Lewa ręka Boga

Dałabym 5 ale 1 gwiazdką dodatkowo za pokazanie do czego prowadzi fałszywa religijność oparta na pustych gestach, bezmyślnych zasadach i udowadnianiu swojej racji przemocą.

Dałabym 5 ale 1 gwiazdką dodatkowo za pokazanie do czego prowadzi fałszywa religijność oparta na pustych gestach, bezmyślnych zasadach i udowadnianiu swojej racji przemocą.

Bardzo nierówna powieść. Po ciekawym i klimatycznym początku w Sanktuarium, gdzie dominuje klimat niepokoju i zaszczucia poziom powieści wyraźnie spada. Z głównych bohaterów ciekawa i niejednoznaczna jest w zasadzie tylko postać Cale’a, pozostali są dość jednowymiarowi. Bardzo podobała mi się końcówka, która zachęca do sięgnięcia do kolejną część. Opisy walk na plus.
Z minusów: wątek romantyczny jest zupełnie nieprzekonujący. Kilka innych pomysłów zostało rozpoczętych i porzuconych bez wyjaśnienia. Tłumaczenie niektórych imion (Kicia Zając) woła o pomstę do nieba. Brak też mapy, jako że pojawiają się w powieści miejsca zarówno fikcyjne jak i rzeczywiste, wprowadza to niemały chaos.
Etykietka fantastyki może być w przypadku tej powieści myląca, magii lub innych nadnaturalnych wydarzeń tu nie uświadczymy.
Moja ocena 6/10.

Bardzo nierówna powieść. Po ciekawym i klimatycznym początku w Sanktuarium, gdzie dominuje klimat niepokoju i zaszczucia poziom powieści wyraźnie spada. Z głównych bohaterów ciekawa i niejednoznaczna jest w zasadzie tylko postać Cale’a, pozostali są dość jednowymiarowi. Bardzo podobała mi się końcówka, która zachęca do sięgnięcia do kolejną część. Opisy walk na plus.
Z...

Książka niezła nie jest wybitna, jakiś taki chaos panuje ale zakończenie motywuje do przeczytania kolejnego tomu. Od połowy wciąga mocno

Książka niezła nie jest wybitna, jakiś taki chaos panuje ale zakończenie motywuje do przeczytania kolejnego tomu. Od połowy wciąga mocno

To moje pierwsze spotkanie z autorem.
Bardzo dobra książka. Kawał fantastyki. Jak dla mnie tematyka mistycznego seminarium budującego armię jest nowa i odświeżająca. Główny bohater jak to bywa w fantastyce na same super moce i niemalże się nie myli (co jest po tylu latach czytania fantasy trochę dla mnie irytujące). Niemniej jednak pozycja watra uwagi. Chętnie sięgnę po kolejne tomy, bo nie ukrywam, żem ciekawa co tam będzie słychać.

To moje pierwsze spotkanie z autorem.
Bardzo dobra książka. Kawał fantastyki. Jak dla mnie tematyka mistycznego seminarium budującego armię jest nowa i odświeżająca. Główny bohater jak to bywa w fantastyce na same super moce i niemalże się nie myli (co jest po tylu latach czytania fantasy trochę dla mnie irytujące). Niemniej jednak pozycja watra uwagi. Chętnie sięgnę po...

Mnie pochłonęła do reszty. Nie spodziewałem się takiego zakończenia. Wow

Mnie pochłonęła do reszty. Nie spodziewałem się takiego zakończenia. Wow

Autor miał dobry pomysł na książkę, gorzej niestety z jej wykonaniem.

Początek nie zapowiada jednak tego, co będzie potem – Sanktuarium jest miejscem dziwnym, strasznym i bardzo niegościnnym, a bohaterów nie opuszcza poczucie zagrożenia. Szybko jednak dochodzimy do wniosku, że postaci głównie mówią o niebezpieczeństwie, zamiast doświadczać go na własnej skórze – poza kilkoma ciosami w twarz nie widzimy nic, o czym wciąż bez końca wspomina Thomas Cale. Na początku to tak nie razi, ale do końca książki to się nie zmienia – autor mówi o rzeczach, zamiast nam je pokazać.

Odbija się to również na innych wątkach, na przykład na wątku miłosnym, który – a jakże – musiał się pojawić. Romans jest poprowadzony tak papierowo i drętwo, że to aż boli. Zakochani nie mają ze sobą nic wspólnego, nie czuć żadnej chemii, a gdy nagle przeskakują z nienawiści do płomiennego uczucia przekartkowałam poprzednie strony, bo miałam wrażenie, że coś pominęłam. Może skleiły mi się kartki? Ale nie – tu po prostu wszystko dzieje się tak szybko.

