Dwanaście lat musieli czekać polscy Czytelnicy na ostatnią część trylogii o wojnie secesyjnej autorstwa Michaela i Jeffa Shaarów. „Żywi i polegli” ukazali się w zeszłym roku, tak jak dwie poprzednie części – nakładem Wydawnictwa Dolnośląskiego. Historia powstania trylogii jest raczej niecodzienna. Wszystko zaczęło się od środkowej części pod tytułem „Gettysburg” (którą recenzowałem całkiem niedawno). Kilkanaście lat po śmierci Michaela Shaary wydawcy, zachęceni sukcesem bazującego na powieści filmu Ronalda F. Maxwella, zasugerowali synowi autora, Jeffowi, napisanie prequela i sequela nagrodzonej Pulitzerem książki. Shaara junior zabrał się do roboty, czego efektem byli wydani w 1996 roku „Bogowie i generałowie” oraz „Żywi i polegli”, którzy do rąk amerykańskich czytelników trafili dwa lata później. Książki Jeffa spotkały się z na tyle dobrym przyjęciem, że postanowił nie kończyć przygody z pisaniem na sfinalizowaniu dzieła ojca. Efektem jest siedem kolejnych książek poświęconych wojnie amerykańsko-meksykańskiej, walkom o niepodległość USA oraz I i II wojnie światowej. Niektóre trafiły nawet na listę bestsellerów „The New York Times”. Dodajmy, że pierwszy tom trylogii również został przeniesiony na wielki ekran, pod polskim tytułem „Generałowie” (Gods and Generals),również w reżyserii Ronalda F. Maxwella.

Ostatnia część trylogii opowiada o wydarzeniach, które nastąpiły tuż po bitwie pod Gettysburgiem aż do zakończenia wojny (lipiec 1863–kwiecień 1865). Na przemian towarzyszymy armii Północy, próbującej zadać ostateczny cios rebeliantom, albo wojskom generała Roberta Lee, skutecznie – do czasu – opierającym się atakom wroga. Po dzewięciomiesięcznym oblężeniu Petersburga i zastosowaniu przez Północ taktyki spalonej ziemi przegrana Konfederacji stała się już tylko kwestią czasu. Ostatnią deską ratunku dla generała Lee miało być połączenie się z oddziałami generała Richarda Johnsona. Próba ta skończyła się fiaskiem i 9 kwietnia 1865 roku w Appomattox Court House Lee podpisał akt kapitulacji. W ostatnich rozdziałach autor przedstawia nam także dalsze losy głównych bohaterów.

A ci są nam dobrze znani z poprzednich części. Jest wspomniany już Lee oraz generałowie James Longstreet (Konfederacja) i Joshua Chamberlain (Unia). Nową postacią jest za to „wynaleziony” przez prezydenta Północy Abrahama Lincolna Ulysses S. Grant – nowy głównodowodzący Północy, „generał, który potrafi zwyciężać”. To właśnie jego pasjonujący pojedynek z Robertem Lee jest kręgosłupem całej powieści. Grant, choć nie tak charyzmatyczny jak rywal z Południa, jest zabójczo skuteczny, dąży do zniszczenia przeciwnika nawet za cenę ogromnych strat. Czuje mocne wsparcie Lincolna i zamienia unionistów w wojsko, które w końcu zaczyna wygrywać.

Jeśli spojrzeć przez pryzmat stylu pisania, Jeff wdał się w swego ojca. Nie wiem, ile jest w tym zasługi tłumacza (za wszystkie tomy odpowiada Łukasz Witczak),a ile wymogów przedstawionych przez amerykańskich wydawców. Możliwe, że to świadomy zabieg samego autora. W każdym razie, gdyby na okładce dwóch części napisanych przez Shaarę juniora pozostawić imię jego ojca, wątpię, żeby znalazł się na tyle uważny czytelnik, który potrafiłby znaleźć zasadnicze różnice między stylem Jeffa i Michaela.

Akcja powieści toczy się wartko niczym nurty wirginijskich potoków, ale grzęźnie na około dwieście stron, tak jak żołnierze Unii i Konfederacji w okopach pod Petersburgiem. Odnoszę wrażenie, że nieprzyjemną manierą Shaarów stały się zbyt rozwlekłe opisy wewnętrznych rozterek bohaterów i dialogi bez „ikry”. I ojciec, i syn popełniają te same grzechy. Już tylko dla formalności wspomnę, że zarówno wspomniane opisy, jak i rozmowy bohaterów, ponownie ociekają ciężkostrawnym sosem doniosłości. Z drugiej strony jest to tak amerykańskie, że nawet taki cynik, jak niżej podpisany, zdążył się przez ponad tysiąc stron dwóch ostatnich części trylogii do tego przyzwyczaić.

