Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Zawsze czytając o siostrach Bronte, pomijałam Anne, myśląc, że to ta najmłodsza, co coś napisała, ale nie jest to nic wybitnego i nawet nie zostało wydane w Polsce. Tak się jednak szczęśliwie złożyło, że dwie jej książki zostały wydane, a jedną miałam okazje kupić w bardzo atrakcyjnej cenie. Gdy zaczęłam czytac "Agnes Grey" zastanawiałam się ,czy Anne pisze podobnie do Emily ("Wichrowe Wzgórza"), czy Charlotte ("Dziwne losy Jane Eyer"). Nie pomyślałam o tym, że Anne jest odrębną istotą i ma swój własny, niepowtarzalny styl.
Książkę czytało mi się bardzo przyjemnie, opisów nie było dużo, a rozmyślania tytułowej bohaterki nie nudziły. "Agnes Grey" jest napisana w pierwszej osobie, a główna bohaterka często zwraca się bezpośrednio do czytelnika. Bohaterowie są ciekawi, nie mają bardzo mocno zarysowanych charakterów, ale ważniejsze postacie, takie jak Agnes, Rozalia Murray, Matylda Murray, Nancy czy Pan Weston są dopracowane w szczegółach. Jedyne co mnie drażniło, ale u innych może zaplusować, to bardzo częste przytaczanie wersów z Biblii, Anne musiała być bardzo pobożną osobą!"Agnes Grey" określa sie jako "powieść inspirowaną przeżyciami Anne Bronte" i uważam, że jest to bardzo trafione określenie. Książka opowiada, o córce ubogiego pastora, który po stracie swojego skromnego majatku ma trudną sytuacje finansową. Agnes, rozpieszczana i wyręczana we wszystkim przez matkę i starszą siostrę postanawia podjąć sie pracy guwernantki. Na tym stanowisku czeka ją wiele rozczarowań co do ludzkiej natury, ale przez te lata nauczy się więcej niż kiedykolwiek.
Książkę polecam gorąco wszytkim lubiącym XIX wieczne powieści, a także tym , którzy nie mieli dotąd okazji sie z nimi spotakć, bo "Agnes Grey" z pewnością ich zachęci do poznawania dalszej literatury z tego okresu.

Zawsze czytając o siostrach Bronte, pomijałam Anne, myśląc, że to ta najmłodsza, co coś napisała, ale nie jest to nic wybitnego i nawet nie zostało wydane w Polsce. Tak się jednak szczęśliwie złożyło, że dwie jej książki zostały wydane, a jedną miałam okazje kupić w bardzo atrakcyjnej cenie. Gdy zaczęłam czytac "Agnes Grey" zastanawiałam się ,czy Anne pisze podobnie do...

Książka, choć momentami( dość częstymi) może wydawać się nużąca, to naprawdę warto ja przeczytać. Autor pokazuje, że nie ma dobrej strony i złej, dobrych i złych ludzi, dowódców. Wyjaśnia ich motywy postępowania i nikogo nie skreśla, wyjaśniając przy okazji czytelnikowi, dlaczego dana postać postapiła tak , a nie inaczej.

Książka, choć momentami( dość częstymi) może wydawać się nużąca, to naprawdę warto ja przeczytać. Autor pokazuje, że nie ma dobrej strony i złej, dobrych i złych ludzi, dowódców. Wyjaśnia ich motywy postępowania i nikogo nie skreśla, wyjaśniając przy okazji czytelnikowi, dlaczego dana postać postapiła tak , a nie inaczej.

Wraz z czterema siostrami, Catherine , Amandą , Suzanne i Lilah poznajemy tajemnice Towers, zabytkowej rezydencji zbudowanej przez ich pradziadka. W książce prócz teraźniejszych wydarzeń są również zapiski prababci dziewczyn, nieszczęśliwie zakochanej mężatce w biednym malarzu, dla którego gotowa była poświęcić własne życie . Książka ta, to wspaniałe połączenie romansu, historii rodzinnej i tajemnicy.
„Rezydencja” to kolejna powieść Nory Roberts na której znów się nie zawiodłam. Może i to prawda , że pisze ona bardzo schematycznie i już po przeczytaniu tyłu książki można domyślić się zakończenia , ale nie da się zaprzeczyć , ze piszę łatwo i przyjemnym językiem.

Wraz z czterema siostrami, Catherine , Amandą , Suzanne i Lilah poznajemy tajemnice Towers, zabytkowej rezydencji zbudowanej przez ich pradziadka. W książce prócz teraźniejszych wydarzeń są również zapiski prababci dziewczyn, nieszczęśliwie zakochanej mężatce w biednym malarzu, dla którego gotowa była poświęcić własne życie . Książka ta, to wspaniałe połączenie romansu,...