nie tylko opis stylu życia klasy próżniaczej, ale także interesujące źródło danych ekonomicznych, gdyż ówcześni autorzy operowali często konkretnymi kwotami, wskazując, że zapewniają one bardziej lub mniej dostatni poziom życia bohaterom powieści i mają bezpośredni wpływ na ich losy.

Czterdziestoparoletni profesor ekonomii z Paryża sformułował i udowodnił coś, co inni tylko przeczuwali, ale jakoś nie potrafili wyrazić. Piketty pokazał, że nierówności ekonomiczne we współczesnym rozwiniętym świecie niezwykle szybko rosną. I że jeśli nic z tym nie zrobimy, to czeka nas seria politycznych i społecznych tąpnięć, być może jakiś nowy kataklizm na miarę 1789 albo 1917 r. A na pewno pogłębienie nierówności i to znacznie większe niż to znane z okresu belle epoque.

Piketty dowodzi, że w latach 1980–2016 średni dochód na głowę przeciętnego mieszkańca Francji wzrósł o 30 proc. W tym samym czasie dochody górnego 1 proc. Francuzów zwiększyły się o ponad 300 proc. A wśród superbogatych (0,1 proc. społeczeństwa) nawet o 500 proc. Bezskutecznie. Wszystko wskazuje na to, że już niebawem najbogatsi Francuzi dostaną od Macrona prezent, którego koszt fiskalny sięgnie 5 mld euro. A to ok. 40 proc. wszystkich pieniędzy przeznaczanych dziś we Francji na szkolnictwo wyższe.

Nie inaczej jest w pozostałych gospodarkach analizowanych w książce Piketty'ego: Niemcy, USA, Kanada, Japonia, a nawet "solidarne z biednymi" rządy Polski czy Węgier, ani myślą o wdrożeniu proponowanych przez niego rozwiązań (PISowi nie w smak jest choćby silnie prounijna postawa ekonomisty). Piketty jest zbyt lewacki nawet dla liberałów, nie wspominając o konserwatywnych populistach.

W krótkim okresie pewnie Piketty nie wpłynie istotnie na zmiany polityczne czy gospodarcze, ale co najmniej jedno pokolenie ekonomistów pozostaje pod tak silnym wrażeniem jego książek (warto wspomnieć o kolejnej Węgiel i nierówności), że w długim okresie nieuchronnie coś się musi wydarzyć w ekonomicznym podejściu bo bogactwa. Oby także politycznym. Na razie coć drgnęło w jednej z najbardziej konserwatywnych instytucji, jaką jest MFW. W Monitorze Fiskalnym poświęconym nierównościom ekonomicznym i sposobom ich zwalczania wspomniano zarówno o metodach klasycznych (progresja podatkowa), jak i całkiem nowatorskich (koncepcja dochodu podstawowego).

Jeśli spokojnie bez emocji spojrzeć na kwestię nierówności i ich echo polityczne - to wojna polsko-polska okazuje się być sporem czysto ekonomicznym. Niezależnie od tego, jaki kapitał polityczny zbija na niej PIS. Ci, którym "się udało" nie zauważyli rosnących nierówności, zachłystując się sukcesem, który wreszcie okazał się dostępny. Jeżeli nadal nie chcemy dostrzec tych nierówności, to nie dziwmy się, kiedy jakiś historyczny walec zniweluje je tak, jak to miało miejsce w czasie wojen (praktycznie na całym świecie) i w okresie PRL (w naszej części Europy). Być może będzie to właśnie PRL BPIS.

Jeśli ta książka nie zmieni sposobu, w jaki patrzymy na społeczeństwo, na gospodarkę i na obecne w nich nierówności, to doprawdy nie wiem, jakich dowodów należałoby dostarczyć. Większość ekonomistów zdaje sobie sprawę, że kapitał - tworząc bogactwo - musi także tworzyć biedę. Nikt jednak dotychczas nie wyłuszczył tego równie przekonująco, jasno i dobitnie, jak Thomas...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

To nie jest łatwa książka, momentami przypomina opracowanie naukowe. Jest świetnie udokumentowana. Pokazuje mechanizmy i wbrew opiniom wielu, nie jest nacechowana. To powinna być obowiązkowa lektura dla polityków.

To nie jest łatwa książka, momentami przypomina opracowanie naukowe. Jest świetnie udokumentowana. Pokazuje mechanizmy i wbrew opiniom wielu, nie jest nacechowana. To powinna być obowiązkowa lektura dla polityków.

Pokaż mimo to

"dynamika akumulacji kapitału prywatnego prowadzi nieuchronnie do coraz większej koncentracji bogactw i władzy w kilku rękach, jak sądził Marks w XIX wieku?"

"dynamika akumulacji kapitału prywatnego prowadzi nieuchronnie do coraz większej koncentracji bogactw i władzy w kilku rękach, jak sądził Marks w XIX wieku?"

