O tym, jak skolonizowaliśmy nowe planety i co one później nam zrobiły. Pierwsze i trzecie opowiadanie to mistrzostwo stylu i grania niedpowiedzeniami. To drugie... no coż, czasami nawet dobry autor potrafi przegiąć pałę.

O tym, jak skolonizowaliśmy nowe planety i co one później nam zrobiły. Pierwsze i trzecie opowiadanie to mistrzostwo stylu i grania niedpowiedzeniami. To drugie... no coż, czasami nawet dobry autor potrafi przegiąć pałę.

Piąta głowa Cerbera to zbiór trzech nowelek, które są połączone ze sobą w bardzo, ale to bardzo ciekawy sposób. Pierwsza to najbardziej klasyczna opowieść science fiction o życiu na obcej planecie. Druga to taki element mitologii związany z ludami natywnymi dla planety. Trzecia to zbiór dzienników i wywiadów pewnego naukowca. Całość świetnie ze sobą współgra i buduje gigantyczną zagadkę w stylu jaki charakteryzuje twórczość Wolfe'a.

Świetne jest to, że po przeczytaniu każdego z opowiadań można dojść do pewnych wniosków, przeczytanie całej trójki może prowadzić do kompletnie innego spojrzenia na tytuł. Na dodatek mnogość interpretacji i potencjał do zanurzenia się w szczegóły i przesłanie jest gigantyczny.

Byłem na tyle zainteresowany, że sięgnąłem po pozycje badaczy twórczości autora na ten temat i byłem zaskoczony mnogością interpretacji historii, które były kompletnie w innej rzeczywistości, niż to czego sam doświadczyłem. Ten aspekt jest równie fascynujący co świat dwóch bliźniaczych planet wykreowany w książce.

Piąta głowa Cerbera to zbiór trzech nowelek, które są połączone ze sobą w bardzo, ale to bardzo ciekawy sposób. Pierwsza to najbardziej klasyczna opowieść science fiction o życiu na obcej planecie. Druga to taki element mitologii związany z ludami natywnymi dla planety. Trzecia to zbiór dzienników i wywiadów pewnego naukowca. Całość świetnie ze sobą współgra i buduje...

Jeśli ktoś szuka SF z wartką fabułą, to nie jest książka dla niego. Jeśli ktoś woli porządną bezprzymiotnikową literaturę, łamigłówki bez oczywistego rozwiązania i bez jednoznacznych wniosków polegające na składaniu krótkich, wstawianych mimochodem, wzmianek, które pozornie są bez znaczenia - to polecam bez wahania.

Jeśli ktoś szuka SF z wartką fabułą, to nie jest książka dla niego. Jeśli ktoś woli porządną bezprzymiotnikową literaturę, łamigłówki bez oczywistego rozwiązania i bez jednoznacznych wniosków polegające na składaniu krótkich, wstawianych mimochodem, wzmianek, które pozornie są bez znaczenia - to polecam bez wahania.

Pierwsza część rozwleczona przez natłok męczących streszczeń. Autor zamiast skupić się na tym, co się dzieje, opisywał to, co już było. Przez to historia mnie nudziła i nie wzbudzała emocji, zwłaszcza że nie było tam nic aż tak ciekawego, odkrywczego.

Druga część mogłaby być ciekawa, trochę kojarzyła się z opowieściami w stylu indiańskim, ale właściwie nie była aż tak wciągająca, bohaterowie nie interesowali.

Trzecia część to w sumie trochę takie wyjaśnianie pozostałych dwóch, ale akurat od razu się domyśliłam, o co w tym wszystkim chodzi. Nie było nic zaskakującego. I nic odkrywczego, właściwie fakt, że ludzie przylatują na jakąś planetę i niszczą pierwotne ludy to taka kalka z odkryć geograficznych, nie trzeba kosmosu, żeby wiedzieć, że pierwotne ludy w wielu miejscach na Ziemi były przez białych uznawane za zwierzęta.

Całość po prostu zmęczyłam, ale na plus styl w drugiej części, no i dziennik w trzeciej. Jeszcze w miarę to było ciekawe. Jak dla mnie pierwsza część w ogóle mogłaby nie istnieć.

Pierwsza część rozwleczona przez natłok męczących streszczeń. Autor zamiast skupić się na tym, co się dzieje, opisywał to, co już było. Przez to historia mnie nudziła i nie wzbudzała emocji, zwłaszcza że nie było tam nic aż tak ciekawego, odkrywczego.

Druga część mogłaby być ciekawa, trochę kojarzyła się z opowieściami w stylu indiańskim, ale właściwie nie była aż tak...

Piąta głowa cerbera
Czyli literacka układanka z Wolfem.
Jak zwykle robi wrażenie pod względem językowym i swobody przechodzenia między formami.
I jak zwykle nie jest tym, czym się początkowo wydaje. Dopiero uważnie śledząc wydarzenia z drobnych zdawało się wstawek można zbudować obraz, o co w tym tak naprawdę chodzi. A i tak do końca nie będziemy tego pewni, bo wydarzenia w utworze można odczytać na kilka różnych sposobów, które prowadzą do często ze sobą sprzecznych interpretacji.
A to tylko warstwa fabularna, pod którą kryje się istota książki - tożsamość, pamięć, pytania o własną naturę. Oraz - być może - kwestie kolonialne, ale tutaj brakuje mi wiedzy i narzędzi do jakiejkolwiek analizy.

Piąta głowa cerbera
Czyli literacka układanka z Wolfem.
Jak zwykle robi wrażenie pod względem językowym i swobody przechodzenia między formami.
I jak zwykle nie jest tym, czym się początkowo wydaje. Dopiero uważnie śledząc wydarzenia z drobnych zdawało się wstawek można zbudować obraz, o co w tym tak naprawdę chodzi. A i tak do końca nie będziemy tego pewni, bo...

Autor przedobrzył w tym tkaniu, faktycznie pierwsza nowela miała super wciągającą fabułę, ale pozostałe dwie nie uzupełniły jej w zgrabną całość. Ogólnie wyszło przeciętnie 3/6

Autor przedobrzył w tym tkaniu, faktycznie pierwsza nowela miała super wciągającą fabułę, ale pozostałe dwie nie uzupełniły jej w zgrabną całość. Ogólnie wyszło przeciętnie 3/6