Okładka: 7/10
Treść: 5,75/10

Książka jest niestety dość średnia. Gdyby w większej części została poświęcona tytułowemu bohaterowi z pewnością wyszłoby jej to na dobre. Niestety, kot jest tylko jednym z wątków, bo chcąc się czegokolwiek o nim dowiedzieć musimy przedzierać się przez nużące opisy stanu Iowa, historię miasta Spencer oraz opowieści rodzinne autorki (z czego te ostatnie są i tak najlepsze z powyższych wątków). Gdy już wreszcie pojawia się Dewey, opisywany jest za pomocą kilku w kółko powtarzanych zdań: jest niezwykłym kotem, uwielbia ludzi, jest towarzyski, kocha się wspinać po półkach, jest wybredny w jedzeniu, ma wielu fanów. I w sumie niewiele więcej. Brakuje strasznie jakichś anegdotek z jego życia (kilka się pojawia, ale jak na książkę która miała być mu poświęcona, jest ich stanowczo za mało) i poświęcenia mu większej ilości stron, co pozwoliłoby się lepiej z nim zapoznać.

Rozumiem z jednej strony autorkę, która chciała przedstawić kota na tle lokalnej społeczności i miasta, ale uważam, że można było to zrobić zdecydowanie ciekawiej, bo też kogo interesują wielostronicowe, pełne suchych faktów i dat opisy kryzysu gospodarczego jakiegoś miasta w Iowa? Wstawki na temat mieszkańców miasta byłyby ciekawsze, gdyby stanowiły bardziej spersonalizowane historyjki o poszczególnych osobach odwiedzających bibliotekę, a tymczasem wszyscy oni stanowią bezosobową masę ludzi, którzy przychodzą i odchodzą, po drodze tarmosząc z większą lub mniejszą radością kota.

Nie mogę nie wspomnieć również o tym co przeczytałam na kilkudziesięciu ostatnich stronach książki w kwestii rady nadzorczej biblioteki, a co skutecznie wyprowadziło mnie z równowagi. Skrótem – póki kotek słodki, młody i wesoły, jesteśmy zachwyceni, stanowi symbol biblioteki i chwalimy się nim na cały świat, ale gdy ten sam kotek zaczyna być już starszym, dorosłym, i co tu ukrywać schorowanym zwierzęciem – oj, a czy przypadkiem nie powinniśmy się go jakoś pozbyć? Przecież jest już brzydki, futro mu linieje, źle wygląda i robi nam złą reklamę… Na miejscu autorki i głównej opiekunki Deweya – szlag by mnie trafił i jestem wręcz w szoku na tak spokojną jej reakcję. Dawno już nie czytałam o takim wyrachowanym sku…syństwie. Powyższe opisane wydarzenie skutecznie wybiło się ponad ten cukierkowo przedstawiony świat i pozostawiło po sobie ogromny niesmak.

Podsumowując… Dewey z pewnością był dość niezwykłym kotem, któremu warto było poświęcić książkę. Jego opiekunka zrobiła wszystko co mogła, by w ten sposób upamiętnić swojego futrzanego przyjaciela, nie zmienia to jednak faktu, że jej zdolności literackie nie okazały się być wystarczające. I jak dla mnie to niestety widać.
Przeczytać można, ale szczególnie polecać nie będę.

Okładka: 7/10
Treść: 5,75/10

Książka jest niestety dość średnia. Gdyby w większej części została poświęcona tytułowemu bohaterowi z pewnością wyszłoby jej to na dobre. Niestety, kot jest tylko jednym z wątków, bo chcąc się czegokolwiek o nim dowiedzieć musimy przedzierać się przez nużące opisy stanu Iowa, historię miasta Spencer oraz opowieści rodzinne autorki (z czego te...