Jeden z lepszych tomów serii. Zachowuje zalety pozostałych: lekki język, jędrne dialogi, ciekawa kreacja świata, niebanalny bohater z cynicznym, acz nie pozbawionym swoistego honoru, podejściem do życia, specyficzny humor. Tutaj, na dodatek, niezgorsza intryga fabularna, z czym bywały w innych tomach kłopoty. Mimo wszystko szkoda, że w Polsce wyszło tylko pięć tomów serii liczącej w oryginale kilkanaście pozycji. Cykl zasługuje na pełniejszą prezentację o wiele bardziej, niż tyle innych, wydawanych obecnie „produkcji taśmowych”.

Jeden z lepszych tomów serii. Zachowuje zalety pozostałych: lekki język, jędrne dialogi, ciekawa kreacja świata, niebanalny bohater z cynicznym, acz nie pozbawionym swoistego honoru, podejściem do życia, specyficzny humor. Tutaj, na dodatek, niezgorsza intryga fabularna, z czym bywały w innych tomach kłopoty. Mimo wszystko szkoda, że w Polsce wyszło tylko pięć tomów serii...

Piąty i zarazem ostatni z wydanych u nas kawałków cyklu o Vladzie Taltosie, płatnym zabójcy z Adrilankhi. Bardzo przyjemny, chwilami całkiem dowcipny, a do tego leciutko i szybko się czytający. Ogromna szkoda, że pozostałych dziesięć części nie wyszło i zapewne już nigdy nie wyjdzie po polsku.

Wbrew dotychczasowej, raczej losowej tendencji, "Feniks" poprawnie wpasowuje się w wewnętrzną chronologię dostępnych u nas powieści - jest piąty, i właśnie jako ostatni powinien być czytany, stanowiąc z grubsza bezpośrednią kontynuację "Teckli", tomu oficjalnie liczonego jako trzeci (gdyby czytać zgodnie z rozwojem historii, wydane u nas tomy należałoby czytać w kolejności: 4, 2, 1, 3 i 5). Nie wymaga jednak znajomości poprzednich opowieści, bowiem doskonale radzi sobie jako samodzielna historia. Owszem, niektóre zachowania bohatera mogą być nie do końca zrozumiałe, a część obsady nieco urwana z choinki, ale nie rzutuje to na przyjemność płynącą z lektury.

Warto przy okazji zwrócić uwagę, że Brust nie tylko zgrabnie buduje fabułę, ale i stara się nie popadać w schematy, w związku z czym praktycznie co tom, to inna maniera prowadzenia opowieści. Tym razem jest to przedstawienie przygód Vlada - próbującego wyplątać żonę z rewolucyjnej zawieruchy, a jednocześnie ocalić swój własny tyłek przed rosnącą liczbą ludzi, którym nadepnął na odcisk (w tej części wręcz doprowadza do wojny, zabijając króla na zlecenie... bogini) - w formie swego rodzaju poradnika dla zabójców, opisującego kolejne sekwencje działań bohatera.

Doskonale zdaję sobie sprawę, że utwory Brusta ciężko posądzić o jakiekolwiek ambicje, ale jego książki są napisane w tak urokliwy sposób, że ich błahość absolutnie mi nie przeszkadza i z miłą chęcią kiedyś do nich wrócę.

Piąty i zarazem ostatni z wydanych u nas kawałków cyklu o Vladzie Taltosie, płatnym zabójcy z Adrilankhi. Bardzo przyjemny, chwilami całkiem dowcipny, a do tego leciutko i szybko się czytający. Ogromna szkoda, że pozostałych dziesięć części nie wyszło i zapewne już nigdy nie wyjdzie po polsku.

Wbrew dotychczasowej, raczej losowej tendencji, "Feniks" poprawnie wpasowuje się...

Już wiem czemu ludzie czytają harlequiny... saga o Taltosie to taki fantastyczny odpowiednik tego.
Redakcja śmieciowa, ale bohaterowie fajni, kilka rozwiązań fabularnych spoko i w sumie szanuję za wątek małżeński, który ma w sobie kilka ziaren prawdy, a to w sumie więcej niż możnaby się spodziewać.

Już wiem czemu ludzie czytają harlequiny... saga o Taltosie to taki fantastyczny odpowiednik tego.
Redakcja śmieciowa, ale bohaterowie fajni, kilka rozwiązań fabularnych spoko i w sumie szanuję za wątek małżeński, który ma w sobie kilka ziaren prawdy, a to w sumie więcej niż możnaby się spodziewać.

Kontynuacji przygód zawodowego ludzkiego zabójcy w świecie elfów, o pardon, Dragerian poszukiwałam świadomie. Na wakacjach u kuzynów wpadł mi w ręce jeden z tomów w języku oryginału. Oczywiście ciotka uznała, że to nie lektura dla dziewczynki i nim doczytałam do końca odebrała mi książkę. Byłam zafascynowana, głównie Cawti i dwoma jheregami. Wręcz marzyło mi się takie zwierzątko domowe. No a przyjaźń z następczynią tronu. Rozumiecie, że może działać na wyobraźnię dziecięcia.
Po latach wyszło i parę tomów u nas, szkoda, że nie całość.

Kontynuacji przygód zawodowego ludzkiego zabójcy w świecie elfów, o pardon, Dragerian poszukiwałam świadomie. Na wakacjach u kuzynów wpadł mi w ręce jeden z tomów w języku oryginału. Oczywiście ciotka uznała, że to nie lektura dla dziewczynki i nim doczytałam do końca odebrała mi książkę. Byłam zafascynowana, głównie Cawti i dwoma jheregami. Wręcz marzyło mi się takie...

„Feniks” to piąty tom cyklu „Vlad Taltos”, wydany w 1990 roku, jednak chronologicznie jest to tom siódmy i stanowi kontynuację wątków, które Brust zapoczątkował w „Teckli”. Właściwie „Teckla” i „Feniks” mogłyby stanowić jedną całość, kolejne rozdziały jednej książki i byłoby to połączenie zupełnie naturalne.
 
W „Teckli” żona baroneta Vlada Taltosa, była zawodowa zabójczyni, Cawti, związała się z ruchem przypominającym komunistyczny. W „Feniksie” wątek ten jest kontynuowany: stosunki między małżonkami psują się nadal, bo Vlad Taltos nie pochwala utopijnych przekonań żony i się na nie nie godzi. W związku ze swoją wywrotową działalnością Cawti zostaje aresztowana przez władze, a Vlad Taltos, zabójca i członek organizacji o charakterze mafijnym (Dom Jherega),wynajęty zostaje przez samą boginię do zgładzenia króla.
 
Rozwiązania i zakończenia intrygi zdradzać nie będę. Chcę jedynie zasygnalizować, że czytanie i zrozumienie „Feniksa” bez znajomości „Tecki”, może sprawiać poważne problemy.

„Feniks” to piąty tom cyklu „Vlad Taltos”, wydany w 1990 roku, jednak chronologicznie jest to tom siódmy i stanowi kontynuację wątków, które Brust zapoczątkował w „Teckli”. Właściwie „Teckla” i „Feniks” mogłyby stanowić jedną całość, kolejne rozdziały jednej książki i byłoby to połączenie zupełnie naturalne.
 
W „Teckli” żona baroneta Vlada Taltosa, była zawodowa...

Ciekawe czy będzie ciąg dalszy:D

Ciekawe czy będzie ciąg dalszy:D