Zeszytowy zbiór opowiadań fantastycznych polskich autorów pod tytułem Bliskie spotkania był moim kolejnym przypomnieniem sobie zawartych tutaj historii napisanych przez młodych autorów. Mający już swoje lata, ale uważam, że warto dać mu szansę, bo pomysły w niektórych przypadkach były ciekawe.

Książka Bliskie spotkania dotyczą spotkań naszej cywilizacji z obcą formą życia w każdym kształcie i formie jaką nie potrafimy sobie wyobrazić. Podzielona została na cztery części, które ukazują różne oblicza kontaktu z przybyszami z gwiazd. Pierwsza część Niepewność obfituje w bardziej zabawne i niekiedy pomysłowe pomysły autorów. Marek Oramus Ziemia-410 jest historią o alternatywnych Ziemiach i czasoprzestrzeni podanych w zabawny sposób. Druga Piotra Gąsiorowskiego i Piotra Kościńskiego opowiada o pewnym interesie z obcym, które nie zawsze wychodzą wszystkim na dobre. Za to Piotr Skórzyński proponuje nam wizje kontaktu z przedstawicielami obcych w interesujący i zabawny sposób. Andrzej Drzewiński w Niepewności przedstawia nam podróż kosmity na naszą planetę, który pragnie poznać panujące zwyczaje. Każde z wymienionych historii zostały napisane nie tylko zwięźle i odmalowują ciekawy obraz kontaktu, ale przywodzą na myśl zabawne wariacje na temat inwazji, pojawienia się obcych i konsekwencji jakie mogą być dla mieszkańców Ziemi. Nie brakuje tutaj zabawnych momentów i właśnie tytułowej niepewności dotyczącej wizyt obcych na naszej planecie ukazanych w różny sposób.
Druga część Bliskich spotkań dotyczy spotkania kosmitów przez ludzi lub zderzenia różnych cywilizacji ze sobą. Pierwszy krótki tekst Przemysława Skulskiego o przybyszu z gwiazd jest dobry, ale późniejsze jeszcze lepsze. Paweł Tomczyk w Bliskich spotkaniach proponuje nam wizje kontaktu człowieka z kosmitami. Adam Pietrasiewicz w Koła na piasku jest próbą odwrócenia spotkania i jego konsekwencji podanych w nieco ironicznej oraz zabawnej odsłonie. Andrzej Drzewiński Czego tylko pragniesz opowiada nie tylko historie o kontakcie, ale również o bohaterach mogących wszystko mieć i spełnić swoje marzenia na planecie na jaką trafili. Kolejne jego opowiadanie jest dość przewrotne. Dotyczy przybycia obcych na nasza planetę i prezentów jakie dostajemy. Każda tutaj historia na swój sposób ukazuje kontakt człowieka z inną cywilizacją pozaziemską w ciekawy sposób. Autorzy bawią się konwencją kontaktu i robią to w sposób dobry. Dlatego opowiadania mimo długości, bo są krótkie dobrze czyta się i wciągają.
Trzecia cześć Puszka Pandory dotyczy bardziej utopijnej wizji kontaktu z pozaziemską cywilizacją. Maciej Parowski w Studni próbuje nam opowiedzieć historie z dalekiej przeszłości jak zmusić pisarza do pisania. Janusz A. Zajdel ukazuje nam niemoc twórczą pisarza, który oddaje jednak swoje dziełko na czas. Roman Lewandowski w Inwazji porusza podobny temat kontaktu pisarza z kosmitami. Ewa Siarkiewicz w Puszce Pandory przedstawia nam świat po inwazji obcych, postapokaliptyczny, brudny i pełen przemocy. Z tych wszystkich właśnie ostatni zrobił na mnie większe wrażenie mimo swojej objętości. Widać tutaj nie tylko inne podejście do kontaktu z obcymi, ale również w większości bardziej niszczycielskie oblicze niż wcześniej dostaliśmy kontaktu człowieka z kosmicznymi przybyszami albo stanowiące tylko tło opowiadań.
Czwarta część Stacja proponuje jeszcze inny wymiar kontaktu z innymi cywilizacjami jakie dostaliśmy. Zofia Beszczyńska w lesie odmalowuje obraz lasu jak z jakieś obcej planety, aby później nas zaskoczyć pewnym twistem pod koniec. Emma Popik w swoim opowiadaniu Stacja proponuje bardziej mistyczne oblicze kontaktu człowieka z inna istotą i podróż w nieznane. Może tym razem dostajemy tylko dwa opowiadania, ale dobrze napisane i również ciekawe.

Książka Bliskie spotkania zawierają opowiadania fantastyczne różnego rodzaju i przekroju na jakie zdobyli się autorzy. Nie są za specjalnie długie, niektóre kilku zdaniowe, stronicowe do kilka zaledwie stron, lecz każde z nich przedstawia własną wizje kontaktu z cywilizacjami pozaziemskimi. Nieraz w zabawny sposób jak w pierwszej części, gdzie odwiedzinom nie brakuje niepewności dotyczących zamiarów jakie mają obcy wobec mieszkańców Ziemi. Poddane w przystępny sposób, często zabawne, czasami podszyte ironią i przewrotnością. W drugiej kontakt przenosi się w kosmos i na Ziemie oczywiście, ale oprócz takiego luźnego podejścia, nieraz ironii wynikającej ze zderzenia dwóch cywilizacji gdzieś w nich funkcjonuje. W trzeciej części dostajemy lepsze i takie sobie historie o różnym sposobie nawiązania kontaktu. Najmniej przypadła mi do gustu Inwazja, a najlepiej Puszka Pandory, która była ciekawą wizja postapokaliptyczną z kosmitami w roli głównej. W czwartej otrzymałem dwa opowiadania zgrabnie napisane i ciekawe.
Sięgając po zbiorek opowiadań fantastycznych, gdzie motywem przewodnim jest kontakt z pozaziemską cywilizacją byłem ciekawy jak książeczka wypadnie dzisiaj, bo spotkałem kilka znajomych nazwisk debiutujących wtedy i nie znanych mi w ogóle. Dlatego nie miałem większych oczekiwań po niej i miło zostałem zaskoczony, bo opowiadania zawierały ciekawe pomysły, zwięźle przedstawione, nieraz zabawne i przyjemne. Dobra pozycja dla miłośników dawnej fantastyki piszących wtedy autorów, którzy potrafili z takiego tematu wybrnąć na tyle dobrze, że chętnie przeczytam drugi zbiorek jeśli będę miał okazje. Książeczka na jeden lub dwa wieczory, przy której można spędzić fajnie czas i przyjemnie.

Zeszytowy zbiór opowiadań fantastycznych polskich autorów pod tytułem Bliskie spotkania był moim kolejnym przypomnieniem sobie zawartych tutaj historii napisanych przez młodych autorów. Mający już swoje lata, ale uważam, że warto dać mu szansę, bo pomysły w niektórych przypadkach były ciekawe.

Książka Bliskie spotkania dotyczą spotkań naszej cywilizacji z obcą formą życia...