Pokaż mimo to

Trudno jest obiektywnie czytać tę pokaźnych rozmiarów książkę Piketty'ego (która mogłaby być nieco bardziej skompresowana), jeśli ma się poglądy dokładnie przeciwne, ale spróbowałam. Patrząc przez pryzmat poruszanej kwestii, a więc nierówności społecznych, czyli tego czynnika, który determinuje to, jakim społeczeństwem jesteśmy, uważam, że warto.

Na początek trochę definicji i wskazanie podstawowego założenia książki czyli r > g (gdzie r to stopa zwrotu z kapitału a g to wzrost gospodarczy). Potem analiza danych statystycznych, które mają potwierdzić hipotezę o wysokim poziomie nierówności przed I wojną światową, następnie ich redukcji w wyniku dwóch wojen światowych i następnie stopniowemu wzrostowi praktycznie od końca lat 70 (wykres nierówności układa się w literę "U"). W ostatniej części, po zidentyfikowaniu choroby i jej objawów i poniekąd winnych, lekarz Piketty przepisuje kilka medykamentów, które mogą pomóc m.in. ogólnoświatową bazę danych majątków i progresywny podatek od kapitału.

Tak, to bardzo, bardzo duży skrót tej książki. Co T. Pikkety zmienił w moich poglądach? Nadal uważam, że marksizm, przemielony przez wiele chorych umysłów będzie rodził zło. Nadal cenię indywidualizm, własność i ograniczoną rolę państwa w życiu gospodarczym. Patrząc jednak wokół trudno nie odnieść wrażenia, że trochę z życiem gospodarczym (np. w Polsce) jest coś nie tak jeśli płace są na tak niskim poziomie, że wynagrodzenie pozwala wegetować, a nie żyć. Owszem - koszty pracy (przy umowie o pracę) są bardzo duże, zus - kolos na glinianych nogach i kodeks pracy z poprzedniej epoki. Ale biznes też ma swoje za uszami. Problem w tym, że trzecia strona - państwo - jak już ma kogoś dociążyć to będą to przedsiębiorcy, którzy z kolei sobie i tak odbiją na pracownikach. I koło się zamyka. To tylko Polska, a przecież wiele złego dzieje się w krajach afrykańskich (np. kopalnie) czy biednych krajach Azji.

Pikkety swoją książką nie zmienił moich poglądów bliskich szkole austriackiej, ale wzbudził wątpliwość i skłonił do myślenia. Realnie patrząc na sprawy są to idee trochę utopijne (za dużo potężnych przeciwników rozwiązań proponowanych w książce), ale nie znaczy, że nie można się nimi posłużyć, aby nieco inaczej spojrzeć na rzeczywistość.

Innymi słowy - jest problem i jednak jako cywilizacji XXI, aspirującej do eksploracji kosmosu i postawienia stopy na Marsie wypada ogarnąć "bałagan" u siebie, a nie roznosić go po Wszechświecie.

Trudno jest obiektywnie czytać tę pokaźnych rozmiarów książkę Piketty'ego (która mogłaby być nieco bardziej skompresowana), jeśli ma się poglądy dokładnie przeciwne, ale spróbowałam. Patrząc przez pryzmat poruszanej kwestii, a więc nierówności społecznych, czyli tego czynnika, który determinuje to, jakim społeczeństwem jesteśmy, uważam, że warto.

Na początek trochę...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

w wielkim uproszczonym skrócie hasło które wyłania się z książki brzmi: "śmierć rentierom", tyle.

w wielkim uproszczonym skrócie hasło które wyłania się z książki brzmi: "śmierć rentierom", tyle.

Pokaż mimo to

Plusy:
- znośny język;
- widoczne zamiłowanie autora do tematu;
Minusy:
- etyka autora: rozwiązania ekonomiczne stwarzają konieczność narzucenia całej ludzkości przymusowego, sankcjonowanego politycznie, całopalnego altruizmu - poświęcenia żyć bogatszych na korzyść biedniejszych; brak poszanowania ludzkiej wolności;
- brak wniosków z historii: książka jest de facto powtórką z tez Marks'a, autor nie wyciągnął wniosków z komunizmu, który jest naganny etycznie, ekonomicznie i społecznie;

Plusy:
- znośny język;
- widoczne zamiłowanie autora do tematu;
Minusy:
- etyka autora: rozwiązania ekonomiczne stwarzają konieczność narzucenia całej ludzkości przymusowego, sankcjonowanego politycznie, całopalnego altruizmu - poświęcenia żyć bogatszych na korzyść biedniejszych; brak poszanowania ludzkiej wolności;
- brak wniosków z historii: książka jest de facto powtórką...

więcej

mniej

Pokaż mimo to