Książka ma więcej wad – na jej kartach pojawia się postać, która jest dla fabuły bardzo ważna, w końcu napędza główne wydarzenia, ale potem niemal całkiem znika i autor wraca do niej chyba tylko z poczucia obowiązku. Nie rozumiem tego obrotu spraw i nie wydaje mi się, żeby na tym polegało dobre pisanie postaci.

Jak fantastyka, to i wielkie bitwy – na kartach powieści pojawia się takowa i została opisana dokładnie tak samo jak romans. Nie wywołała we mnie żadnych emocji, być może dlatego, że bohaterowie przez większość czasu przyglądali jej się z daleka, więc nie musiałam drżeć o ich losy.

Większość postaci da się lubić, choć czasem ich obecność w fabule wydawała mi się naciągana. Na przykład dlaczego powierzono im takie ważne zadanie ochrony pewnej białogłowej?! Dlaczego dorośli ludzie zlecili to jakiemuś dzieciakowi, skoro mieli własnych ludzi, bardziej godnych zaufania?! Nie mogłam również pozbyć się wrażenia, że autor czerpie inspirację z komiksów lat 90, bo Thomas Cale jest taki… mroczny i niebezpieczny i w ogóle taki extreme.

Czy polecam? Chyba tylko wtedy, gdy nie ma na półce żadnej innej książki.

Autor miał dobry pomysł na książkę, gorzej niestety z jej wykonaniem.

Początek nie zapowiada jednak tego, co będzie potem – Sanktuarium jest miejscem dziwnym, strasznym i bardzo niegościnnym, a bohaterów nie opuszcza poczucie zagrożenia. Szybko jednak dochodzimy do wniosku, że postaci głównie mówią o niebezpieczeństwie, zamiast doświadczać go na własnej skórze – poza...

Bardzo dobre opowiadanie. Świetnie opisane charakterystyki postaci i otaczający ich świat. Zdecydowanie polecam :)

Bardzo dobre opowiadanie. Świetnie opisane charakterystyki postaci i otaczający ich świat. Zdecydowanie polecam :)

Mam mieszane uczucia po lekturze. Z jednej strony ciekawy pomysł na fabułę, interesujące przygody głównych bohaterów, chwilami trzymająca w napięciu akcja. Z drugiej jednak strony; pośrednie lub bezpośrednie odwołania do religii chrześcijańskiej w sposób bardzo krytyczny, czy wręcz kpiący. Najsłabiej jednak według mnie wypada zakończenie, które jest trochę nijakie, nie do końca zrozumiałe i chyba miało być zaskakujące, a wypadło po prostu blado. Generalnie czytało się dość gładko i chwilami ze sporym zaciekawieniem, ale całokształt nie zasługuje moim zdaniem na więcej niż 6/10.

Mam mieszane uczucia po lekturze. Z jednej strony ciekawy pomysł na fabułę, interesujące przygody głównych bohaterów, chwilami trzymająca w napięciu akcja. Z drugiej jednak strony; pośrednie lub bezpośrednie odwołania do religii chrześcijańskiej w sposób bardzo krytyczny, czy wręcz kpiący. Najsłabiej jednak według mnie wypada zakończenie, które jest trochę nijakie, nie do...

Pozytywne zaskoczenie, ze względu na przeczytane ostatnio przeciętniaki.

Kawał zręcznie skreślonej literatury. Szybko zżyłem się ze wszystkimi bohaterami, którzy nie są mi obojętni. Pewnie dzięki przybliżeniu wewnętrznych rozterek i wyjaśnieniu motywacji ich działań.
Jasne - mocno naciągana przygoda (zawsze tak jest w przypadku obcowania z Imperiami, Papieżami i sięganiem po władzę nad światem), ale jest tak dobrze napisana, że tę muchę utopioną w piwie przełyka się bez skrzywienia. Na siłę można też wspomnieć o mało emocjonujących pojedynkach.

Wciągnięte jednym tchem. Powinno spodobać się wszystkim fanom "Imienia róży".

Pozytywne zaskoczenie, ze względu na przeczytane ostatnio przeciętniaki.

Kawał zręcznie skreślonej literatury. Szybko zżyłem się ze wszystkimi bohaterami, którzy nie są mi obojętni. Pewnie dzięki przybliżeniu wewnętrznych rozterek i wyjaśnieniu motywacji ich działań.
Jasne - mocno naciągana przygoda (zawsze tak jest w przypadku obcowania z Imperiami, Papieżami i sięganiem...

Dobra książka,lecz świat w niej opisany był bardzo płytki.

Dobra książka,lecz świat w niej opisany był bardzo płytki.