Przeczytałam dużo książek W. Myśliwskiego i z prawdziwą przyjemnością sięgnęłam po ,,Drzewo" , utwór sceniczny. Po raz kolejny przekonałam się, że Myśliwski jest czarodziejem słowa. Jest to opowieść o starym Dudzie, który wszedł na drzewo aby udaremnić jego wycięcie,pod budowę nowej drogi. Tak naprawdę drzewo jest opoką, ostoją, symbolem przeszłości,tradycji, historii, Duda strażnikiem dbającym,o zachowanie tożsamości narodowej, kulturowej, chroniącym przed jej zatraceniem.
Autor przemieszał tu dwa światy żywych i umarłych. Obok realnych postaci Dudy, Zośki, Inżyniera, Robotników , pod drzewem zjawiają się umarli żona Dudy, Puzonista, Poldek,Hrabia czy Partyzant,który wpada w odwiedziny prosto z własnego pogrzebu.
10/10

Przeczytałam dużo książek W. Myśliwskiego i z prawdziwą przyjemnością sięgnęłam po ,,Drzewo" , utwór sceniczny. Po raz kolejny przekonałam się, że Myśliwski jest czarodziejem słowa. Jest to opowieść o starym Dudzie, który wszedł na drzewo aby udaremnić jego wycięcie,pod budowę nowej drogi. Tak naprawdę drzewo jest opoką, ostoją, symbolem przeszłości,tradycji, historii, Duda...

Moja ocena bliżej 7,5.
Mój pierwszy kontakt z literaturą pana Myśliwskiego.
Wiadomi, jak większość chciałem w pierwszej kolejności sięgnąć po " Traktat o łuskaniu fasoli" ale nie udało mi się i wybrałem "Drzewo".
Nie żałuje, piękna metaforyczna powieść - sztuka opowiada o ludziach, o ich tradycji, historii. Ale pokazuje również ich stereotypowe działanie, wierzenia i mity.
To bardzo interesujące zobaczyć ludzkie zachowania, siebie również, wobec niecodziennego, sensacyjnego zdarzenia. To chyba prawdziwy obraz człowieka.

Moja ocena bliżej 7,5.
Mój pierwszy kontakt z literaturą pana Myśliwskiego.
Wiadomi, jak większość chciałem w pierwszej kolejności sięgnąć po " Traktat o łuskaniu fasoli" ale nie udało mi się i wybrałem "Drzewo".
Nie żałuje, piękna metaforyczna powieść - sztuka opowiada o ludziach, o ich tradycji, historii. Ale pokazuje również ich stereotypowe działanie, wierzenia i...

Myśliwski jak zwykle zachwyca. Po wierzchu: opowieść o polskiej wsi. W środku: drobiazgowa analiza rzeczywstości, świata i ludzkich postaw. Piękne.

Myśliwski jak zwykle zachwyca. Po wierzchu: opowieść o polskiej wsi. W środku: drobiazgowa analiza rzeczywstości, świata i ludzkich postaw. Piękne.

“Rzecz dzieje się w ciągu jednego dnia, lecz dzień jest tutaj miarą umowną. Osób występuje wiele, swoich i obcych, realnych i symbolicznych, żywych i umarłych, z tego i tamtego świata, i nie wiadomo skąd.”

W obrazie dostrzegam opowieść o świecie zaprzeszłym, tym zaprzęgniętym w tęsknotę, snującym się za mieszkańcami wsi, niczym pies z łańcucha zerwany, ale i teraźniejszym gdzie postęp do drzwi puka. Drzewo - centrum świata, rzeczywisty pomnik moralności, drogowskaz dla tych, którzy odeszli i zechcą wrócić. Miejsce gdzie spoczywa pamięć człowieka, każdego z osobna. Najmniejsza gałązka jest symbolem minionego, uwiecznionym na przestrzeni lat. W dramacie pojawiają się nawet ludzie z XVII wieku. A na drzewie, stary Duda siedzi ze strykiem do szyi przywiązanym, zaspany jeszcze, jakby ze snu tylko w inny świat snu jeszcze wędrował. Bez początku i końca, jak dzień wraca do dnia, noc do nocy, tak życie koło zatacza i Duda na ścięcie drzewa się nie godzi. Świat nie jest doskonały, a ludzie wciąż chcą usterki naprawiać, plany tworzą, lepsze im się wydaje, niż były te przy stworzeniu świata.
Kiedyś nie uwzględniono postępu cywilizacji, więc teraz drogi trzeba budować, jak co na przeszkodzie stoi usuwać, plan musi być wykonany. A tu jak nie chłop na drzewie, to pod innym kogoś rozstrzelali, ktoś się powiesił, a te pradziad zasadził, przeor, czy jaki inny urzędnik. Wszystko świętość, nie wolno ruszać.

