ciekawa książka przedstawiająca narkomanie w latach 80s/90s, jest to tak jak tytuł wskazuje dziennik narkomanki, serdecznie polecam przeczytać

ciekawa książka przedstawiająca narkomanie w latach 80s/90s, jest to tak jak tytuł wskazuje dziennik narkomanki, serdecznie polecam przeczytać

Trwające przez wiele lat notatki odnośnie nałogu - walki z nim i życia. Ważna lektura pokazująca piekło uzależnień. Szczera, niezwykle bolesna i prawdziwa.

Trwające przez wiele lat notatki odnośnie nałogu - walki z nim i życia. Ważna lektura pokazująca piekło uzależnień. Szczera, niezwykle bolesna i prawdziwa.

Ta historia do dzisiaj we mnie żyje. Nie pamiętam jej już tak dobrze, ale wiem, że wpłynęła na poglądy wchodzącej w nastoletni wiek mnie. Marzyłam o tym, by spotkać autorkę. Nie daję jednak 5 gwiazdek, by ocenić treść książki. Jest to biografia człowieka, który przeszedł przez prawdziwe piekło. Nie ma tutaj, co oceniać wyborów. To osobista tragedia zmarłej już kobiety. Oceniłam ją w ten sposób, ponieważ stała się ona w jakiś sposób fundamentem osoby i jej przekonań, którą jestem teraz.

Ta historia do dzisiaj we mnie żyje. Nie pamiętam jej już tak dobrze, ale wiem, że wpłynęła na poglądy wchodzącej w nastoletni wiek mnie. Marzyłam o tym, by spotkać autorkę. Nie daję jednak 5 gwiazdek, by ocenić treść książki. Jest to biografia człowieka, który przeszedł przez prawdziwe piekło. Nie ma tutaj, co oceniać wyborów. To osobista tragedia zmarłej już kobiety....

Czytałam tę książkę jako nastolatka i pewnie dlatego nigdy nie sięgnęłam po narkotyki.

Czytałam tę książkę jako nastolatka i pewnie dlatego nigdy nie sięgnęłam po narkotyki.

Lektura podobna do książki ,,my, dzieci z dworca ZOO". Przeczytałam ją jeszcze w gimnazjum na fali mojego zainteresowania tą tematyką. Książka nieco gorsza od Dzieci z dworca ZOO, bo pani Rosiek bardziej stylizuje tutaj wypowiedzi bohaterki na zapis pamiętnikowi, co nieco odbiera siłę brzmienia tej opowieści. Niestety, znacznie mniej podobała mi się lektura tej książki, być może dlatego że ogólnie styl pisania Pani Rosiek do mnie nie przemawiał.

Lektura podobna do książki ,,my, dzieci z dworca ZOO". Przeczytałam ją jeszcze w gimnazjum na fali mojego zainteresowania tą tematyką. Książka nieco gorsza od Dzieci z dworca ZOO, bo pani Rosiek bardziej stylizuje tutaj wypowiedzi bohaterki na zapis pamiętnikowi, co nieco odbiera siłę brzmienia tej opowieści. Niestety, znacznie mniej podobała mi się lektura tej książki, być...

Pierwsza część książki mi się podobała była ciekawa ale droga była momentami nużąca. Ale mimo wsztkio swoje zadania czyli przedstawcie nałogi narkotykowego spełnia Dobrze chodź mam wrażenie że głównej bohaterce wszystko przyszło za łatwo

Pierwsza część książki mi się podobała była ciekawa ale droga była momentami nużąca. Ale mimo wsztkio swoje zadania czyli przedstawcie nałogi narkotykowego spełnia Dobrze chodź mam wrażenie że głównej bohaterce wszystko przyszło za łatwo

Dlaczego tak wysoka ocena? Dla niestety już śp. Basi, która walczyła do końca. Pierwszą połowę książki czyta się dość ciężko ze względu na język, jakim operowała wtedy nastoletnia autorka. Historia szokuje, nie jestem w stanie pojąć dlaczego dziewczyna z powiedzmy dobrego domu i wzorowa uczennica sięgnęła po narkotyki? Czy samotność i niemożność dopasowania się do rówieśników tak bardzo jej ciążyła? Nikt jej nie rozumiał, nikt nie był w stanie jej pomóc, tylko ona sama mogła tego dokonać. Smutna historia. Bardzo jej współczuję.

Dlaczego tak wysoka ocena? Dla niestety już śp. Basi, która walczyła do końca. Pierwszą połowę książki czyta się dość ciężko ze względu na język, jakim operowała wtedy nastoletnia autorka. Historia szokuje, nie jestem w stanie pojąć dlaczego dziewczyna z powiedzmy dobrego domu i wzorowa uczennica sięgnęła po narkotyki? Czy samotność i niemożność dopasowania się do...

