Zemsta władzy

Genialna książka i bardzo na czasie. Do zadumy.

Genialna książka i bardzo na czasie. Do zadumy.

"Autokraci XXI wieku zaczynają z tego bardziej umiarkowanego końca i starają się zachować pozory demokracji, skrycie jednak podkopując jej fundamenty. Jak to robią? Za pomocą populizmu, polaryzacji i postprawdy."

Nie rozumiałem zachwytów nad przenikliwością diagnozy, jaką rzekomo postawił Marcin Napiórkowski w swojej książce Turbopatriotyzm, próbując wyjaśnić skąd wziął się sukces i wygrana PIS w kolejnych wyborach. Pisałem nieco o tym bezpośrednio w refleksjach po lekturze, a dziś jeszcze bardziej uważam, że to książka błaha, pełna błędów, uproszczeń i – chciałoby się napisać – symetryzmu. Pozornie wydawać by się mogło, że ostatnie dwa lata rządów Prawa i Sprawiedliwości powinno uleczyć wszystkich tych, którzy wierzyli, że sukces PIS brał się z tego, że pochylili się nad losem wykluczonych, biedniejszych, pomijanych w narracji. Dziś wiemy, że było to wyłącznie polityczne złoto, które należało wykorzystać do rozbudowywania i utrzymywania władzy. Kosztem demokracji, praworządności, bezpieczeństwa i bezstronności instytucji państwa. Zupełnie tak, jak w wielu innych krajach, gdzie pojawiła się jakaś forma autorytaryzmu – Turcji, na Węgrzech, Białorusi, Wenezueli, czy nawet USA, pod rządami Trumpa. Banał “diagno” Napiórkowskiego staje się jeszcze bardziej banalny, z każdą stroną lektury książki Zemsta władzy Moisésa Naíma, w której autor opisuje niebezpieczny trend we współczesnym świecie, który doprowadził do wzrostu autorytaryzmów, karmiących się trzema P – populizmem, polaryzacją i postprawdą,
[...]
https://www.speculatio.pl/zemsta-wladzy/

"Autokraci XXI wieku zaczynają z tego bardziej umiarkowanego końca i starają się zachować pozory demokracji, skrycie jednak podkopując jej fundamenty. Jak to robią? Za pomocą populizmu, polaryzacji i postprawdy."

Nie rozumiałem zachwytów nad przenikliwością diagnozy, jaką rzekomo postawił Marcin Napiórkowski w swojej książce Turbopatriotyzm, próbując wyjaśnić skąd wziął...

"Zemsta władzy" Moisesa Naima to książka o niskim progu wejścia. Autor omawia działanie autokratów, podając przykłady z konkretnych krajów na całym świecie. Język jest potoczysty, z kolokwializmami, a nawet humorystycznymi wstawkami, co sprawia, że książkę bardzo łatwo się przyswaja. Co tu dużo mówić, ja czytałam ją jak kryminał, z wypiekami na twarzy. Nie oznacza to, że zabrakło tu naukowych podwalin – wystarczy zajrzeć do obszernej bibliografii. Bardzo to pouczająca publikacja i polecam ją wszystkim, także osobom, które "nie interesują się polityką".

Tak na marginesie chciałam dodać, że autorytaryzm nie równa się prawicowe poglądy. Bo widzę, że są ludzie, którzy tego nie rozróżniają, zarzucając autorowi “lewicowe skrzywienie”. Tymczasem Naim w tej książce w ogóle nie pisze o żadnych ideologiach, tylko o cechach DEMOKRACJI. Otóż autorytaryzm to jest forma rządów, w której rządzących - mówiąc łopatologicznie - nie obchodzi dobro ludzi, ani też to, czego owi ludzie chcą, interesuje ich tylko utrzymanie się przy władzy. Nie ma to nic wspólnego z poglądami lewicowymi, czy prawicowymi, gdyż reżimy mogą być zarówno prawicowe, jak i lewicowe, jak np. na Kubie, czy w Wenezueli (o której autor sporo pisze),nie wspominając o Korei Północnej, czy Chinach. Nie jest również tak, że “być może ludzie właśnie takiego rządzącego chcą i dlatego go wybierają”. No nie, gdyż, jak już wspomniałam, w autokracji nie ma czegoś takiego, jak uczciwe wybory, gdzie ludzie mogą oddać głos na swojego faworyta. Jednak sam fakt, że niektórym kojarzy się, że jak autokrata to prawicowiec, sporo mówi za siebie…

