Dla mnie każda kolejna książka Ulricha Huba jest … wydarzeniem i niespodzianką. Każda inna. Teraz w mojej głowie pojawia się myśl: czym autor nas jeszcze zaskoczy? Najnowsza książka o tym, że lisy (ponoć) nie kłamią, podoba mi się. Dlaczegóż? Primo – bo jest wesoło. Nie zawsze, bo jednak pod przykrywką lekkiego potraktowania tematu, pewnej wesołości, autor stara się młodym czytelnikom (i nie tylko) przekazać coś ważnego. Ale – i to kolejny atut, bez jakiegoś zbędnego moralizowania. Secundo: może tylko ja tak mam, ale przy książkach Huba zaczynam kręcić loki. Właśnie tak: bo czytam, czytam rozdział za rozdziałem i się zastanawiam po co to wszystko i w jakim celu. I kręcę przy tym te loki, co łatwe nie jest, bo mam krótkie włosy. Dlaczego na przykład tygrys bez przerwy się obraża, a gęś sprawdza, czy aby na pewno nie zgubiła paszportu? Dlaczego pies ze służby ochrony lotniska jest niezłym gderkiem i wredkiem? U Huba wszystko jest po coś – a gdyby ktoś coś istotnego przegapił – zawsze można z przyjemnością wrócić do lektury. Niby fabuła się rozwija, ale gdzieś jest cel tego wszystkiego. I choć książkę czytałam, sama uśmiechnęłam się do siebie pod nosem na myśl o audiobooku, jakiejś superprodukcji, w której wystąpiłaby grupa lektorów. Może Krzysztof Gosztyła w roli narratora – oj, ten lektor, mistrz słowa, potrafi budować napięcie. A kto jako małpka, gęś, owca? Kto w roli lisa? Ale to takie moje marzenie, dygresja.

To historia, w której pewnie niejeden z nas się odnajdzie. Bo ci wszyscy różnorodni bohaterowie, to szeroki przekrój naszego społeczeństwa – ze wszystkimi wadami i zaletami, poglądami, oczekiwaniami. A wszystko dzieje się w poczekalni pewnego lotniska. Kilkoro stłoczonych zwierząt oczekuje na swoje loty: a dokładnie gęś, małpa, dwie owce, tygrys w okularach słonecznych, niedźwiedź panda. Każdy z bohaterów jest inny. Tygrys jest ponoć gwiazdą reklamy, z szerokim uśmiechem, pewny siebie i przebojowy. Owce są za to bardzo inteligentne, znają języki obce. Gęś bez przerwy gorączkowo grzebie w torebce z krokodylej skóry. Małpka faszeruje się lekami a gruby miś panda nudzi się i drzemie. Co rusz pojawia się pies, który stara się panować nad towarzystwem. I wtedy nagle pojawia się lis i to zmienia wszystko.

Dla mnie każda kolejna książka Ulricha Huba jest … wydarzeniem i niespodzianką. Każda inna. Teraz w mojej głowie pojawia się myśl: czym autor nas jeszcze zaskoczy? Najnowsza książka o tym, że lisy (ponoć) nie kłamią, podoba mi się. Dlaczegóż? Primo – bo jest wesoło. Nie zawsze, bo jednak pod przykrywką lekkiego potraktowania tematu, pewnej wesołości, autor stara się młodym...