Pustka: Sny

Ludzie!!!! Ratunku!!!! Kto to tłumaczył?!!!! Kto to korygował? Kto starał się panować nad zasadami konstrukcji zdań..... choćby logiki starał się trzymać. Dwa tygodnie czytania za mną, walki z coraz większą niechęcią do kontynuowania lektury, a tu proszę, pyk i 43 strona. A ja ciągle nie wiem co czytam, co się wydarzyło, co jest przedmiotem lektury.

Coś mi szeptać do ucha zaczyna, że mogłem wydać ok 150 PLN, na lepsze pozycję, które bym pewnie już kończył.

P.s. porównywanie tego do Asimowa Fundacji, czy innych pozycji mniej nawet ambitnych, miało by jakikolwiek sens, gdyby dało się przeczytać tą cegłę.

Ludzie!!!! Ratunku!!!! Kto to tłumaczył?!!!! Kto to korygował? Kto starał się panować nad zasadami konstrukcji zdań..... choćby logiki starał się trzymać. Dwa tygodnie czytania za mną, walki z coraz większą niechęcią do kontynuowania lektury, a tu proszę, pyk i 43 strona. A ja ciągle nie wiem co czytam, co się wydarzyło, co jest przedmiotem lektury.

Coś mi szeptać do ucha...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Początek drugiego segmentu kolosalnej sagi o Wspólnocie. Może to trochę przydługi wstęp, ale warto przez niego przebrnąć, bo "Pustka" to świat gdzie zaawanskwana technologią przeplata się ze sztucznym światem w którym dominuje magia. Jedni nie powinni mieć pojęcia o istnieniu tego drugiego, a jednak... coś się wydarzyło. I jedna osoba z naszego Wszechświata zaczęła paplać o tym co dzieje się tej sztucznej rzeczywistisci. Ta opowieść odmieni losy obu wszechświatów na zawsze.

Początek drugiego segmentu kolosalnej sagi o Wspólnocie. Może to trochę przydługi wstęp, ale warto przez niego przebrnąć, bo "Pustka" to świat gdzie zaawanskwana technologią przeplata się ze sztucznym światem w którym dominuje magia. Jedni nie powinni mieć pojęcia o istnieniu tego drugiego, a jednak... coś się wydarzyło. I jedna osoba z naszego Wszechświata zaczęła paplać o...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Pustka sny to niestety ale bardzo gruby prolog do trylogi przez co prawie wszystkie wątki są rozpoczęte i urwane ale o ile Pustka czas wyląduje wkrótce na naszej półce nie powinno stanowić to problemu. Należy jednak pochwalić niezwykle bogaty świat bazuje on na mni. na gwieździe pandory ale moim zdaniem z powodu że od czasów tej powieści minęło 1200 lat można spokojnie czytać bez znajomości pandory czy judasza wszytko jest dobrze objaśnione a świat wciągą swoją złożonością. Moim zdaniem słabym punktem są postacie edard aron czy aramita wogule nie przypadli mi do gustu i naprawdę polubiłem tylko jakieś postacie trzecioplanowe. Mimo wszystko zachęcam do poznania tego świata pustka ZAN elewaci rahelowie i jeszcze multum innych fascynujących miejsc organizacji ras światów. Moim zdaniem pustka sny to przedewszytkim świat przedstawiony.

Pustka sny to niestety ale bardzo gruby prolog do trylogi przez co prawie wszystkie wątki są rozpoczęte i urwane ale o ile Pustka czas wyląduje wkrótce na naszej półce nie powinno stanowić to problemu. Należy jednak pochwalić niezwykle bogaty świat bazuje on na mni. na gwieździe pandory ale moim zdaniem z powodu że od czasów tej powieści minęło 1200 lat można spokojnie...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Pierwsza część trylogii Hamiltona. Z początku trochę mnie przytłoczyła. Wiele pojęć, nazw własnych, które często nie były wyjaśniane. Przyjemniej niż historie głównych bohaterów, czytało mi się sny Iniga. Mimo wszystko dobry wstęp do trylogii.

Pierwsza część trylogii Hamiltona. Z początku trochę mnie przytłoczyła. Wiele pojęć, nazw własnych, które często nie były wyjaśniane. Przyjemniej niż historie głównych bohaterów, czytało mi się sny Iniga. Mimo wszystko dobry wstęp do trylogii.