"Zemsta władzy" Moisesa Naima to książka o niskim progu wejścia. Autor omawia działanie autokratów, podając przykłady z konkretnych krajów na całym świecie. Język jest potoczysty, z kolokwializmami, a nawet humorystycznymi wstawkami, co sprawia, że książkę bardzo łatwo się przyswaja. Co tu dużo mówić, ja czytałam ją jak kryminał, z wypiekami na twarzy. Nie oznacza to, że...

Z jednej strony bardzo wartościowa pozycja- autor zebrał sporo danych, z drugiej strony autor jest mocno lewicujący i naiwny. Pewne jego tezy się wykluczają...Jeśli ktoś czyta inne fachowe rzeczy na co dzień- to w tej książce nie dowie się niczego nowego- jest ona przekrojowym przeglądem rządzących na świecie. Ciekawy rozdział o korporacjach światowych.

Z jednej strony bardzo wartościowa pozycja- autor zebrał sporo danych, z drugiej strony autor jest mocno lewicujący i naiwny. Pewne jego tezy się wykluczają...Jeśli ktoś czyta inne fachowe rzeczy na co dzień- to w tej książce nie dowie się niczego nowego- jest ona przekrojowym przeglądem rządzących na świecie. Ciekawy rozdział o korporacjach światowych.

Gorąco polecam! Ogrom wiedzy o otaczającym nas świecie, w którym zaczynają panoszyć się dyktatorzy w delikatniejszych odsłonach. Wiedza na temat tego, jak działają i jak potężnym orężem w ich rękach jest internet, jest obecnie na wagę złota.

Gorąco polecam! Ogrom wiedzy o otaczającym nas świecie, w którym zaczynają panoszyć się dyktatorzy w delikatniejszych odsłonach. Wiedza na temat tego, jak działają i jak potężnym orężem w ich rękach jest internet, jest obecnie na wagę złota.

Skończyłem czytać tę książkę w dniu, kiedy Duda podpisał ustawę o "zwalczaniu rosyjskich wpływów". To przerażające, gdy widzi się, jak teoria zostaje w złym celu dosłownie wprowadzana w życie.
Miałem za złe autorowi to i owo. Straszenie myślą Foucaulta i szerzej myślą francuskiej lewicy uniwersyteckiej, która należy bez wątpienia do największych i najlepszych narzędzi analizy intelektualnej, jakie wykształcił XX wieku. Miałem mu za złe popadanie w anegdotyczność, gdy zabrakło materiału na szersze tło teoretyczne. To wszystko jednak blednie wobec faktu, że autor opisuje mechanizmy, które się dzieją (niestety w moim kraju). To, co mi się wydawało improwizacją grupki kolesi, którzy dorwali się do władzy, jest z żelazną konsekwencją wprowadzanym i wypróbowanym w innych krajach programem mającym na celu zachowanie władzy za wszelką cenę i na zawsze.
Polscy czytelnicy z lubością wyłapują wzmianki o ojczyźnie w każdym dziele dotyczącym dalszej lub bliższej przeszłości. Zwykle z goryczą konstatują, że - w najlepszym razie - Polska wspominana jest zaledwie kilka razy na stronach nawet najobszerniejszych opracowań. Tym razem, na zaledwie 450 stronach wydrukowanych ze sporymi interliniami i opatrzonych szerokimi marginesami, Polska przywoływana została ponad trzydzieści razy. Ale cieszyć się nie ma z czego...

Skończyłem czytać tę książkę w dniu, kiedy Duda podpisał ustawę o "zwalczaniu rosyjskich wpływów". To przerażające, gdy widzi się, jak teoria zostaje w złym celu dosłownie wprowadzana w życie.
Miałem za złe autorowi to i owo. Straszenie myślą Foucaulta i szerzej myślą francuskiej lewicy uniwersyteckiej, która należy bez wątpienia do największych i najlepszych narzędzi...

Bardzo ważne i przepraszające dzieło.

Bardzo ważne i przepraszające dzieło.