jest założycielem i dyrektorem zarządzającym zespołem Chin w zaufanych źródeł [1] , badania rynków wschodzących i firma konsultingowa z siedzibą w Londynie. Jego inwestycje i badania strategia koncentruje się na interpretacji chińskiej polityki, polityki i ekonomii politycznej szerszym [2] . Jest on również autorem [3] i dziennikarz [4] , był redaktorem The Observer gazety z 1993-1995, a następnie redaktor South China Morning Post z 1995-2000, w czasie powrotu Hongkongu do Chin suwerenności. Wcześniej był zastępcą redaktora naczelnego Redakcji Home Guardian (1988/93),Niezależnego ust w chwili premiery 1986-8),a redaktor Reuters World Service ust 1973-7). Był też szef korespondent The Economist we Francji i Niemczech (1981-6) i napisał trzy książki w tym okresie. Po powrocie do Londynu z Hong Kongu w 2000 roku, pracował w różnych usług on-line, jak i Associate Editor w gazecie, Business niedziela. W latach 1998 i 2008 roku opublikował dziesięć książek, pięć na Chinach i innych na II wojny światowej i Francji [5] . On przyczynia się do wielu publikacji w Wielkiej Brytanii, Stanów Zjednoczonych i Dalekiego Wschodu oraz transmisje często [6] [7] , jak również przemawia na konferencjach i wykładał w uczelniach i forach publicznych w Chinach.
Został mianowany dowódcą Imperium Brytyjskiego (CBE) w 2000 roku i kawalerem francuskiego Orderu Zasługi w 1991 roku. Jest członkiem zarządu Europejskiego Centrum Dziennikarstwa [8] i belgijsko-brytyjska konferencja.http://www.trustedsources.co.uk/our-team/biographies/jonathan-fenby
Podczas jednego ze szczytów, (Churchill) popijając wodę z lodem, stwierdził, że ma ona dziwny smak. "Oczywiście - odparł Hopkins - nie ma w ...
Podczas jednego ze szczytów, (Churchill) popijając wodę z lodem, stwierdził, że ma ona dziwny smak. "Oczywiście - odparł Hopkins - nie ma w niej whisky
Książka jest ogólnie rzecz biorąc fajna, miejscami wciągająca, jednak razi mnie postać samego głównego bohatera. Z pewnością nie polubiłbym tego Pana, z pewnością byłby mi wrogiem... Nie lubię osób które są zapatrzone tylko w siebie, które idą do celu po trupach, które są zmienne, fałszywe. Czang Kaj-szek jest człowiekiem zmiennym, podobnie jak Mao, z tym, że ten drugi ma swój magnetyzm, a Czang to człowiek przez małe cz. Książkę polecam, bo jest tam kilka naprawdę ciekawych fragmentów dotyczących okresu sprzed zdobycia władzy przez komunistów. Przyznam, że nie przypuszczałem, że w ówczesnych Chinach było aż tak źle - tym większy szacunek dla tego, w jaki sposób komuniśći zdobyli władzę ponad głowami wszystkich.
Doskonała biografia jednego z najwybitniejszych (to moja prywatna opinia) i jednocześnie najbardziej kontrowersyjnych przywódców XX wieku... Ale jak nie być kontrowersyjnym, jeśli staje się na czele obudzonego z feudalizmu cesarstwa państwa-republiki, a przeciwności się mnożą... Wróg wewnętrzny (Mao Zedong silnie wspierany przez Stalina),wróg zewnętrzny (okrutna inwazja japońska),nieuregulowane stosunki z zachodnimi mocarstwami, które jeszcze niedawno czuły się w Chinach, jak u siebie... No i wszystkie zawiłości II wojny światowej... Mieszanka wybuchowa... I pomimo tych wszystkich trudności, Czang potrafił doprowadzić do tego, że upokarzane przez stulecia Chiny, odzyskały twarz. I tego współczesne Chiny nigdy nie powinny mu zapomnieć... Dzisiaj nie byłyby takie, jak są, gdyby nie Czang Kai-szek. Może to trochę zbyt daleko idące porównanie, ale dla mnie Czang dla Chin jest kimś takim, jak Piłsudski dla Polski... Obaj działali w rzeczywistości, w której ich kraj odzyskiwał tożsamość. Obaj rządzili żelazną ręką, nie koniecznie do końca zgodnie z prawem... Ale i Piłsudskiemu i Czangowi przyświecały idee przywrócenia świetności ich krajom... Piłsudskiemu udało się trochę lepiej, niż Czangowi. Nie mnie oceniać, dlaczego. Ale dzisiejsze Chiny nie byłyby takie, jakie są,gdyby nie osiągnięcia Czanga... Po latach komunizmu i w Chinach i w Polsce,Piłsudski doczekał się przywrócenia należnej mu chwały. Czang Kai-szek cały czas na to jeszcze czeka... A książka jest jedną z lepszych biografii, jakie czytałem... Polecam!