Pokaż mimo to

Nie wyobrażam sobie czytania Pustka: Sny bez przeczytania poprzednich 4 części. Właściwie nie ma to sensu bo mimo, że wydarzenia są przedstawione w telegraficznym skrócie, to sami bohaterzy już nie (a przynajmniej nie w warstwie profilu osobowości) i podejrzewam istnieje ogromna różnica jeśli chodzi o ładunek emocjonalny, jakim darzy te postacie osoba czytająca poprzednie części a osoba która tego nie zrobiła. No i taki "telegraficzny skrót" nie czyni historii... ale gdy pamięta się tą historię i przeżywało się ją przez ponad 2000 stron odbiera się to jako friendly reminder i uczucie nostalgii do pierwotnej sagi... uczucie "jej, ile w tym świecie się już działo a ja mam okazję zobaczyć jak się potoczy dalej!"

Także moja jedyna rada - nie zaczynaj od Pustki. Zacznij od Gwiazdy Pandory: Ekspansja oraz Inwazja.. Inaczej to nie ma moim zdaniem sensu.

Książkę bardzo dobrze mi się czytało tak od 250 strony gdy oswoiłem się z nowym kształtem Wspólnoty. Jest to bardzo dobra lektura, nie wybitna, ale satysfakcjonująca i zapewniająca masę ekscytujących przygód. Parę uwag mam do tłumaczy (choć niewiele... głównie za przetłumaczenie tytułu piosenki "Over the Rainbow", jednej niekonsekwencji w tłumaczeniu (Cały czas przetłumaczona nazwa statku, a w jednym rozdziale nagle angielska), fatalnie przetłumaczone wulgaryzmy w drugiej połowie powieści np. nie-piep***ie-korzystnie. Wiadomo w oryginale jaki wyraz był w środku i zdecydowanie należy tu użyć najbardziej popularnego przekleństwa polskiego na literę k. Albo standardowe "Oh sh*t" przetłumaczone jako "O, gówno!" to jest na prawdę parodia. Przecież my tak nie mówimy. No i te m-rząpie trochę dziwnie wyszło. Jeszcze kilka lekkich potknięć o których zapomniałem. Gwiazdokrążca całkiem ładnie tłumaczenie, szybko się przyzwyczaiłem. Poza tym terminy techniczne bardzo zgrabnie przetłumaczone. Do korekty: na końcu pytań stawia się znaki zapytania, jakby ktoś tam zapomniał...)

Polecam dla rozrywki i SF geeków, którzy lubią przygody w kosmosie a jednocześnie oczekują świata bogatego w futurystyczne technologie i chcą doświadczyć szlaków ewolucyjnych ludzkiej rasy na 1500 lat w przyszłość.
A dla Hamiltona brawa za piękne, plastyczne opisy dobrze mi już znane z pierwszych 4 książek w serii.

Aha, i wątek Edearda jest najciekawszy w całej powieści, co jest trochę dziwne, skoro ma to być w zamyśle space-opera, a najlepiej czytało się ala-średniowieczno-fantastyczne rozdziały :-) Ale zdecydowanie zżyłem się z bohaterem (pomimo jego dziwnych rozterek emocjonalnych - moim zdaniem) i będę mu kibicować w następnym tomie.
Zakończenie obu "wątków" - WSPANIAŁE.

Nie wyobrażam sobie czytania Pustka: Sny bez przeczytania poprzednich 4 części. Właściwie nie ma to sensu bo mimo, że wydarzenia są przedstawione w telegraficznym skrócie, to sami bohaterzy już nie (a przynajmniej nie w warstwie profilu osobowości) i podejrzewam istnieje ogromna różnica jeśli chodzi o ładunek emocjonalny, jakim darzy te postacie osoba czytająca poprzednie...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Ciekawy, jak dla mnie oryginalny pomysł, na technologie pojawiające się w książce, bionika, wydłużanie życia, Pustka zamiast czarnej Dziury w Centrum Drogi Mlecznej, rożne rasy, ogromne machiny i napędy planet, które trudno sobie wyobrazić, szczególnie komuś kto zna się trochę na fizyce ;) Przemieszanie wydarzeń-fabuły w galaktyce z wydarzeniami na świecie w pustki który jest zupełnie inny - ciekawy zabieg, podobny do przeplatania się historii w Panie Lodowego Ogrodu.