IG:ksiazki_wloczykija
"Pamiętnik narkomanki" autorstwa Barbary Rosiek to bezkompromisowy zapis piekielnej rzeczywistości uzależnienia. Książka to autentyczne notatki, świadectwo piętnastu lat życia na krawędzi, zapisane z perspektywy kobiety walczącej z nałogiem. To poruszający i drastyczny obraz rzeczywistości, której niełatwo jest spojrzeć w oczy.

Barbara Rosiek otwiera drzwi do najbardziej intymnych zakamarków życia, ukazując czytelnikowi ciemne strony uzależnienia. Daty pełnią funkcję niemalże kalendarza życia, zapisując kolejne etapy walki z nałogiem. Autentyczność notatek sprawia, że czytelnik zostaje wciągnięty w wir chwilowych euforii, desperackich prób zerwania z nałogiem i chwil zwątpienia.

Prawdziwość i bezpośredniość "Pamiętnika narkomanki" robią ogromne wrażenie. Autorka nie owija w bawełnę, przedstawiając brutalną prawdę o uzależnieniu. Opisuje myśli, emocje i doświadczenia w sposób surowy, niekiedy szokujący, ale jednocześnie niezwykle autentyczny.

Rosiek dotyka także kwestii społecznych i psychologicznych związanych z uzależnieniem. Książka stawia pytania o to, jak taki dramatyczny stan rzeczy może mieć miejsce, jakie czynniki społeczne czy psychologiczne przyczyniają się do spirali uzależnienia.

Język używany w "Pamiętniku narkomanki" jest prosty, ale jednocześnie niezwykle silny. Autorka nie unika trudnych tematów i surowych opisów, dzięki czemu czytelnik może wczuć się w dramatyzm sytuacji. To literackie świadectwo walki o przetrwanie, odbierające złudzenia związane z nałogiem.

To trudna lektura, ale jednocześnie niezwykle ważna. Barbara Rosiek dzieli się historią z ogromnym odwagą, z nadzieją, że może ona przyczynić się do zrozumienia uzależnienia i jego skutków. To lektura, która pozostawia ślad w sercu czytelnika, zmuszając go do refleksji nad tematem, który zbyt często jest tematem tabu.

IG:ksiazki_wloczykija
"Pamiętnik narkomanki" autorstwa Barbary Rosiek to bezkompromisowy zapis piekielnej rzeczywistości uzależnienia. Książka to autentyczne notatki, świadectwo piętnastu lat życia na krawędzi, zapisane z perspektywy kobiety walczącej z nałogiem. To poruszający i drastyczny obraz rzeczywistości, której niełatwo jest spojrzeć w oczy.

Barbara Rosiek otwiera...

Pamiętnik narkomanki to moja książka jakby z czasów jak byłam nastolatka. Bardzo ja lubię i często do niej wracam. ‚Pamiętnik jest zapisem prawdziwych przeżyć dziewczyny, później kobiety, która przeszła przez piekło uzależnienia i której, jako jednej z nielicznych, udało się zwyciężyć nałóg.
Jest lekturą przejmującą, niejednokrotnie bardzo drastyczną, ale wobec zagrożeń, jakie niesie narkomania - konieczną.
Jest świadectwem i przestrogą, które kierujemy do wszystkich: młodzieży, rodziców, wychowawców.’

Pamiętnik narkomanki to moja książka jakby z czasów jak byłam nastolatka. Bardzo ja lubię i często do niej wracam. ‚Pamiętnik jest zapisem prawdziwych przeżyć dziewczyny, później kobiety, która przeszła przez piekło uzależnienia i której, jako jednej z nielicznych, udało się zwyciężyć nałóg.
Jest lekturą przejmującą, niejednokrotnie bardzo drastyczną, ale wobec zagrożeń,...

Debiutancka książka Barbary Rosiek, będąca również poniekąd jej autobiografią. W tej powieści alter ego Barbary czyli Anka to dziewczyna dotknięta przeróżnymi problemami a powieść jest jej świadectwem walki z narkomanią. Przeczytałam tą książkę wiele lat temu jako jeszcze nastolatka i wtedy zrobiła na mnie zdecydowanie większe wrażenie, aktualnie temat uzależnień tak mnie nie rusza jak przed latu ale nadal nie mogę pozbyć się wrażenia że cała historia Anki to przerzucanie odpowiedzialności na innych ludzi i brak konfrontacji z rzeczywistością. ,,Pamiętnik narkomanki" nie rozwija jakoś specjalnie mocno samego tematu narkotyków. Książka jest dobra ale jakoś po latach patrzę na nią z innej perspektywy i gdyby mnie się kiedyś ktoś spytał o polecenie jakieś pozycji w tym temacie to raczej nie poleciłabym akurat tej książki.

Debiutancka książka Barbary Rosiek, będąca również poniekąd jej autobiografią. W tej powieści alter ego Barbary czyli Anka to dziewczyna dotknięta przeróżnymi problemami a powieść jest jej świadectwem walki z narkomanią. Przeczytałam tą książkę wiele lat temu jako jeszcze nastolatka i wtedy zrobiła na mnie zdecydowanie większe wrażenie, aktualnie temat uzależnień tak mnie...