Pierwsza, rzetelna i pełna biografia Jurija Gagarina oparta na materiałach, które wcześniej były tajne. Już za same źródła należą się ogromne gratulacje autorom. Dotarli do świadków, którzy przed 1991 rokiem musieli milczeć; do obsesyjnie chowanych na Łubiance i archiwach KGB dokumentów; do raportów spoza ZSRR; wreszcie do źródeł amerykańskich: stenogramów z podsłuchów, relacji ówczesnych szpiegów. Wszystko to składa się na niesamowitą, momentami wstrząsającą i smutną historię radzieckiego programu kosmicznego.
Gagarin jest rzecz jasna głównym bohaterem. Poza nim wspaniale opisano Titowa, Korolowa, Leonowa i innych. Ta książka to też historia samych radzieckich rakiet i lotów w kosmos. O tym, jak chorobliwe strzeżenie tajemnicy kosztowało życie setek osób. Jak polityczny wyścig, głupie ambicje Chruszczowa i Breżniewa wpływały na losy mieszkańców Gwiezdnego Miasteczka. To także kulisy obrzydliwych gier personalnych, przez które odwoływano loty, nie budowano rakiet, albo wręcz przeciwnie - wysyłano w przestrzeń kosmiczną statki uszkodzone.
To też opowieść o coraz smutniejszym Gagarinie, który poznał te mechanizmy.
Autorzy bardzo szczegółowo opisali jego życie i śmierć. Fakt, który obrósł legendami. Te spekulacje autorzy także przytaczają i zbijają je dowodami, wyjaśniając jak najbardziej precyzyjnie przyczyny tragicznej śmierci pierwszego kosmonauty.

Pierwsza, rzetelna i pełna biografia Jurija Gagarina oparta na materiałach, które wcześniej były tajne. Już za same źródła należą się ogromne gratulacje autorom. Dotarli do świadków, którzy przed 1991 rokiem musieli milczeć; do obsesyjnie chowanych na Łubiance i archiwach KGB dokumentów; do raportów spoza ZSRR; wreszcie do źródeł amerykańskich: stenogramów z podsłuchów,...

Książka opowiada o tym jak syn kołchoźników dzięki nieprzeciętnym możliwościom fizycznym i psychicznym ale też dzięki uporowi, pochodzeniu oraz szczeremu chłopskiemu uśmiechowi poleciał w kosmos. O tym jak został "najpopularniejszym człowiekiem na Ziemi obok The Beatles", jak wizytował kołchozy i jadł obiad z królową angielską. O tym jak radził sobie ze sławą i zdecydowanie nie radził (zwłaszcza po odsunięciu od władzy Chruszczowa) w gąszczu układów na szczytach radzieckiej władzy. Uwielbiany na całym świecie najwięcej wrogów miał w bliskim otoczeniu. Książka dotyczy czlowieka-bohatera, uśmiechniętego dużego chłopca uwiecznianego na znaczkach pocztowych i koszulkach a zarazem postaci tragicznej.

Gdy oglądałem film dokumentalny o amerykańskich programach kosmicznych to w pewnym momencie uderzyło mnie to, jak istotnym, po prostu zasadniczym, elementem dla Amerykanów było bezpieczeństwo astronautów. Nic dziwnego, skoro wszystko toczyło się w błysku fleszy a przygotowania i przebieg misji śledził dosłownie cały naród. Pomimo takiego podejścia nie obyło się bez tragicznych wypadków. U Sowietów było zupełnie inaczej. Życie kosmonautów było oczywiście ważne bo tylko żywy kosmonauta mógł zostać bohaterem a ZSRR ogłosić sukces. Człowiek sam w sobie nie był jednak ważny. Nie było najmniejszego problemu z utajnianiem wydarzeń takich jak śmierć 126 ludzi po eksplozji rakiety na stanowisku startowym albo wysłanie kosmonauty w kosmos w rocznicę rewolucji październikowej niesprawnym statkiem. Świadkiem i w pewnym sensie uczestnikiem tego drugiego wydarzenia był Jurij Gagarin, wówczas już wice-szef wyszkolenia radzieckich kosmonautów. Gagarin zdawał sobie sprawę z tego, że jego przyjaciel Komarow leci na pewną śmierć. Próbował alarmować najwyższe czynniki. Lot się odbył, kosmonauta zginął a kilku ludzi zaangażowanych w próbę jego uratowania miało od tego momentu duże nieprzyjemności, z utratą stanowisk i zesłaniem na głęboką prowincję włącznie. Sam Gagarin już wcześniej popadł w niełaskę u Breżniewa, dla którego był symbolem epoki Chruszczowa i pupilkiem tegoż. Poza tym największy bohater Kraju Rad miał problemy z alkoholem, w rodzinie nie układało się najlepiej. Zginął najprawdopodobniej wskutek błędu pilota innego samolotu, niedoskonałości systemu radarowego i niedbalstwa ludzi na ziemi ale jego własna siostra i tak po latach przyznawała, że sądziła, że to był zamach na polecenie Breżniewa.