Ciekawy, jak dla mnie oryginalny pomysł, na technologie pojawiające się w książce, bionika, wydłużanie życia, Pustka zamiast czarnej Dziury w Centrum Drogi Mlecznej, rożne rasy, ogromne machiny i napędy planet, które trudno sobie wyobrazić, szczególnie komuś kto zna się trochę na fizyce ;) Przemieszanie wydarzeń-fabuły w galaktyce z wydarzeniami na świecie w pustki który...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

To pierwsza książka Hamiltoma, którą przeczytałem.

Mam mocno mieszane uczucia. Z plusów: bogate, rozbudowane uniwersum, ciekawa wielowątkowa fabuła, spójna wizja przyszłości, nieco ciekawych pomysłów. Tak jak fantasy zasadniczo nie trawie, tu akurat połączenie wątków s-f i fantastycznych (sny) wyjątkowo przypadło mi do gustu. Można powiedzieć, że jest to dobra ilustracja trzeciego prawa Clarke'a.

Zwykle lubię zanurzać się w rozbudowane światy i odkrywać prawidła nimi rządzące zgodnie z zamysłem autora. W tym przypadku, chyba jednak lepiej by mi się czytało znając wcześniej to uniwersum. Wydawca nie poinformował na okładce (czy tez w postaci spisu książek autora), że ta trylogia jest częścią większej całości.

Największym rozczarowaniem był poziom korekty i redakcji (trudno jest mi stwierdzić czy usterki tłumaczenia są samoistne, czy wynikają z oszczędnościach na redakcji).
Nie spodziewałem się, że uznane wydawnictwo może wypuścić III wydanie poczytnego autora, w którym co kilkanaście zdań występują literówki, błędy gramatyczne i niezręczności przekładowe.

Połączenie rozbudowanej fabuły, nieznajomości uniwersum i usterek tekstu spowodowało, że trudno było mi skupić się na fabule. Gdyby nie to, pewnie ocena byłaby wyższa o 2 punkty. Jeśli znasz wystarczająco angielski - nie męcz się z tym wydaniem, tylko sięgaj po oryginał.

Edit po lekturze recenzji:
czytałem ebooka legimi (wersja elektroniczna pan(at)drewnianyrower.com) - i wydaje mi się, że tekst był w całości (809 str.) po rozdziale 4 był 5, nie było przeskoku w fabule.

To pierwsza książka Hamiltoma, którą przeczytałem.

Mam mocno mieszane uczucia. Z plusów: bogate, rozbudowane uniwersum, ciekawa wielowątkowa fabuła, spójna wizja przyszłości, nieco ciekawych pomysłów. Tak jak fantasy zasadniczo nie trawie, tu akurat połączenie wątków s-f i fantastycznych (sny) wyjątkowo przypadło mi do gustu. Można powiedzieć, że jest to dobra ilustracja...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Zabrałem się za to z pewną dozą nieufności bo to Hamilton. No i kolejny raz dałem się wciągnąć. Nie lubię tego stylu, nie przepadam za sposobem prowadzenia akcji, wizja świata przyszłości niezbyt mi pasuje ale ... jak czytam ciężko się oderwać. Dlaczego tak jest nie wiem, dla mnie zagadka. :) Jedno jednak jest dobre, głównego bohatera ze świata Pustki da się lubić :)) i może o to chodzi? Polecam.

Zabrałem się za to z pewną dozą nieufności bo to Hamilton. No i kolejny raz dałem się wciągnąć. Nie lubię tego stylu, nie przepadam za sposobem prowadzenia akcji, wizja świata przyszłości niezbyt mi pasuje ale ... jak czytam ciężko się oderwać. Dlaczego tak jest nie wiem, dla mnie zagadka. :) Jedno jednak jest dobre, głównego bohatera ze świata Pustki da się lubić :)) i...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Peter. F. Hamilton należy do grona moich ulubionych pisarze, a raczej do grona tych na których kolejne dzieła zwracam uwagę, bowiem czymś mnie zainteresowali. Jego świetną powieścią jest na ten przykład „ Otchłań bez snów”. Tak że idąc tym tropem sięgnąłem po nowość na naszym rynku wydawniczym - i zacząłem czytać i po dość długim czasie nawet przeczytałem - „Pustka. Sny”. A jest to zaledwie pierwszy tom dłuższego cyklu. A o czym opowiada ta książka?

