W porównaniu do Belgariady i Elenium to śmiech na sali. Wybór głównego bohatera to głupota. Powinien on być postacią poboczną służącą do dawkowania humoru a poznawać świat powinniśmy z perspektywy kogoś kto nic o nim nie wie i uczy się go razem z nami. Niby schemat ten sam co w innych książkach ale napisane tak bardzo po łebkach, że aż odłożyłem w połowie i raczej nie mam zamiaru kończyć. Rozłożenie na części które pozwoliłyby lepiej wykreować świat, wydłużenie, wyrzucenie początkowej części bądź skrócenie jej do kilkustronicowego prologu i byłaby kolejna zgrabna powieść drogi a tak powstał potworek. A może po prostu się zestarzałem i w gimnazjum by mi się podobało xD

W porównaniu do Belgariady i Elenium to śmiech na sali. Wybór głównego bohatera to głupota. Powinien on być postacią poboczną służącą do dawkowania humoru a poznawać świat powinniśmy z perspektywy kogoś kto nic o nim nie wie i uczy się go razem z nami. Niby schemat ten sam co w innych książkach ale napisane tak bardzo po łebkach, że aż odłożyłem w połowie i raczej nie mam...

Kolejna z przeczytanych ostatnio książek, w których czułem się, jakbym wrócił do dawno niewidzianego, znajomego, przyjaznego miejsca. Myślę o „Belgariadzie” (i „Malloreonie”),w których zaczytywałem się w późnej podstawówce i wczesnym liceum, a zwłaszcza o charakterystycznym humorze przewijającym się przez te cykle: sarkastycznym, a jednocześnie prostym i dobrodusznym. „Odkupienie Althalusa” to opowieść z zupełnie innego świata, z innymi krainami, religiami i postaciami, ale humor jest tu ten sam. Podobnie jak potoczystość języka i „lubialność” bohaterów.

Wydawałoby się więc, że to książka do pochłonięcia w kilka wieczorów, prawda? Zwłaszcza że cała historia – rzecz niebywała u Eddingsów! – zamyka się w jednym, acz opasłym tomie. A jednak nie. Zaskakująco się męczyłem. I po przeczytaniu nie do końca wiem, czym. Możliwe, że stężeniem humoru (w „Belgariadzie” on był jednak trochę bardziej zróżnicowany i mniej nachalnie dawkowany, tu zaś prawie wszyscy rozmawiają ze sobą ze swadą i zgryźliwością charakterystyczną dla Silka/Kheldara). A może dlatego, że tak jak tam poszczególne krainy i nacje zarysowane były mocną, charakterną kreską, tak tu zlewały mi się ze sobą i stanowiły niezbyt wciągającą, jednorodną masę. Nieszczególnie zżyłem się z geografią, historią czy socjologią tego świata.

A jednak jest w nim dużo fajnych fabularnych pomysłów i krzepkich postaci, jak bohater tytułowy albo bogini Dweia, przez co nie miałem wrażenia, że czytam odgrzewanego kotleta opakowanego w nową okładkę. Mimo wszystko polecam, jeśli ktoś lubi Eddingsów. Mocne 6/10.

Kolejna z przeczytanych ostatnio książek, w których czułem się, jakbym wrócił do dawno niewidzianego, znajomego, przyjaznego miejsca. Myślę o „Belgariadzie” (i „Malloreonie”),w których zaczytywałem się w późnej podstawówce i wczesnym liceum, a zwłaszcza o charakterystycznym humorze przewijającym się przez te cykle: sarkastycznym, a jednocześnie prostym i dobrodusznym....

Jejku, ale mi szło to czytanie. Jak krew z nosa. Jednak nie ze względu na dość imponującą objętość książki, a z racji braku czasu na wszystko.

"Odkupienie..." jest typową epicką powieścią, jakiej z pewnością można się spodziewać od państwa Eddings. To ten typ książki, w którym dobro zawsze wygrywa, spodziewamy się zakończenia a i tak czyta się sympatycznie.