W recenzji „Gettysburga” zapomniałem pochwalić Wydawnictwo Dolnośląskie za solidną pod względem edytorskim i wizualnym robotę, choć ponownie przyczepię się do przetłumaczenia oryginalnego tytułu powieści The Last Full Measure na „Żywi i polegli”. Wielkie mi odkrycie – to jasne, że na wojnie są żywi i polegli. Brakuje tylko dopisku „i ranni”… I jeszcze jedno: nadal będę uważał, że książka powyżej pięciuset stron – a „Żywi i polegli” mają ich siedemset z małym hakiem – powinna być zszywana i w twardej oprawie.

Polecenie tej książki, i całej trylogii, osobom interesującym się historią USA, a wojną secesyjną w szczególności, byłoby zbyt oczywiste. Dlatego moim zdaniem mogą po nią sięgnąć wszyscy miłośnicy powieści wojennych. Bez wyjątku.

Dwanaście lat musieli czekać polscy Czytelnicy na ostatnią część trylogii o wojnie secesyjnej autorstwa Michaela i Jeffa Shaarów. „Żywi i polegli” ukazali się w zeszłym roku, tak jak dwie poprzednie części – nakładem Wydawnictwa Dolnośląskiego. Historia powstania trylogii jest raczej niecodzienna. Wszystko zaczęło się od środkowej części pod tytułem „Gettysburg” (którą...

Spojrzenie na wojnę secesyjną w USA, oczami dowódców i żołnierzy - tak może streścić całą trylogię, której ostatnim tomem jest książka "Żywi i polegli".

Jeff Shaar skoncentrował się na biografiach najważniejszych postaci i po przez ich osobiste relacje przedstawia największe bitwy wojny secesyjnej. Dowódcy tacy jak Lee, Grant, Jackson „Stonewall” byli nie tylko doskonałymi strategami, ale także cieszącymi się ogromnym szacunkiem osobami dla których wielu oddało życie.

Shaar starał się przedstawić obie strony konfliktu obiektywnie. Nie ma podziału na dobrych "jankesów" i złych "konfederatów". Opisy bitew są dość szczegółowe, opatrzone szeregiem map, dzięki temu czytelnik może się zorientować w sytuacji taktycznej. Czytając książki byłem w stanie śledzić rozwój wydarzeń strategicznych i ruchy wojsk, od samego początku trylogii, aż do jej końca. Jednak najbardziej mnie zachwyciły opisy dowódców i przedstawienie ich, jako normalnych ludzi, którzy mają chwile zwątpienia, słabości, cierpienia. Są ukazani jak zwykli żołnierzy, a nie jacyś niezwykli bohaterowie, z tą różnicą, że musieli podejmować decyzje o życiu innych.

Uważam, że książka jest godna polecenia, dla każdego kto chciałby poznać biografie najważniejszych dowódców wojny secesyjnej i poznać przebieg konfliktu, bez zbędnego rozdrabiania się na kwestie liczb, oddziałów i poszczególnych mniej istotnych kampanii.

Spojrzenie na wojnę secesyjną w USA, oczami dowódców i żołnierzy - tak może streścić całą trylogię, której ostatnim tomem jest książka "Żywi i polegli".

Jeff Shaar skoncentrował się na biografiach najważniejszych postaci i po przez ich osobiste relacje przedstawia największe bitwy wojny secesyjnej. Dowódcy tacy jak Lee, Grant, Jackson „Stonewall” byli nie tylko doskonałymi...

Ostatni tom odbieram jako najsłabszy element całej trylogii. Może byłem już nieco znudzony, a może po prostu wojna secesyjna w końcowym okresie jest mniej interesująca niż na początku. Nie była to dla mnie tak wciągająca lektura jak wcześniejsze części.

Ostatni tom odbieram jako najsłabszy element całej trylogii. Może byłem już nieco znudzony, a może po prostu wojna secesyjna w końcowym okresie jest mniej interesująca niż na początku. Nie była to dla mnie tak wciągająca lektura jak wcześniejsze części.