U Rosjan wszystko zawsze musi być inaczej, nawet bohater narodowy w końcu zasługuje na żal a jego historia wywołuje zadumę nad tym przedziwnym narodem.

Książka opowiada o tym jak syn kołchoźników dzięki nieprzeciętnym możliwościom fizycznym i psychicznym ale też dzięki uporowi, pochodzeniu oraz szczeremu chłopskiemu uśmiechowi poleciał w kosmos. O tym jak został "najpopularniejszym człowiekiem na Ziemi obok The Beatles", jak wizytował kołchozy i jadł obiad z królową angielską. O tym jak radził sobie ze sławą i zdecydowanie...

Gagarin – ten pierwszy który sięgnął gwiazd – i już zawsze będzie pamiętany obok Armstronga.

Biografia jest raczej dziennikarskim zapisem kilku najważniejszych wydarzeń z życia pierwszego człowieka w kosmosie, daleko nie wyczerpującym. Niemniej napisanym dobrym językiem, z odpowiednią koncentracją na najważniejszych wydarzeniach z życia kosmonauty, a także rzuceniem odrobiny światła na program kosmiczny ZSRR. Książka rozwiewa kilka mitów i jest w sam raz dla osoby która chce uzyskać kilka podstawowych informacji o Gagarinie. Nie odstręcza też hermetycznym językiem.

Dla mnie ta publikacja niestety jest nie wystarczająca i chyba zbyt pobieżna. Wolałbym nieco pogłębienia tej jakże ciekawej historii. Autor nie ustrzega się tutaj raczej propagandowych wtrętów rodem z oficjalnej historii ZSRR – o młodym Gagarinie który tylko czekał by sypać piasek do akumulatorów faszystowskich czołgów. Nie twierdzę że tak nie było, ale język jakim było to podane nie niuansuje tu złożonych postaw jakie obierają ludzie w czasie wojny. Do tego jeden istotny błąd merytoryczny (choć bez wpływu na treść książka) – o tymże oficerowie SS byli dowódcami czołgów – owszem, w dywizjach SS całe załogi były z Waffen-SS, ale w zwykłych DPanc. Żołnierze byli z Wehrmachtu – choć ze względu na czarne mundury – często myleni właśnie z Waffen SS. To tylko taki formalny wtręt.

Książkę mimo że oczekiwałem więcej - polecam, jak znalazł na dwa popołudnia.

Gagarin – ten pierwszy który sięgnął gwiazd – i już zawsze będzie pamiętany obok Armstronga.

Biografia jest raczej dziennikarskim zapisem kilku najważniejszych wydarzeń z życia pierwszego człowieka w kosmosie, daleko nie wyczerpującym. Niemniej napisanym dobrym językiem, z odpowiednią koncentracją na najważniejszych wydarzeniach z życia kosmonauty, a także rzuceniem...

Autorzy książki wykonali kawał dobrej roboty. Ilość faktów i źródeł imponuje. Wyszperali bardzo głęboko skrywane sprawy osobiste, często ingerując swą dociekliwością w intymność Gagarina i jego otoczenia. Zaletą książki jest brak oceny faktów, autorzy przedstawiają wątek prezentując opinie czasami kilku źródeł, a końcowe wniosku pozostawiają czytelnikowi. Polecam.

Autorzy książki wykonali kawał dobrej roboty. Ilość faktów i źródeł imponuje. Wyszperali bardzo głęboko skrywane sprawy osobiste, często ingerując swą dociekliwością w intymność Gagarina i jego otoczenia. Zaletą książki jest brak oceny faktów, autorzy przedstawiają wątek prezentując opinie czasami kilku źródeł, a końcowe wniosku pozostawiają czytelnikowi. Polecam.

