Sierpień czternastego. Tom 1,2

"Sierpień czternastego" to niby powieść o zagładzie rosyjskiej armii w bitwie pod Tannenbergiem. Niby...
W większym stopniu to opowieść o upadku państwa na skutek rzędów nieudaczników i miernot; i o tym, jak jeden sprytny facet, dla którego cel uświęcał środki, potrafił wykorzystać swoje pięć minut i dziejową sytuację, by z niewielką pomocą przyjaciół, manipulacji i za obce pieniądze przejąć władzę, która akurat znalazła się na ulicy. Czy tak stać się musiało? Sołżenicyn odpowiada, że nie; do "sierpnia czternastego" nie musiało dojść, jeśliby powiodły się choćby reformy Piotra Stołypina. Na nasze, polskiego społeczeństwa szczęście, a na nieszczęście carskiej Rosji Stołypin został zamordowany, a reformy się nie powiodły (swoją drogą autor bardzo krytycznie pisze o polskim ziemiaństwie. Nie bez podstawy, wystarczy poczytać, jak w II Rzeczpospolitej arystokracja m.in. blokowała wszelkie próby przeprowadzenia reformy rolnej. Na tzw. Kresach po 1918 roku był największy poziom ubóstwa, najwięcej analfabetów, najmniej dróg w całym kraju - ale to inna opowieść).
"Sierpień czternastego" to nie jest najlepsza książka Aleksandra Sołżenicyna. Ale warto ją przeczytać, bo aż roi się w niej od mniejszych i większych "smaczków" (wejście Rosjan do pruskiej wsi)...

"Sierpień czternastego" to niby powieść o zagładzie rosyjskiej armii w bitwie pod Tannenbergiem. Niby...
W większym stopniu to opowieść o upadku państwa na skutek rzędów nieudaczników i miernot; i o tym, jak jeden sprytny facet, dla którego cel uświęcał środki, potrafił wykorzystać swoje pięć minut i dziejową sytuację, by z niewielką pomocą przyjaciół, manipulacji i...

Przez zawieruchę wojenną i chaos w armii Autor kreśli obraz Ojczyzny i jej różnorodnych mieszkańców. Świetna, jednak tematyka była dla mnie lekko nużąca - nie jestem fanem rozpisywania się o działaniach wojennych i rozkazach.

Przez zawieruchę wojenną i chaos w armii Autor kreśli obraz Ojczyzny i jej różnorodnych mieszkańców. Świetna, jednak tematyka była dla mnie lekko nużąca - nie jestem fanem rozpisywania się o działaniach wojennych i rozkazach.

Zamiast recenzji mam pytanie: czy ktoś wie, czy jakieś wydawnictwo planuje wydać w języku polskim kolejne tomy Czerwonego koła? A może jest jakieś wydanie zawierające fragmenty dalszych tomów, coś w stylu książeczki ,,Lenin w Zurychu'' (tam są bodajże dwa rozdziały z Sierpnia 1914) wydanej przecież w języku polskim na długo przez ukazaniem się Sierpnia 1914. Ktoś coś wie?

Zamiast recenzji mam pytanie: czy ktoś wie, czy jakieś wydawnictwo planuje wydać w języku polskim kolejne tomy Czerwonego koła? A może jest jakieś wydanie zawierające fragmenty dalszych tomów, coś w stylu książeczki ,,Lenin w Zurychu'' (tam są bodajże dwa rozdziały z Sierpnia 1914) wydanej przecież w języku polskim na długo przez ukazaniem się Sierpnia 1914. Ktoś coś wie?

Monumentalna powieść!! Początek I wojny światowej, Petersburg, zagubione tereny wielkiego stepu, po prostu Rosja, a przede wszystkim front wschodni. Tak szerokiej panoramy tamtych lat nie dali nawet wielcy propagatorzy Pipes czy Orlando Figes. Bo choć powieść Sołżenicyna ma wiele wątków fikcyjnych, to jednak ogromną rolę odgrywają w niej postacie i wydarzenia historyczne. Generał Samsonow, Stołypin, wielu innych.Powieść jest zapisem rozpadu i pokazuje go w sposób szczegółowy, wszechstronny i wstrząsający.

Monumentalna powieść!! Początek I wojny światowej, Petersburg, zagubione tereny wielkiego stepu, po prostu Rosja, a przede wszystkim front wschodni. Tak szerokiej panoramy tamtych lat nie dali nawet wielcy propagatorzy Pipes czy Orlando Figes. Bo choć powieść Sołżenicyna ma wiele wątków fikcyjnych, to jednak ogromną rolę odgrywają w niej postacie i wydarzenia historyczne....