Przeczytałem całą serię kilka lat temu, ale żal serce ściska jak widzę ją teraz leżącą w taniej książce, bo to powieść super dobra na miarę powieści Kena Folletta. Dowiedziałem się z niej więcej o wojnie secesyjnej niż z książek naukowych, a przy tym obok wydarzeń historycznych porusza kwestię honoru, braterstwa, przyjaźni i okrucieństwa wojny, a także przybliża nam postacie obu stron konfliktu, że można zrozumieć dlaczego dokonali swoich wyborów życiowych. To jedna z najlepszych serii jakie było mi dane przeczytać w życiu.

Przeczytałem całą serię kilka lat temu, ale żal serce ściska jak widzę ją teraz leżącą w taniej książce, bo to powieść super dobra na miarę powieści Kena Folletta. Dowiedziałem się z niej więcej o wojnie secesyjnej niż z książek naukowych, a przy tym obok wydarzeń historycznych porusza kwestię honoru, braterstwa, przyjaźni i okrucieństwa wojny, a także przybliża nam...

Generał Lee przegrywa trzydniową bitwę po Gettysburgiem, pogrążony brakiem fenomenalnego wojskowego umysłu Thomasa "Stonewalla" Jacksona. Początkowa potęga Konfederacji szybko stopniała. Lincoln postanawia pójść za ciosem i zastępuje nieskutecznych dowódców obiecującym Ulyssesem S. Grantem.

Jestem zachwycona lekturą tej powieści. Pojawiają się tutaj bohaterowie poprzednich dwóch tomów, których bardzo lubię i miło było się znów z nimi spotkać, wszak okres historii wojny domowej w USA, jaki obejmuje ta książka, nie jest moim ulubionym.

Czytając "Żywych i Poległych" czujemy niesamowity amerykański klimat, który opływa w patos. Dla niektórych czytelników książka może się wydać nużąca, ale zapewniam, że na prawdę warto przeczytać. A czego Jeff Shaara chce nas nauczyć? Nie ma ani dobrych ludzi ani złych, to samo tyczy się generałów. To, co ogół o nas myśli ,zależy jedynie od czynów i to za nie będziemy rozliczani.

Młody Shaara bardzo upodobnił się stylem w ostatnim tomie trylogii do swojego ojca, w taki sposób, że gdyby nie jego odmienne imię na okładce, miałabym problem z rozróżnieniem obu panów. Nie uważam to jednak za jakiś minus pozycji. Przy "Żywych i Poległych" bawiłam się świetnie, a jedyny mankament jest taki, iż bardzo szybko przeczytałam tych ponad siedemset stron. Wszystko, co dobre musi się kiedyś skończyć. Czuję się jednak zaszczycona, mogąc znów przeżyć tę historię. Obudziła we mnie dawne sentymenty i ponownie zaczynam szukać małych smaczków, jeszcze przeze mnie nie odkrytych.

http://przewodnik-czytelniczy.blogspot.com

Generał Lee przegrywa trzydniową bitwę po Gettysburgiem, pogrążony brakiem fenomenalnego wojskowego umysłu Thomasa "Stonewalla" Jacksona. Początkowa potęga Konfederacji szybko stopniała. Lincoln postanawia pójść za ciosem i zastępuje nieskutecznych dowódców obiecującym Ulyssesem S. Grantem.

Jestem zachwycona lekturą tej powieści. Pojawiają się tutaj bohaterowie poprzednich...

Żywi i Polegli to już (niestety) ostatnia trzecia częśc trylogii o wojnie secesyjnej,w trzeciej części oprócz bohaterów z poprzednich części poznajemy jankeskiego generała,który w odróżnieniu od poprzednich generałów armii federalnej dążył do zwarcia z wojskami rebelianckimi.Mimo ,że miałem obawy ,że po "Gettysburgu",może być to odstająca powieśc to nie zawiodłem się znajduje się tu dużo opisów przemarszów wojsk,walk pomiędzy obiema armiami,i jest to naprawdę ciekawa i interesująca pozycja,która poszerzyła moją wiedzę o wojnie secesyjnej.Samą trylogię Shaarów naprawdę oceniam wysoko,a według mnie na podstawie trylogii ,mógłby powstać ciekawy serial o wojnie secesyjnej,oczywiście w Stanach Zjednoczonych.Gdyby taki serial powstał na pewno byłby dziełem cieszącym sie duża popularnścią.Przechodząc do trzeiej części bardzo ciekawy jest opis samego oblężenia Petersburga ,gdzie obie strony chcą zaskoczyć w jakikolwiek sposób nieprzyjaciela.Czytając samą trylogię mogę powiedzieć ,że całkowicie się nie zawiodłem,jest ona bardzo wciągająca
i bardzo łatwo zżyłem się z bohaterami czy to jankeskimi czy rebelianckimi,bardzo łatwo też wczułem się w same obrazy walk południa z północą.Sama trylogia zasługuje na uznanie gdyżjest to bardzo rzeczowe dzieło pod względem zarówno epickim(szczegółowe opisy walk) jak i historiograficznym(dokładne opisy wydarzeń historycznych jak i sylwetki generałów obu armii).Według mnie trylogia napisana w wielkim stylu.

