Ralf i Craddock to naukowcy, którzy pracują gdzieś w ostępach Amazońskiej dżungli. Kolejny ciężki dzień kończy niespodziewana wizyta dwóch ludzi. Ludzi? - co do jednego Parrona – Ralf nie ma pewności czy tak jest w istocie, ponieważ nie wyczuwa u niego bicia serca, ani pulsu. Nie ma zbyt wiele czasu na rozwiązanie te zagadki, bo Parron uprowadza Cradocka. Teraz Ralfowi pozostaje wyruszyć jedynie za nimi w pościg. A to początek niespodzianek z poradnicza fantazji i legend. Ralf trafia do Królestwa Paititi, legendarnej krainy, w której żyje rasa ludzi wywodzących się od kotów, gdzie dylatacja czasu płata figle, a zwierzęta i roślinność wprawia w zdumienie. Jedyne co łączy tę krainę ze światem zewnętrznym to natura mieszkańców: Parror jest żądny władzy nad Płomieniem – tajemniczą energią, król Darun jest szalony, a dwór jest pełen spiskowców wzajemnie czyhających na swoje życie. I jest jeszcze Jannisa, kobieta która zmąci umysł Ralfa.
Kuttner słabiej wypada w powieściach z pogranicza fantasy, świat przez niego wykreowany jest skonstruowany precyzyjnie i tchnie duchem Verne'a, mnóstwo czasu poświęcił na charakterystykę tego świata z opisami szczegółowymi, ale sama fabuła – choć poprawna – nie porywa. To zgrabnie skrojona, ale pospolita przygodowa opowieść.

Ralf i Craddock to naukowcy, którzy pracują gdzieś w ostępach Amazońskiej dżungli. Kolejny ciężki dzień kończy niespodziewana wizyta dwóch ludzi. Ludzi? - co do jednego Parrona – Ralf nie ma pewności czy tak jest w istocie, ponieważ nie wyczuwa u niego bicia serca, ani pulsu. Nie ma zbyt wiele czasu na rozwiązanie te zagadki, bo Parron uprowadza Cradocka. Teraz Ralfowi...

Przyzwoite czytadło z pogranicza współczesnej fantasy i przygody z elementami horroru. Z początku kojarzyło mi się nieco z minipowiścią "W górach szaleństwa" Lovecrafta, tyle że z akcją umieszczoną w amazońskiej dżungli zamiast na Antarktydzie. Mamy tu więc starszą rasę, tajemnicze bóstwo przybyłe z kosmosu i zaczątki aury strachu. Jednakże autor - znany w Polsce głównie z fantastyki humorystycznej Henry Kuttner - kładzie nacisk bardziej na przygodę niż na grozę, w pewnym momencie podaje nawet pseudonaukowe wyjaśnienia fenomenów napotykanych przez bohatera, i całe napięcie siada. W sumie można przeczytać, bo wbrew moim początkowym obawom atrakcje "Doliny płomienia" nie ograniczają się li tylko do roznegliżowanej panienki na okładce, ale na żadne fajerwerki nie ma co liczyć.

Przyzwoite czytadło z pogranicza współczesnej fantasy i przygody z elementami horroru. Z początku kojarzyło mi się nieco z minipowiścią "W górach szaleństwa" Lovecrafta, tyle że z akcją umieszczoną w amazońskiej dżungli zamiast na Antarktydzie. Mamy tu więc starszą rasę, tajemnicze bóstwo przybyłe z kosmosu i zaczątki aury strachu. Jednakże autor - znany w Polsce głównie z...