Bardzo dobra trylogia. Polecam

Bardzo dobra trylogia. Polecam

Strasznie przegadana ksiazka, w sumie malo sie dzieje a za duzo przemyslen i rozmow.
Musze sie przyznac, ze miejscami bardzo sie nudzilam.

Strasznie przegadana ksiazka, w sumie malo sie dzieje a za duzo przemyslen i rozmow.
Musze sie przyznac, ze miejscami bardzo sie nudzilam.

W tej części nie ma co liczyć na wartką akcję. Jak (prawie) każdy środkowy tom trylogii, "Burza" pełni rolę zapychacza. Owszem, bohaterowie nadal zmagają się z magicznymi burzami i intensywnie pracują nad znalezieniem rozwiązania, które pozwoli im zapobiec katastrofie. Jednakże zdecydowanie więcej miejsca poświęcono tu rozmaitym osobistym problemom, z którymi zmagają się postacie. Same magiczne burze -owszem, szaleją, i to coraz bardziej, ale jakoś tak gdzieś jakby z boku. W przeciwieństwie do poprzedniej części, nie ma tu tej atmosfery zagrożenia, uciekającego czasu -a jeśli jest, to została zepchnięta gdzieś na bok. W Valdemarze jest spokojnie, dzięki środkom podjętym pod koniec tomu pierwszego. Nawet armia Imperium, choć odcięta od głównych sił przez zimę stulecia, ma się całkiem nieźle. W zasadzie dopiero na ostatnich kilkudziesięciu stronach walka z burzami wraca na pierwszy plan.
Czytelnicy Mercedes Lackey powinni być przyzwyczajeni do tego, że autorka mnóstwo miejsca poświęca rozwojowi postaci i relacji między nimi, tutaj jednak nie mogę się oprzeć wrażeniu, że trochę zmarnowała potencjał, jaki stanowiły magiczne burze. Być może minie to po tomie trzecim, za który się właśnie zabieram.

W tej części nie ma co liczyć na wartką akcję. Jak (prawie) każdy środkowy tom trylogii, "Burza" pełni rolę zapychacza. Owszem, bohaterowie nadal zmagają się z magicznymi burzami i intensywnie pracują nad znalezieniem rozwiązania, które pozwoli im zapobiec katastrofie. Jednakże zdecydowanie więcej miejsca poświęcono tu rozmaitym osobistym problemom, z którymi zmagają się...

Ta książka jest nieco inna niż poprzednie.
Bardzo ciekawy był wątek księcia Tremane'a, dużo psychologii tego bohatera, ale też opisów tworzenia przez niego dobrze funkcjonującej placówki. Duży nacisk położony jest na politykę i zabiegi dyplomatyczne. Miłość tym razem postawiona bardziej z boku, stanowi nie narzucający się element, jednak pewną nowością jest opis rozpadającego się związku i emocji z tym związanych. A na to wszystko, na każdego, po różnych stronach barykady, pada cień złowrogi cień nieuniknionego zagrożenia związanego z nasilającymi się magicznymi burzami.
Ogólnie, pod względem tempa akcji, drugi tom trylogii nie odbiega od pewnego schematu, który już zauważyłam. Mianowicie przeważnie akcja zwalnia; to czas nauki, rozmów albo podróży. Dlatego też bardziej podobał mi się pierwszy tom :)

Ta książka jest nieco inna niż poprzednie.
Bardzo ciekawy był wątek księcia Tremane'a, dużo psychologii tego bohatera, ale też opisów tworzenia przez niego dobrze funkcjonującej placówki. Duży nacisk położony jest na politykę i zabiegi dyplomatyczne. Miłość tym razem postawiona bardziej z boku, stanowi nie narzucający się element, jednak pewną nowością jest opis...

Podoba mi się cały cykl o Valdemarze. Pani mercedes przebiła dotychczas moją ulubioną autorkę Andre Norton na głowę. Powieści są głębsze i obszerniejsze. Żałuje tylko że tak mało ich zostało przetłumaczone na język polski duża strata. Dla osób które lubią obserwować przemianę czarnego bohatera w wartościową jednostkę i etapy pracy od podstaw czyli np. odbudowy czy powstania państwa szczególnie polecam. Osobiście w tym tomie zniecierpliwością czekałam na momenty opisujące zmagania księcia Tremane- doskonale nakreślona osobowość bądź co bądź postaci drugo lub trzecio planowej. Polecam

Podoba mi się cały cykl o Valdemarze. Pani mercedes przebiła dotychczas moją ulubioną autorkę Andre Norton na głowę. Powieści są głębsze i obszerniejsze. Żałuje tylko że tak mało ich zostało przetłumaczone na język polski duża strata. Dla osób które lubią obserwować przemianę czarnego bohatera w wartościową jednostkę i etapy pracy od podstaw czyli np. odbudowy czy...