Z okładki możemy dowiedzieć się że:
Rok 3580. W centrum Drogi Mlecznej znajduje się czarna dziura zwana Pustką – sztuczny wszechświat, stworzony miliardy lat temu przez obcych. Jej otoczka jest bardziej zabójcza niż horyzonty zdarzeń naturalnych czarnych dziur. Aby funkcjonować, Pustka stopniowo pożera materię Galaktyki. Odwieczni wrogowie Pustki – rasa raielów – bez większego powodzenia usiłują powstrzymywać ten proces. Tyle fabuła.

Na samym początku chciałem zaznaczyć, że podchodziłem z entuzjazmem do lektury tej powieści, mając w pamięci poprzednią książkę. Nie mogę powiedzieć, że się zawiodłem jednak parę elementów na tyle mi przeszkadzało że nosiłem się z zamiarem nie skończenia lektury, a robię to niezwykle rzadko. Pierwszy element to dosyć sporo bohaterów, którzy dodatkowo są przedstawiani w sytuacjach, które wnioskują, że czytelnik powinien wiedzieć o co chodzi. Albo to dalsza część jakiegoś cyklu, albo czegoś nie wiem. Druga sprawa, mamy tutaj – jak w poprzedniej powieści tego autora – niezwykle dużo wyrazów, których znaczenia trzeba się domyślać i niektóre z nich pozostały dla mnie tajemnicą. Nawet po lekturze nie wiem co miało znaczyć określenie zawarte w książce. Niezwykle rozwlekły wstęp, to także rzecz, której po jakimś czasie miałem dość.

A z plusów? Autor doskonale odnajduje się w przyszłości, w której ludzie naprawdę są władcami wszechświata, albo im się tak wydaje. Wspaniałe technologie, podróże międzygwiezdnę – to lubię!
Jakby autor bardziej skupił się na akcji, a mniej na opisie niezrozumiałych terminów, wyszłaby naprawdę świetna powieść – a tak jest tylko dobra. Przynajmniej dla mnie – ale może się mylę. Zachęcam do lektury.

Peter. F. Hamilton należy do grona moich ulubionych pisarze, a raczej do grona tych na których kolejne dzieła zwracam uwagę, bowiem czymś mnie zainteresowali. Jego świetną powieścią jest na ten przykład „ Otchłań bez snów”. Tak że idąc tym tropem sięgnąłem po nowość na naszym rynku wydawniczym - i zacząłem czytać i po dość długim czasie nawet przeczytałem - „Pustka. Sny”....

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Wspaniała kontynuacja sagi o wspólnocie, ale... jest jedno ale.
Nigdy, przenigdy dane części sagi, nie powinny być tłumaczone przez różne osoby. Saga pustki tłumaczona jest niestety przez 2 różne osoby(Grażyna Grygiel i Piotr Staniewski), do tego inne niż ta która tłumaczyła sagę wspólnoty. Dlatego też czytelnik tej sagi, ma wrażenie, że czyta inną powieść, nie będącą kontynuacją poprzedniej. Absolutnie też, rzuca się w oczy, iż ci tłumacze nawet nie zadali sobie wysiłku, aby przeczytać poprzednie części i dostosować się do słownictwa. Tutaj np. zamiast "bram" mamy "wormhole" (ktoś kto nie zna angielskiego zapyta pewnie - WTF!?). Zamiast gwiezdnego podróżnika, mamy gwiazdokrążce, wiele pojęć technicznych też zostało okaleczonych. Z nowymi pojęciami technicznymi zaistniałymi w Pustce, też jak mniemam sobie nie poradzili, bo nie wydaje mi się, żeby prawidłowo przetłumaczyli tak zwane "m-rząpie Hawkinga", albo napęd regrawowy. Co to był napęd regrawowy ? Do dzisiaj tego nie wiem, poza tym, że mam pewne podejrzenia.
Podsumowując... książka wspaniała, tłumaczenie mizerne, co w sumie w polaczeniu obniża wartość książki. Polecam czytać to w oryginalnym języku.

Wspaniała kontynuacja sagi o wspólnocie, ale... jest jedno ale.
Nigdy, przenigdy dane części sagi, nie powinny być tłumaczone przez różne osoby. Saga pustki tłumaczona jest niestety przez 2 różne osoby(Grażyna Grygiel i Piotr Staniewski), do tego inne niż ta która tłumaczyła sagę wspólnoty. Dlatego też czytelnik tej sagi, ma wrażenie, że czyta inną powieść, nie będącą...

więcej

mniej

Pokaż mimo to