W Rosji z okazji obchodów Dnia Zwycięstwa wciąż jeszcze można ujrzeć obwieszonych medalami weteranów ślepo wierzących w geniusz Stalina, który sprawił, że po 1945 roku ZSRR postrzegano jako pogromcę hitlerowskich Niemiec. Tymczasem Sołonin w bezlitosny sposób w tym opracowaniu - naszpikowanym detalami z zakresu strategii prowadzenia działań wojennych - rozprawia się z mitem Wielkiej Wojny Ojczyźnianej. Krytykuje głupotę Stalina, pozorowane działania dowódców, zwłaszcza te prowadzone w celach propagandowych, a spod tego wszystkiego wyziera obraz "nędzy" radzieckiego żołnierza będącego li tylko mięsem armatnim. Mało tego, przez bezczelna propagandą partyjną ta bezwiedna masa ludzka tkwiła w przeświadczeniu, że tak być musi. Nie waha się też autor wskazać, dzięki komu ostatecznie udało się Stalinowi wygrać tę wojnę (choć skala ofiar ludzkich niewspółmierna do zwycięstwa), bo na otwarte wyznanie tej prawdy sowiecka propaganda też nie zezwalała. Sołonin nie pierwszy raz demaskuje działania Armii Czerwonej podczas II wojny, ale tym razem robi to w totalnej opozycji do tego, co na ten temat pisze się i głosi w mediach putinowskiej Rosji. Warte polecenia.

W Rosji z okazji obchodów Dnia Zwycięstwa wciąż jeszcze można ujrzeć obwieszonych medalami weteranów ślepo wierzących w geniusz Stalina, który sprawił, że po 1945 roku ZSRR postrzegano jako pogromcę hitlerowskich Niemiec. Tymczasem Sołonin w bezlitosny sposób w tym opracowaniu - naszpikowanym detalami z zakresu strategii prowadzenia działań wojennych - rozprawia się z mitem...