Kawał dobrego tekstu literackiego. Autor świetnie pokazał chaos panujący w armii rosyjskiej na początku I WŚ i absurdarne decyzje dowództwa. Sołżenicyn malowniczo i szczegółowo nakreślił tło społeczne, ekonomiczne i polityczne Rosji. Przy tym całym rozmachu jest to książka "lżejsza" niż np "Archipelag Gułag", więc osoby, które np nie dotarły do końca powyższej książki :) nie powinny mieć problemu z "Sierpniem".

Kawał dobrego tekstu literackiego. Autor świetnie pokazał chaos panujący w armii rosyjskiej na początku I WŚ i absurdarne decyzje dowództwa. Sołżenicyn malowniczo i szczegółowo nakreślił tło społeczne, ekonomiczne i polityczne Rosji. Przy tym całym rozmachu jest to książka "lżejsza" niż np "Archipelag Gułag", więc osoby, które np nie dotarły do końca powyższej książki :)...

Rosja sportretowana w powieści Aleksandra Sołżenicyna „Sierpień czternastego” jest niczym ogromne, prastare drzewo. Z zewnątrz, potężne i piękne, ale tak naprawdę nie tylko całkowicie spróchniałe i przeżarte przez robactwo, lecz również podmyte falami kolejnych powodzi. Ostatecznie - olbrzym który upada, miażdżąc zarówno tych, którzy ruszyli mu na pomoc i próbowali wesprzeć własnymi rękami, jak i tych, którzy pasożytując na nim, dzień po dniu osłabiali jego korzenie. Sołżenicyn wyśmienicie opisuje ten upadek, niczym potworną siłę której n i e d a się powstrzymać. Nie może tego zrobić ani car – kompletnie oderwany od rzeczywistości i niemający najmniejszego pojęcia o kierowaniu państwem (to manipulowany przez dworaków i cesarza Niemiec, to znów próbujący rządzić samodzielnie, lecz tak naprawdę jedynie miotający się na oślep), ani nawet premier Piotr Stołypin – jego przeciwieństwo – rozsądny, doświadczony człowiek czynu i mąż opatrznościowy, który szkalowany zarówno przez arystokrację jak i rewolucjonistów, ginie ostatecznie od kul zamachowca.
Za doskonałe należy tutaj uznać fragmenty książki opisujące historię z pozycji Mikołaja II. O ile zazwyczaj czytelnik czułby się na siłach podpowiedzieć bohaterowi co ma robić w danej sytuacji, to w przypadku historii ostatniego cara Rosji możemy jedynie podzielać jego strach, narastającą panikę, zagubienie i całkowitą bezsilność. Świetne są również portrety Stołypina i jego zabójcy. Dość powiedzieć, że o próbach reform czyta się tu równie dobrze jak o przygotowaniu i przeprowadzeniu zamachu.
Słabsza jest natomiast pierwsza część powieści, w której skupiamy się głównie na obserwowaniu manewrów taktycznych głównych walczących armii (rosyjskiej i niemieckiej), a występujące w niej postaci, w porównaniu do późniejszych portretów Mikołaja II, Stołypina i Bogrowa, są po prostu płaskie. Na szczęście w tej części książki, Sołżenicynowi udaje się plastycznie odtworzyć cały chaos i bezsens wojny, a dodatkowo mamy tu również ciekawe wstawki a’la „kadr z filmu”, lub „poemat prozą”.
Na koniec w ślad za autorem książki należy ostrzec, że „Sierpień czternastego” może nie być łatwą lekturą. Szczególnie dla zwolenników przedstawiania historii w formie przygodowej. Książka ta zawiera bowiem sporo treści o wartości edukacyjnej (encyklopedycznej wręcz) a nie tylko rozrywkowej. Informacji, których zapewne próżno szukać nawet we współczesnych podręcznikach historii Rosji. Jak pisze sam autor „Choć nasz nieunikniony szkic o Stołypinie i dziele jego życia będzie maksymalnie treściwy i zwięzły, autor zaprasza do jego lektury jedynie najbardziej wytrwałych i wnikliwych czytelników." "Autor nie pozwoliłby sobie na tak brutalne naruszenie reguł powieści, gdyby wcześniej równie brutalnie nie naruszono samej historii Rosji, nie zatarto jej pamięci i nie wymordowano historyków”.

Rosja sportretowana w powieści Aleksandra Sołżenicyna „Sierpień czternastego” jest niczym ogromne, prastare drzewo. Z zewnątrz, potężne i piękne, ale tak naprawdę nie tylko całkowicie spróchniałe i przeżarte przez robactwo, lecz również podmyte falami kolejnych powodzi. Ostatecznie - olbrzym który upada, miażdżąc zarówno tych, którzy ruszyli mu na pomoc i próbowali wesprzeć...

http://zatytulowany.blogspot.com/2014/02/aleksander-sozenicyn-sierpien.html

http://zatytulowany.blogspot.com/2014/02/aleksander-sozenicyn-sierpien.html

Nad wyraz ciekawe dzieło Sołżenicyna pokazujące jak według niego nastąpił upadek carskiego Imperium. Książka doskonale pokazuje moralne bankructwo rewolucjonistów, nie oznacza to jednak, iż cara i otaczającą go arystokrację stawia w lepszym świetle. W zasadzie mało jest w niej bohaterów pozytywnych, praktycznie każdy ma coś na sumieniu, większości z nich wydaje się wprawdzie, że działają dla dobra Rosji, lecz autor wyraźnie temu zaprzecza.