Żywi i Polegli to już (niestety) ostatnia trzecia częśc trylogii o wojnie secesyjnej,w trzeciej części oprócz bohaterów z poprzednich części poznajemy jankeskiego generała,który w odróżnieniu od poprzednich generałów armii federalnej dążył do zwarcia z wojskami rebelianckimi.Mimo ,że miałem obawy ,że po "Gettysburgu",może być to odstająca powieśc to nie zawiodłem się...

Jeff Shaara doprowadza podjęte przez ojca dzieło do kategorycznego końca, zamykając tym samym trylogię. Konfederacja przekroczyła swój "High Water Mark" ponosząc porażkę w bitwie pod Gettysburgiem, a na czele armii Unii staje w końcu kompetentny dowódca, gen. Grant. Szarzy tracą inicjatywę i od tej chwili powoli ulegają miażdżącemu naciskowi Niebieskich. Powieść opisuje ciężkie chwile, jakie przeżywały obie strony w obliczu końca wojny domowej. Trzyma przy tym solidny poziom, który Shaara-syn wyznaczył sobie w „Bogach i generałach”.

Jedyna wątpliwość, która mnie nachodzi, dotyczy okładki polskiego wydania. Z jakiegoś powodu wydawca umieścił na obwolucie scenę z bitwy pod Gettysbugiem, a konkretnie szarżę Chamberlaina z Little Round Top, czyli wydarzenia, które opisywał tom drugi trylogii. Poprzednie tomy zaś miały dobrze dobrane ilustracje: pierwszy scenę ze „Stonewallem” Jacksonem podczas bitwy o Cedar Mountain; drugi scenę spod Gettysburga, w której Iron Brigade wdaje się w walkę wręcz z 2. regimentem z Mississippi. Stąd moja skarga – czy takim problemem było znalezienie dla tomu trzeciego odpowiedniej grafiki? Zwłaszcza że Don Troiani – autor przedstawień na wszystkich tomach – ma w swojej bogatej galerii liczne obrazy przedstawiające również ten okres wojny...

Oczywiście to tylko takie moje czepianie się nieistotnych detali i nie wpływa na odbiór samej książki.

Jeff Shaara doprowadza podjęte przez ojca dzieło do kategorycznego końca, zamykając tym samym trylogię. Konfederacja przekroczyła swój "High Water Mark" ponosząc porażkę w bitwie pod Gettysburgiem, a na czele armii Unii staje w końcu kompetentny dowódca, gen. Grant. Szarzy tracą inicjatywę i od tej chwili powoli ulegają miażdżącemu naciskowi Niebieskich. Powieść opisuje...

Książka, choć momentami( dość częstymi) może wydawać się nużąca, to naprawdę warto ja przeczytać. Autor pokazuje, że nie ma dobrej strony i złej, dobrych i złych ludzi, dowódców. Wyjaśnia ich motywy postępowania i nikogo nie skreśla, wyjaśniając przy okazji czytelnikowi, dlaczego dana postać postapiła tak , a nie inaczej.

Książka, choć momentami( dość częstymi) może wydawać się nużąca, to naprawdę warto ja przeczytać. Autor pokazuje, że nie ma dobrej strony i złej, dobrych i złych ludzi, dowódców. Wyjaśnia ich motywy postępowania i nikogo nie skreśla, wyjaśniając przy okazji czytelnikowi, dlaczego dana postać postapiła tak , a nie inaczej.

Jeżeli ktoś dotarł już do tej pozycji to raczej dlatego, że ma za sobą 2 poprzednie części. Największym problemem przy czytaniu tego typu książek jest fakt, że kiedyś się kończą. Na szczęście ostatni tom jest najgrubszy!

Jeżeli ktoś dotarł już do tej pozycji to raczej dlatego, że ma za sobą 2 poprzednie części. Największym problemem przy czytaniu tego typu książek jest fakt, że kiedyś się kończą. Na szczęście ostatni tom jest najgrubszy!