Zainspirowany książką Jacka Komudy "Zawisza Czarny Złamany półksiężyc" chciałem pogłębić swoją wiedzę i znalazłem "Nikopolis 1396” - Stanisława Reka.
Monografia solidna z mocno rozbudowaną bibliografią oraz szeroko zarysowanym tłem. Sama bitwa oraz jej przebieg opisany moim zdaniem zbyt pobieżnie, już rzeczony imć Komuda szerzej i barwniej ją opisał. Tutaj mocno skrótowo
Generalnie jest nieźle, ale bym popracował nad warsztatem pisarskim lub redakcją, były powtórzenia oraz jak dla mnie można by ten cały konspekt opisać dużo bardziej wciągająco bo temat interesujący. Ocena lekko na "kredyt"
P.S Kolejne tytuły tegoż autora są na moim rozkładzie i zobaczymy czy to taki styl czy może wypadkowa...

Zainspirowany książką Jacka Komudy "Zawisza Czarny Złamany półksiężyc" chciałem pogłębić swoją wiedzę i znalazłem "Nikopolis 1396” - Stanisława Reka.
Monografia solidna z mocno rozbudowaną bibliografią oraz szeroko zarysowanym tłem. Sama bitwa oraz jej przebieg opisany moim zdaniem zbyt pobieżnie, już rzeczony imć Komuda szerzej i barwniej ją opisał. Tutaj mocno skrótowo...

Solidne opracowanie dot. bitwy. Treściwie przedstawione tło i przygotowania (na szczęście bez roztrząsania zdarzeń z ostatnich stu lat),sylwetki dowódców, przegląd rodzajów jednostek wojsk, opis bitwy i szeroko skutki bitwy wraz z analizą innych opracowań. Jeśli się do czegoś przyczepić to tradycyjnie dla tej serii do map.

Solidne opracowanie dot. bitwy. Treściwie przedstawione tło i przygotowania (na szczęście bez roztrząsania zdarzeń z ostatnich stu lat),sylwetki dowódców, przegląd rodzajów jednostek wojsk, opis bitwy i szeroko skutki bitwy wraz z analizą innych opracowań. Jeśli się do czegoś przyczepić to tradycyjnie dla tej serii do map.

Kolejny solidny habek od Stanisława Reka, ten jednak chyba najciekawszy z wszystkich jakie czytałem tego autora. Po części odpowiada za to niezwykle ciekawa tematyka tytułowej bitwy, często przedstawianej jako "ostatniej krucjaty", ale też fakt, że napisał książkę w trochę innym stylu niż poprzednie. W Mohaczu narzekałem, że habek zaczyna się od panowania Zygmunta Luksemburskiego, co miało być łącznikiem z napisanym już wówczas Nikopolis, tym razem nie mamy rozwlekłego początku cofającego się o jakieś sto lat wstecz, tylko konkrety. Autor wychodzi od projektów krucjat w XIV wieku, przedstawia sytuację na Bałkanach, zabiegi dyplomatyczne o zorganizowanie nowej krucjaty. Następnie Rek omawia początki krucjaty, działania przed bitwą, armie obu stron, aż w końcu samo starcie i sytuację po batalii. Bardzo dobre wrażenie robi bibliografia, autor skorzystał także z bardziej egzotycznej literatury w języku bułgarskim czy serbskim, co z pewnością jest dużą zaletą habeka. Sporo też polemiki z tezami innych historyków, co przecież nie jest normą, jeśli chodzi o pozycję popularnonaukową. Na plus również załączniki dotyczące między innymi polskich uczestników bitwy. Książka zawiera kolorową wkładką ilustracyjną oraz cztery mapy.

Kolejny solidny habek od Stanisława Reka, ten jednak chyba najciekawszy z wszystkich jakie czytałem tego autora. Po części odpowiada za to niezwykle ciekawa tematyka tytułowej bitwy, często przedstawianej jako "ostatniej krucjaty", ale też fakt, że napisał książkę w trochę innym stylu niż poprzednie. W Mohaczu narzekałem, że habek zaczyna się od panowania Zygmunta...

Świetnie napisana jak każdy HBek Stanisława Reka, ale tym razem jakoś bez emocji. Wszystko poprawnie, przygotowania, opis bitwy, opis wojsk itd - ale nie wciągnęło mnie to. Najbardziej interesująco opisane były skutki bitwy dla regionu oraz rozważania autora nt. ruchu krucjat na przełomie XIV i XV wieku. Samodzielnie - nie, ale jako uzupełnienie Ankary 1402 to jak najbardziej tak

Świetnie napisana jak każdy HBek Stanisława Reka, ale tym razem jakoś bez emocji. Wszystko poprawnie, przygotowania, opis bitwy, opis wojsk itd - ale nie wciągnęło mnie to. Najbardziej interesująco opisane były skutki bitwy dla regionu oraz rozważania autora nt. ruchu krucjat na przełomie XIV i XV wieku. Samodzielnie - nie, ale jako uzupełnienie Ankary 1402 to jak...