Nad wyraz ciekawe dzieło Sołżenicyna pokazujące jak według niego nastąpił upadek carskiego Imperium. Książka doskonale pokazuje moralne bankructwo rewolucjonistów, nie oznacza to jednak, iż cara i otaczającą go arystokrację stawia w lepszym świetle. W zasadzie mało jest w niej bohaterów pozytywnych, praktycznie każdy ma coś na sumieniu, większości z nich wydaje się...

"Sierpień czternastego" to powieść monumentalna, którą autor pisał kilkanaście lat. W obu tomach widać doskonałe przygotowane Sołżenicyna do tematu. Podziwiam pisarza za ogrom pracy, jaki musiał wykonać przed napisaniem książki i chylę czoło przed literackim geniuszem oraz doskonałym pod każdym względem warsztatem.

Mimo iż akcja rozgrywa się na początku pierwszej wojny światowej, dzięki retrospekcjom poznajemy wcześniejsze losy bohaterów - zarówno fikcyjnych, jak i historycznych postaci. Są wśród nich przedstawiciele wszystkich grup społecznych - od ubogich chłopów i studentów po arystokratów, polityków i dowódców wojskowych.
Akcja skupia się na konkretnych wydarzeniach, jakimi są bitwy, polityczne rozgrywki, zamach na ministra Stołypina...
Jednak wymiar powieści jest znacznie głębszy - pokazuje ona wojnę od podszewki, z jej wszystkimi konsekwencjami, z brudem, bólem, strachem, głodem, kalectwem, śmiercią i wieloma niewinnymi ofiarami, także (a może przede wszystkim) wśród cywilów.
Dlatego dzieło Sołżenicyna można traktować jako ponadczasowy fresk historyczny. Na przestrzeni ostatniego stulecia udoskonalono techniki zabijania, ale nie zmieniły się mechanizmy rządzące wojną.

W tej wielowątkowej powieści wiele się dzieje. Czytelnik ma okazję poznać historie zwyczajnych bohaterów, np. młodych ludzi, którzy zaciągnęli się do wojska na ochotnika, licząc na wielką przygodę.
Dużo miejsca autor poświęcił opisom batalistycznym. Nie jestem ich miłośniczką, ale w przypadku tego dzieła chłonęłam jednym tchem dynamiczne historie z bitewnych pół.
Bardzo ciekawy okazał się też wątek terrorystyczny. Zabicie nowatorskiego ministra Stołypina jest nie tylko poprzedzone analitycznym opisem przygotowań i psychologicznym portretem zamachowca; to również pretekst do pokazania społecznej i ekonomicznej sytuacji Rosji jako kraju wymagającego radykalnych reform we wszystkich dziedzinach.

Na uwagę na pewno zasługuje bogaty, plastyczny język. Wielokrotnie złożone zdania i składniowa ekwilibrystyka czasem utrudniają lekturę. Wymaga ona od czytelnika skupienia oraz wiedzy historycznej.
Warto jednak poświęcić jej czas, bo powieść Sołżenicyna to wielka intelektualna przygoda, której się nie zapomina.

"Sierpień czternastego" to powieść monumentalna, którą autor pisał kilkanaście lat. W obu tomach widać doskonałe przygotowane Sołżenicyna do tematu. Podziwiam pisarza za ogrom pracy, jaki musiał wykonać przed napisaniem książki i chylę czoło przed literackim geniuszem oraz doskonałym pod każdym względem warsztatem.

Mimo iż akcja rozgrywa się na początku pierwszej wojny...

Książka dla miłośników historii. Inne spojrzenie nie tylko na przyczyny Rewolucji Październikowej, ale na faktyczne przyczyny rozpadu carskiego imperium i odzyskanie przez nas niepodległości. Prawdziwa literacka uczta (oczywiście dla myślących) i woda na młyn kato-narodowej gawiedzi.

Książka dla miłośników historii. Inne spojrzenie nie tylko na przyczyny Rewolucji Październikowej, ale na faktyczne przyczyny rozpadu carskiego imperium i odzyskanie przez nas niepodległości. Prawdziwa literacka uczta (oczywiście dla myślących) i woda na młyn kato-narodowej gawiedzi.