Coś strasznego. Efekt kryzysu wieku średniego w wykonaniu artysty plastyka, który pewnego dnia postanowił pisać. Nudna, przekombinowana, wulgarna. Nienaturalne dialogi między bohaterami, częściowo przeintelektualizowane (odnoszę wrażenie, że autor desperacko chciał pochwalić się znajomością słownictwa i pojęć z zakresu psychologii stąd nie pasujące do akcji pseudopsychologiczne wypowiedzi postaci nie wnoszące nic do fabuły), a częściowo nie trzymające się kupy, niezrozumiałe czy wręcz wulgarne (np.: przerzucanie się elokwentnymi odzywkami, które nie dotyczą konkretnych wydarzeń i do żadnych nie prowadzą, po prostu są, czy również nic nie wnoszące poza niesmakiem obleśne wypowiedzi o kobietach porównywanych do mięsa i ścierwa). Do tego należy dodać wręcz nachalną reklamę pubu „Łódź Kaliska”, która skutecznie do jego odwiedzenia zniechęca (zdarzało się, że pub wspominany był co 2 strony), obleśnego głównego bohatera i pokazanie Łodzi w sposób zbyt turpistyczny, potwierdzający wszelkie na jej temat stereotypy – nie bardzo wiadomo po co i dlaczego. Męczarnia!!!

Coś strasznego. Efekt kryzysu wieku średniego w wykonaniu artysty plastyka, który pewnego dnia postanowił pisać. Nudna, przekombinowana, wulgarna. Nienaturalne dialogi między bohaterami, częściowo przeintelektualizowane (odnoszę wrażenie, że autor desperacko chciał pochwalić się znajomością słownictwa i pojęć z zakresu psychologii stąd nie pasujące do akcji...