Muszę się zgodzić z moimi poprzednikami, że nie da się określić do końca o czym jest „Skrzynka”. Wiadomo na pewno, iż tytułowa „bohaterka” to aparat fotograficzny i wokół niego oraz jego właścicielki grupa rodzeństwa snuje swoje wspomnienia. Książka na pewno nie należy do największych dzieł Grassa, ale jak najbardziej widać w niej talent pisarza. Czyta się więc nieźle, jednak czułam się nieusatysfakcjonowana, bo pisarz kilkakrotnie nawiązywał do swoich dzieł, a ja niestety nie znam jeszcze wszystkich i wyłapałam tylko niektóre aluzje. Na pewno nie polecam książki dla tych, którzy nie znają twórczości Grassa, ale dla jego wielbicieli jak najbardziej polecam. Oraz polecam tym, którzy lubią zabawę formą literacką.

Muszę się zgodzić z moimi poprzednikami, że nie da się określić do końca o czym jest „Skrzynka”. Wiadomo na pewno, iż tytułowa „bohaterka” to aparat fotograficzny i wokół niego oraz jego właścicielki grupa rodzeństwa snuje swoje wspomnienia. Książka na pewno nie należy do największych dzieł Grassa, ale jak najbardziej widać w niej talent pisarza. Czyta się więc nieźle,...

Cóż, co można powiedzieć o książce Guntera Grassa "Skrzynka"? Z pewnością wypadałoby zacząć od pewnych pozytywów, a takim na pewno jest pomysł na opowieść. Wątki autobiograficzne i stopniowe uchylanie wątków swojego życia wymieszane z realizmem magicznym - to brzmi nietypowo i zachęcająco. I chyba właśnie główny motyw książki jest też jej najmocniejszą stroną, czyli wspomnienia rodzinne, które są powiązane z magicznym aparatem, który odcisnął silne piętno na życie potomków Grassa. Magiczny aparat, który pokazuje przeszłość, przyszłość i warianty teraźniejszości. Ciekawe rozwiązanie zastosował autor, jeśli chodzi o prowadzenie narracji, tzn. 90% książki to dialog pomiędzy rodzeństwem, wymiana wspomnień i refleksji. Wpływa to na autentyzm, który jest tak ciekawie wymieszany z lekką dozą fantastyki. No ale jednak ocena to 6/10, a nie wyżej, więc coś musiało pójść nie tak. Niestety muszę przyznać, że o ile motyw na początku sprawia, że szybko wciąga się w lekturę, to okazuje się, iż historie nie są najciekawsze i wszystko robi się dosyć monotonne. Po pewnym czasie wspomnienia rodzeństwa nużą i nie wiem czy to kwestia stylu, czy może po prostu faktycznej treści, ale po prostu jakoś nie mogłem się wciągnąć. Może lektura "Skrzynki" nie powala, ale ciekawy motyw i realizm magiczny sprawia, że aż chce się przekonać, ja prezentuje się zaprezentowany styl w jego wyżej cenionych dziełach. Może nagroda Nobla nie zawsze wyłania największych literatów, ale na pewno nie jest przyznawana tym kiepskim, więc przede mną do nadrobienia inne pozycje Grassa.

Cóż, co można powiedzieć o książce Guntera Grassa "Skrzynka"? Z pewnością wypadałoby zacząć od pewnych pozytywów, a takim na pewno jest pomysł na opowieść. Wątki autobiograficzne i stopniowe uchylanie wątków swojego życia wymieszane z realizmem magicznym - to brzmi nietypowo i zachęcająco. I chyba właśnie główny motyw książki jest też jej najmocniejszą stroną, czyli...

Trudno właściwie określić, co napisał Grass w tej książce, bo nie mieści się ani w fantastyce, ani w rzeczywistości takiej, jaką znamy. Ktoś mądry ukuł termin realizm magiczny, ale to paradoksalne określenie także jakoś nie pasuje mi do tej pozycji.
Można powiedzieć, że ta niewielka książeczka stanowi kronikę rodzinną pewnej niemieckiej familii, na którą składa się wiele osób i każda pamięta dzieciństwo inaczej, zaś elementem spajającym wszystkie wspomnienia są właśnie fotografie, ale nigdy nie odwzorowujące rzeczywistości, ale raz przyszłość, raz przeszłość, a innym razem już całkiem niemożliwe scenariusze. I w tym tkwi klu programu - Grass serwuje opowieści rodzinne z różnych perspektyw i to okraszone elementami rodzinnej magii, magii, której nie można za nic wyjaśnić ani nawet zdecydować się na jej źródło. Lub nawet uznać za magię - w zasadzie wszystkie historie mogą być częściowo wyssane z palca. Nie przeszkadza to jednak w cieszeniu się całkiem przyjemną, pomysłowo zbudowaną kroniką, która jednak dla osób nie przyzwyczajonych do dłużenia opowieści nie przyniesie spodziewanej rozrywki. Jeżeli ktoś szuka książki, która zafascynuje tematem związków fotografii i magii oraz pokaże w dalszym planie losy rodziny żyjącej w powojennym Berlinie (i nie tylko) powinien po "Skrzynkę" sięgnąć.

Trudno właściwie określić, co napisał Grass w tej książce, bo nie mieści się ani w fantastyce, ani w rzeczywistości takiej, jaką znamy. Ktoś mądry ukuł termin realizm magiczny, ale to paradoksalne określenie także jakoś nie pasuje mi do tej pozycji.
Można powiedzieć, że ta niewielka książeczka stanowi kronikę rodzinną pewnej niemieckiej familii, na którą składa się wiele...

Przeczytałem 30 stron, scena zasiadania do stołu w Panu Tadeuszu rozciągnięta do formatu opowiadania. Z innych opinii dowiedziałem się, że raczej dla fanów Grass, co kto lubi, ale ja na pewno nie Skrzynkę.

Przeczytałem 30 stron, scena zasiadania do stołu w Panu Tadeuszu rozciągnięta do formatu opowiadania. Z innych opinii dowiedziałem się, że raczej dla fanów Grass, co kto lubi, ale ja na pewno nie Skrzynkę.