Oj wymęczyła mnie ta książka ….i ja ją też wymęczyłam. Lubię biografię ale tu coś poszło chyba nie do końca tak. Miałam wrażenie jakbym czytała podręcznik do historii kultury i sztuki, mnóstwo określeń które nie dla każdego mogłyby być zrozumiałe, mnóstwo nazwisk, miejsc, dat i tym podobnych. Serio jakbym siedziała na wykładzie. No dobrze kontekst i pewne wyjaśnienia musi być żeby osadzić w czasie i nadać rys historyczny bohaterowi. Ale momentami miałam wrażenie że jakoś mało Gaudiego w tej książce o Gaudim. Tak jak nie znoszę kościoła Sagrada Familia, za diabła!!! Wygląda jak zlepek sama nie wiem czego no taka szkarada na masową skalę to akurat te jego krzywe domy to mu fajne powychodziły. Fakt że ta jego architektura jest specyficzna, może się podobać albo nie ale jest po prostu jakaś taka inna. Trochę pstrokata trochę kiczowata no ale faktycznie jest oryginalna. A może de facto bohater okazał się jakiś taki mało ciekawy. Dziwny. Utalentowany człowiek który całe życie był wyjątkowo mocno związany z katolicyzmem i duchowieństwem. Świecki żyjący prawie jak mnich. Jakoś tak „wiało smutą” z kartek tej opowieści i to bardzo. Nie do końca mi się podobała ta biografia. Uważam też że wszystkie ilustracje przedstawiające jego projekty powinny być w kolorze a nie połowa z nich w czerni i bieli. Jego budowle są barwne bo tak je projektował a taka czarno-biała fotografia to co ma niby pokazać albo oddać??? Oszczędność wydawcy chyba co najwyżej. Moim zdaniem trudna pozycja dla zatwardzialców.

Oj wymęczyła mnie ta książka ….i ja ją też wymęczyłam. Lubię biografię ale tu coś poszło chyba nie do końca tak. Miałam wrażenie jakbym czytała podręcznik do historii kultury i sztuki, mnóstwo określeń które nie dla każdego mogłyby być zrozumiałe, mnóstwo nazwisk, miejsc, dat i tym podobnych. Serio jakbym siedziała na wykładzie. No dobrze kontekst i pewne wyjaśnienia musi...