Świetny ukłon w stronę klasycznej literatury grozy!

Od kilku już lat bardzo lubię sięgać po twórczość wszelkich klasyków, w tym i pisarzy grozy. Mam swoich faworytów i ilekroć na horyzoncie wydawniczym pojawia się nowa pozycja w tym gatunku, od razu zapisuję ją na listę książkowych zakupów.

Prawdą jest, że ze współczesną literaturą grozy miałam nieco mniej do czynienia. Często brakowało mi tego specyficznego klimatu i języka! Całe szczęście, autorzy coraz częściej wychodzą naprzeciw wielbicielom tego typu twórczości i rozpieszczają nasze wybredne gusta!

Nie inaczej jest i z „Elizabeth”, zbiorem sześciu opowiadań, które z pewnością zasługują na uwagę.
Cóż mnie w nich tak urzekło? Wielkim plusem jest to, że bohaterowie nie są czarno-biali. Bardzo nie lubię schematów, zarówno w sztuce jak i w życiu, dlatego też zaskakujące rozwiązania, jakie znajdują się w tym zbiorku, bardzo mi przypadły do gustu! Nie mamy tutaj jasnych podziałów, cały świat wykreowany przez autora jest bardzo zróżnicowany i ciężko zaszufladkować głównych bohaterów do jednej kategorii.
Druga sprawa to język, bardzo zgrabny i staroświecki. Przywodzi na myśl dawnych klasyków, a to zawsze na plus. Czytając, miałam ochotę wyłączyć światło, zapalić kilka świec i dokończyć lekturę w ich blasku, aby móc całkowicie zatopić się w dawnym klimacie, który jest bardzo dobrze odwzorowany.
Poza tym, piękne jest to, że w każdej z tych opowieści jest zawarte niejedno przesłanie, co sprawia, że nie jest to tylko pusta rozrywka. Lektura, która skłania do przemyśleń, zawsze jest warta uwagi!

Jeśli chodzi o opowiadania, jednym z tych, które wywarło na mnie największe wrażenie jest na pewno „Zła miłość”. Genialnie pokazuje, że droga prowadząca w ciemność bywa bardzo pochyła i dokonując pierwszych niewłaściwych wyborów, coraz szybciej suniemy w przepaść, sami już nie wiedząc, od czego to się w ogóle zaczęło.

Nie mogę też nie wspomnieć o „Zaklętym kręgu” – oby więcej opowiadań grozy z mitologią słowiańską w tle! I z gwarą wplecioną w tekst. Uwielbiam wszelkie lokalne dialekty, dlatego niezmiernie ucieszyłam się, kiedy zobaczyłam, że i tu takowy występuje. Samo zakończenie również bardzo zaskakujące – i przerażające! I mimo fantastycznego wątku, takie życiowe!

Jest tu też jedno opowiadanie, które wyróżnia się na tle innych – najmniej jest w nim typowej grozy, jednakże nie czyni go to wcale gorszym.
Zachwyciły mnie całkowicie opisy życia w dziczy i sposób, w jaki powoli rozwijała się przyjaźń głównych bohaterów. Piękne i bardzo ważne przesłanie.

Cóż, jest to na pewno bardzo udany debiut i pokazuje, że polscy autorzy mają w kwestii literatury sporo do powiedzenia! Polecam wszystkim, zwłaszcza fanom klasyki i poszukującym w powieściach subtelnego dreszczyku.

Ja czekam na kolejną książkę a ta trafia do moich ulubionych!

Świetny ukłon w stronę klasycznej literatury grozy!

Od kilku już lat bardzo lubię sięgać po twórczość wszelkich klasyków, w tym i pisarzy grozy. Mam swoich faworytów i ilekroć na horyzoncie wydawniczym pojawia się nowa pozycja w tym gatunku, od razu zapisuję ją na listę książkowych zakupów.

Prawdą jest, że ze współczesną literaturą grozy miałam nieco mniej do czynienia....