Bardzo dobrze napisana biografia pierwszego kosmonauty, Jurija Gagarina, który zginął przedwcześnie w wieku 34 lat. Można go śmiało zaliczyć do nielicznego grona tych nieustraszonych odkrywców, którzy na zawsze zapisali się w historii ludzkości: Kolumba, Magellana, Amundsena i innych.

Gagarin to modelowy przykład człowieka radzieckiego (zresztą dlatego został wybrany do pierwszego lotu w kosmos),pochodził z biednej wiejskiej rodziny, dzięki zdolnościom i uporowi stał się pilotem wojskowym, a potem przeszedł arcytrudną selekcję aby stać się jednym z 20 kandydatów do lotów kosmicznych.

Książka w sposób b.ciekawy przedstawia przygotowania do pierwszego lotu kosmicznego, sam lot, i życie Gagarina po tym wydarzeniu. Niewątpliwie był to olbrzymi sukces ZSRR, naukowy i propagandowy, autorzy piszą o kulisach tego sukcesu, pokazując nieliczenie się z życiem ludzkim, i paranoiczną wręcz sowiecką obsesję tajności.

Po swoim locie kosmicznym z kwietnia 1961 Gagarin stał się z dnia na dzień globalnym celebrytą, i pupilkiem ówczesnego władcy Kremla, Chruszczowa. Znosił swoje celebryctwo zaskakująco dobrze, tylko za dużo pił, i miał parę skoków w bok, ale trzeba powiedzieć, że to były inne czasy, nie goniły za nim dniem i nocą tabuny paparazzich. Jego gwiazda zaczęła gasnąć w 1964 gdy obalono Chruszczowa, a nowy władca Kremla, Breżniew zaczął go ignorować.

Książka przynosi też wiadomości o katastrofach które towarzyszyły sowieckiemu programowi kosmicznemu, i czasami wiązały się z dużymi ofiarami w ludziach. Wynikały one głownie z nacisków polityków na jak najszybsze efektowne wyniki, i z niekompetencji wojskowych. Może najbardziej spektakularna była katastrofa statku 'Sojuz' w kwietniu 1967 w której zginął kosmonauta Komarow. Wiadomo było wszystkim zainteresowanym, że statek kosmiczny ma setki usterek których nie da się usunąć na czas, ale władze naciskały aby lot odbył się przed 1 maja. Zdecydować o odłożeniu lotu mógł tylko Breżniew, ale każdy się bał iść do niego, bo nikt nie lubi posłańców przynoszących złe wiadomości, w efekcie prośba nigdy do niego nie dotarła, zaś ci co próbowali ją przekazać, zapłacili załamaniem kariery. No i statek pełen usterek poleciał w kosmos, Komarow zginął, a Gagarin bardzo to przeżył, bo był dublerem Komarowa.

Autorzy rozwiewają też mit że przedwczesna śmierć Gagarina w 1968r. w katastrofie samolotowej w czasie lotu treningowego wynikła z jego pijaństwa (miał jakoby siąść za stery w stanie wskazującym). Nic z tego, samolot się rozbił, ale Gagarin był trzeźwy i w dobrej dyspozycji, prawdopodobną przyczyną katastrofy, bo śledztwo było utajnione, były złe warunki pogodowe i kolizja z ponaddźwiękowym myśliwcem, ale ten wypadek do dziś owiany jest tajemnicą. Znów się kłania sowiecka i postsowiecka paranoja tajności.

Książka nie jest dziełem historycznym, raczej biografią dziennikarską, ale napisana jest bardzo dobrze, i mimo paru błędów faktograficznych, czyta się ją bardzo lekko.

Bardzo dobrze napisana biografia pierwszego kosmonauty, Jurija Gagarina, który zginął przedwcześnie w wieku 34 lat. Można go śmiało zaliczyć do nielicznego grona tych nieustraszonych odkrywców, którzy na zawsze zapisali się w historii ludzkości: Kolumba, Magellana, Amundsena i innych.

Gagarin to modelowy przykład człowieka radzieckiego (zresztą dlatego został wybrany do...

Bardzo dobra pozycja rzetelnie opowiadająca niuanse życia pierwszego człowieka w kosmosie.

Bardzo dobra pozycja rzetelnie opowiadająca niuanse życia pierwszego człowieka w kosmosie.

Świetna książka i...najpiękniejszy uśmiech w kosmosie.
Najlepsza chyba książka o Gagarinie.

Świetna książka i...najpiękniejszy uśmiech w kosmosie.
Najlepsza chyba książka o Gagarinie.