Dla tych, którzy czytali cokolwiek innego tego samego autorstwa - lektura wyda się bardzo znajoma. Podobnie jak w kilku innych utworach znajdziemy tu miłą boginię, bohaterskich wojowników, sprytnych ale dobrych rzezimieszków, piękne i mądre panie oraz wielkie wojny ze złem. Może i jest to kolejny i nowy świat, ale jakoś tak już znany.

Taka lektura na spokojne i długie jesienne wieczory. Ja skończyłem ją przed tą porą roku, może ktoś inny zacznie?

Jejku, ale mi szło to czytanie. Jak krew z nosa. Jednak nie ze względu na dość imponującą objętość książki, a z racji braku czasu na wszystko.

"Odkupienie..." jest typową epicką powieścią, jakiej z pewnością można się spodziewać od państwa Eddings. To ten typ książki, w którym dobro zawsze wygrywa, spodziewamy się zakończenia a i tak czyta się sympatycznie.

Dla tych,...

Najlepsza chyba powieść fantasy Eddingsa, co udało się osiągnąć dzięki temu, iz tym razem streścił się w jednym tomie.

Jak wszystkie jego dzieła - niewyrafinowane fantasy napisane na jedno kopyto .. ale jak wszystkie - miło się czyta i mozna się roześmiać nie raz i nie dwa.

Najlepsza chyba powieść fantasy Eddingsa, co udało się osiągnąć dzięki temu, iz tym razem streścił się w jednym tomie.

Jak wszystkie jego dzieła - niewyrafinowane fantasy napisane na jedno kopyto .. ale jak wszystkie - miło się czyta i mozna się roześmiać nie raz i nie dwa.

Główny bohater Althalus jest złodziejem, kłamcą, oszustem, a nawet mordercą. Lecz pomimo tych wszystkich wad bardzo go polubiłam, zwł. że szybko i przyjemnie czytało się jego przygody. Fabuła bardzo wciąga i nie można się od niej oderwać. Bardzo podoba mi się wątek związku Althalus z boginią - zachowują się jak stare, dobre małżeństwo, widać że lubią się sprzeczać, ale bardzo się kochają. Polecam wszystkim wielbicielom fantasy.

Główny bohater Althalus jest złodziejem, kłamcą, oszustem, a nawet mordercą. Lecz pomimo tych wszystkich wad bardzo go polubiłam, zwł. że szybko i przyjemnie czytało się jego przygody. Fabuła bardzo wciąga i nie można się od niej oderwać. Bardzo podoba mi się wątek związku Althalus z boginią - zachowują się jak stare, dobre małżeństwo, widać że lubią się sprzeczać, ale...

Sprawia wrażenie dość niedbałego zarysu kolejnych, naprawdę świetnych serii.

Sprawia wrażenie dość niedbałego zarysu kolejnych, naprawdę świetnych serii.

Czyta się przyjemnie, jest kilka ciekawych pomysłów, ale całość pozbawiona jest sensu.

Czyta się przyjemnie, jest kilka ciekawych pomysłów, ale całość pozbawiona jest sensu.

Książka wręcz genialna. Wspaniale wykreowani bohaterowie, nie tuzinkowy humor i znakomity pomysł na przygodę. Prawdziwy Biały Kruk.

Książka wręcz genialna. Wspaniale wykreowani bohaterowie, nie tuzinkowy humor i znakomity pomysł na przygodę. Prawdziwy Biały Kruk.

specyficzna

specyficzna

Świetna książka, w której znalazłem wspaniałe opisy, humor, tajemnicę i to że każdy poboczny bohater miał swój niepowtarzalny charakter. Do odkupienia althalusa wracam co jakiś czas, jeśli chce się kogoś zarazić fantastyką, to ta książka spełnia większość wymogów.

Świetna książka, w której znalazłem wspaniałe opisy, humor, tajemnicę i to że każdy poboczny bohater miał swój niepowtarzalny charakter. Do odkupienia althalusa wracam co jakiś czas, jeśli chce się kogoś zarazić fantastyką, to ta książka spełnia większość wymogów.