Dobra propozycja dla osób zaczynających się interesować tematem, ciekawe przykłady, szybko się czyta, ale...nie daje odpowiedzi na pytanie "Jak przeżyć katastrofę?" Z książki dowiemy się, jakie cechy indywidualne mogą zadecydować o przetrwaniu, ale próżno w niej szukać instrukcji postępowania w konkretnych sytuacjach (poza kilkoma radami przemyconymi w tekście) lub sposobów na przygotowanie się do sytuacji kryzysowej. Pomimo tego polecam, skłania do refleksji nad naturą człowieka, a jej przesłanie jest mimo wszystko pozytywne-chociaż niektórzy z nas są bardziej predestynowani do przetrwania, to nikt nie jest bez szans i tak naprawdę "tyle wiemy o sobie ile nas sprawdzono".

Dobra propozycja dla osób zaczynających się interesować tematem, ciekawe przykłady, szybko się czyta, ale...nie daje odpowiedzi na pytanie "Jak przeżyć katastrofę?" Z książki dowiemy się, jakie cechy indywidualne mogą zadecydować o przetrwaniu, ale próżno w niej szukać instrukcji postępowania w konkretnych sytuacjach (poza kilkoma radami przemyconymi w tekście) lub sposobów...

To, że książka wydana w 2009 roku teraz dopiero doczekała się pierwszej oceny i opinii na LC, uważam za znak, że nasz kraj jest wyjątkowo bezpieczny i nie musimy sobie zawracać głowy żadnymi katastrofami.
Dokładnie tytuł brzmi: Nie do pomyślenia. Kto przeżyje, kiedy nadejdzie katastrofa i dlaczego – autorka próbuje na przykładzie wielu różnych sytuacji zagrożenia życia znaleźć czynniki, które zwiększają lub obniżają szanse przeżycia. Opisuje fazy reagowania na katastrofę – zaprzeczenie, zastanawianie się, działanie i – co najdziwniejsze – jego brak. Zawsze wydawało mi się, że najgorszą reakcją, ale najbardziej rozpowszechnioną, jest panika – ludzie miotają się chaotycznie, kobiety krzyczą lub płaczą, rozpaczają. Jest wprost przeciwnie, najczęściej ludzie wpadają w rodzaj paraliżu, są zupełnie bierni i nie robią nic, żeby się uratować. To było dla mnie nie do pomyślenia. Na tym nie koniec moich zdziwień, nie będę wam jednak odbierać przyjemności.
Podczas lektury oglądamy pod lupą wiele sytuacji – ewakuację z World Trade Center i podczas huraganu Katrina, stratowanie tłumu pielgrzymów w Mekce, wzięcie zakładników w Bogocie, pożary, trzęsienia ziemi, tsunami, katastrofy lotnicze – i analizujemy, co pomogło przeżyć. Bardzo podobało mi się, że autorka odnosi się do badań naukowych, bezpośrednich raportów, rozmawia z ekspertami z wielu dziedzin i przywołuje inne źródła (Daniel Kahneman, Nassim Taleb, David Eagleman, Frans de Waal – to tylko parę przykładów). Dzięki temu jest to pozycja bardziej popularno-naukowa niż gawędziarska, co cenię bardzo.

I na koniec, jeśli nie udałoby się wam dorwać tej pozycji, wrzucę garść może pozornie oczywistych porad, które jednak statystycznie robią różnicę w grze o przetrwanie:
- czytajcie instrukcje bezpieczeństwa w samolocie – wiem, nuda, trudno – i sprawdzajcie gdzie jest najbliższe wyjście,
- kobiety – trzymajcie gdzieś pod ręką wygodne buty na zmianę – w trakcie ewakuacji z WTC kobiety zrzucały wysokie obcasy i uciekały boso. To musiało boleć.
- ćwiczcie powolny oddech – wdech liczymy do czterech, zatrzymanie też, w końcu taki sam powolny wydech,
- słuchajcie uważnie na szkoleniach BHP,
- w razie strzelaniny padnijcie na ziemię – to jedyna sytuacja, kiedy bierność ma sens, w innych przypadkach – ruchy, ruchy!

Reszta w książce – polecam!

To, że książka wydana w 2009 roku teraz dopiero doczekała się pierwszej oceny i opinii na LC, uważam za znak, że nasz kraj jest wyjątkowo bezpieczny i nie musimy sobie zawracać głowy żadnymi katastrofami.
Dokładnie tytuł brzmi: Nie do pomyślenia. Kto przeżyje, kiedy nadejdzie katastrofa i dlaczego – autorka próbuje na przykładzie wielu różnych sytuacji zagrożenia życia...