Mam problem z oceną tej książki, z wielu w względów. Z jednej strony mamy tutaj historię wszechświata wyłożoną przez niewątpliwie wybitnego fizyka, będącego jednocześnie inspirującym i wszechstronnie obeznanym człowiekiem (jak zresztą Pan Sosnowski, któremu również trzeba oddać swoistą klasę). Z drugiej nie do końca wiem, do koga ta książka ma trafić - może jej zamysłem jest to, żeby dotarła zarówno do laików, jak i osób trochę bardziej zaawansowanych? Z mojej perspektywy - tegoż właśnie laika, gdzie fizyka/astrofizyka to jedynie hobby, zaspokajające moją ciekawość świata głównie ze źródeł popularnonaukowych - książka momentami jest po prostu zbyt trudna i odnosiłem wrażenie, że w trakcie czytania niektórych jej fragmentów, moje zwoje mózgowe nabierają temperatury rzędu MeV'ów. Co ciekawe, współautor, który wielokrotnie wspomina o swojej humanistycznej naturze, wykazuje niejednokrotnie większe zrozumienie fizyki niż moi szkolni nauczyciele owego przedmiotu i to potrafi zapędzić w kompleksy (mnie, a co dopiero tych nauczycieli). Koniec końców frustracja spowodowana moim nikłym intelektem, która pojawiała się w tracie czytania, na końcu przerodziła się w pewnego rodzaju motywację. Motywację do tego, by mimo swoich ograniczeń, dawać z siebie jak najwięcej, żeby ta zakorzeniona we mnie (i mam nadzieje, że we wszystkich) chęć zrozumienia wszystkiego co jest dookoła, była możliwie najbardziej nasycona, a do książki wrócić w przyszłości z większym doświadczeniem.

Na lekki (gdyż można bezstratnie pominąć) minus fragmenty o rodzinie, gdyż w kontekście tematyki książki zdają się być zbyteczne, a momentami ich wydźwięk sprawia wrażenie przechwałek, o co jednak Pana Krzysztofa bym nie podejrzewał.

Profesor Meissner to niesamowita postać, o czym mogłem się już przekonać wysłuchując wielu ogólnodostępnych wykładów czy dyskusji. Po tej książce chciałoby się mu zadać tyle pytań, podyskutować na tyle kwestii, że mogę tylko żałować, że podobnej persony nie mam w swoim otoczeniu, bo jestem przekonany, że rozwinęłoby mnie w wielu płaszczyznach.

Mam problem z oceną tej książki, z wielu w względów. Z jednej strony mamy tutaj historię wszechświata wyłożoną przez niewątpliwie wybitnego fizyka, będącego jednocześnie inspirującym i wszechstronnie obeznanym człowiekiem (jak zresztą Pan Sosnowski, któremu również trzeba oddać swoistą klasę). Z drugiej nie do końca wiem, do koga ta książka ma trafić - może jej zamysłem...