Książka początkowo wydaje się dziwna i trudna w odbiorze. Jakieś pogmatwane losy, przeplatane narracje i głosy różnych bohaterów. Ale im dalej, tym wszystko staje się bardziej klarowne.
Intrygująca historia zamkniętego, podziemnego miasta Klaustropolis dzieje się w XXVI wieku. Na Ziemi panuje supernowoczesna technologia (zdaniem autora; nam, współczesnym, wydaje się to archaiczne i śmieszne),a w dawnym kanionie w połowie XXIII wieku urządzono więzienie dla przestępców. Zsyłano tam nielicznych, którzy są potomkami narkomanów. Owe narkotyki miały psuć geny i powodować, że ludzie wyrządzają zło (sic!). Z czasem miasto zaczęło żyć swoim życiem, stało się naukowym eksperymentem finansowanym przez rząd. Aż wreszcie trzech naukowców postanowiło zejść do podziemi i objąć w nich władzę. Dzięki średniowiecznemu charakterowi życia w Klaustropolis bardzo łatwo im się to udało.
Tymczasem do Instytutu badań przybywa Mark, który przypadkowo natrafia na kabel doprowadzający prąd do podziemnego miasta, i szyb wentylacyjny. Postanawia odkryć Klaustropolis.
Więcej nie spoileruję, niemniej - warto przeczytać, ciekawe science-fiction :)

Książka początkowo wydaje się dziwna i trudna w odbiorze. Jakieś pogmatwane losy, przeplatane narracje i głosy różnych bohaterów. Ale im dalej, tym wszystko staje się bardziej klarowne.
Intrygująca historia zamkniętego, podziemnego miasta Klaustropolis dzieje się w XXVI wieku. Na Ziemi panuje supernowoczesna technologia (zdaniem autora; nam, współczesnym, wydaje się to...

Następna książka za złotówkę. W mojej bibliotece wycofane z niej książki można kupić za złotówkę. Jest to więc swoista biblioteka książek zapomnianych.
Na okładce wydrukowano „Istvan Nemere najpoczytniejszy pisarz literatury węgierskiej. Dowiedziałam się, że pisał także po polsku. Mieszkał parę lat w Polsce i bardzo dobrze władał językiem polski. Nemere był tłumaczem książek z języka polskiego na język węgierski, a także ambasadorem kultury polskiej na Węgrzech.
Moje pierwsze spotkanie z S-F węgierskim było bardzo interesujące. Książka na jeden wieczór, jednak nawet małe może być piękne. Mark Bellor młody psychosocjolog, którego praca magisterska nosiła tytuł „Socjologiczne aspekty klaustrofobii w zamkniętych grupach” trafia do odległego instytutu badawczego. W ośrodku tym odkrywa podziemne miasto ludzi, którzy nie zdają sobie sprawy, że żyją pod ziemią. Kto zbudował to miasto i uwięził ich pod ziemią? Kto wymazał im pamięć? Czy wszyscy mieszkańcy nie wiedzą, że znajdują się po ziemią? Oprócz zagadek detektywistycznych obserwuje tych ludzi. Jak w takiej małej, parotysięcznej społeczności można zdobyć i utrzymać władzę? Jak żyją ludzie i w jaki sposób zdobywają środki do życia?
Temat pracy magisterskiej ciągle aktualny. Trwają badania i eksperymenty nad małymi grupami ludzi odciętymi od świata. Ma to ścisły związek z naszą chęcią podboju kosmosu.
Ciekawa i dobra książka . Polecam.

Następna książka za złotówkę. W mojej bibliotece wycofane z niej książki można kupić za złotówkę. Jest to więc swoista biblioteka książek zapomnianych.
Na okładce wydrukowano „Istvan Nemere najpoczytniejszy pisarz literatury węgierskiej. Dowiedziałam się, że pisał także po polsku. Mieszkał parę lat w Polsce i bardzo dobrze władał językiem polski. Nemere był tłumaczem...

Pierwsza i jedyna książka sf autorstwa węgierskiego, jaką przeczytałem. Jednak nie zawiodłem się bo fabuła nader ciekawa a akcja toczy się w dobrym tempie z dobrą narracją.

Pierwsza i jedyna książka sf autorstwa węgierskiego, jaką przeczytałem. Jednak nie zawiodłem się bo fabuła nader ciekawa a akcja toczy się w dobrym tempie z dobrą narracją.

58 / 2007

58 / 2007

Ciekawy pomysł, ale autor sam niejako podsuwa sugestie i nie pozostawia wiele miejsca na domysły, niestety.

Ciekawy pomysł, ale autor sam niejako podsuwa sugestie i nie pozostawia wiele miejsca na domysły, niestety.

Powieść sf która zachwyca pomysłem. Fabuła wciąga i nie da się tej książki czytać na raty. Ciekawość za bardzo zżera ;-)

Powieść sf która zachwyca pomysłem. Fabuła wciąga i nie da się tej książki czytać na raty. Ciekawość za bardzo zżera ;-)