Powieść jest metaforyczna, traktuje o ludziach i tradycji, historii, stereotypach, przekonaniach, wierzeniach i mitach, ale przede wszystkim o pamięci odeszłych opowiada. Skrada się do człowieka niczym kostucha, rwie serce, wysysa, a to nie wszystko, bo drzewo jest miłością, więc uwodzi w smutku na przemian z radością zatapia. Co się zdarzyło od tysiąca lat, przy nim się zdarzyło. A poza nim wiatr hulał, wilki wyły, ciemność zalegała, śnieg topniał, pory roku przemijały, a pamięć istniała.

“Rzecz dzieje się w ciągu jednego dnia, lecz dzień jest tutaj miarą umowną. Osób występuje wiele, swoich i obcych, realnych i symbolicznych, żywych i umarłych, z tego i tamtego świata, i nie wiadomo skąd.”

W obrazie dostrzegam opowieść o świecie zaprzeszłym, tym zaprzęgniętym w tęsknotę, snującym się za mieszkańcami wsi, niczym pies z łańcucha zerwany, ale i teraźniejszym...

To moje pierwsze spotkanie z Wiesławem Myśliwskim.
Planowałam zacząć tradycyjnie od "Traktatu o łuskaniu facoli", ale padło na "Drzewo".
Dla mnie to takie trochę uwspółcześnione "Dziady" cz.II, o ile dobrze pamiętam.
I podobnie jak "Dziady" do mnie nie przemówiły dawno temu, tak "Drzewo" nie zrobiło na mnie większego wrażenia dziś.
Na pewno jest to sztuka, którą trzeba Czytać, a nie przeczytać, a ja, być może, tylko przeczytałam.

To moje pierwsze spotkanie z Wiesławem Myśliwskim.
Planowałam zacząć tradycyjnie od "Traktatu o łuskaniu facoli", ale padło na "Drzewo".
Dla mnie to takie trochę uwspółcześnione "Dziady" cz.II, o ile dobrze pamiętam.
I podobnie jak "Dziady" do mnie nie przemówiły dawno temu, tak "Drzewo" nie zrobiło na mnie większego wrażenia dziś.
Na pewno jest to sztuka, którą trzeba...

to jest mistrz po prostu!

to jest mistrz po prostu!

Co jest dla człowieka największym odniesieniem w życiu, biegunem, siłą, argumentem zmieniającym wszystko?
Na to pytanie odpowiada W. Myśliwski w "Drzewie".
To obraz rodziny, relacji społecznych (urzędnik, milicjant, dyrektor, prostytutka, ksiądz i świat odeszły - duchy). Wszyscy spotykają się wobec dziwnej sytuacji- starszego, mądrego człowieka, który wszedł na drzewo.
To bardzo interesujące zobaczyć ludzkie zachowania, siebie również, wobec niecodziennego, sensacyjnego zdarzenia. To chyba prawdziwy obraz człowieka.

Polecam, ze zdziwieniem, że tak niewielu czytelników na LC, że brak opinii, a niby twórczość Myśliwskiego tak szeroko znana.

Co jest dla człowieka największym odniesieniem w życiu, biegunem, siłą, argumentem zmieniającym wszystko?
Na to pytanie odpowiada W. Myśliwski w "Drzewie".
To obraz rodziny, relacji społecznych (urzędnik, milicjant, dyrektor, prostytutka, ksiądz i świat odeszły - duchy). Wszyscy spotykają się wobec dziwnej sytuacji- starszego, mądrego człowieka, który wszedł na drzewo.
To...

Słuchałam audiobooka tej książki. Niesamowita. Trzymająca w napięciu. Ukazuje, jak bardzo człowiek może przywiązać się do tradycji. I nie zostaje sam z problemem. Cała jego rodzina staje w jego obronie. To mi się podoba. Tak być powinno.

Słuchałam audiobooka tej książki. Niesamowita. Trzymająca w napięciu. Ukazuje, jak bardzo człowiek może przywiązać się do tradycji. I nie zostaje sam z problemem. Cała jego rodzina staje w jego obronie. To mi się podoba. Tak być powinno.

Gdzie przeszłość miesza się z teraźniejszością, jawa ze snem, młodość ze staroscią, tradycja z nowoczesnością... Drzewo symbolem tego wszystkiego

Gdzie przeszłość miesza się z teraźniejszością, jawa ze snem, młodość ze staroscią, tradycja z nowoczesnością... Drzewo symbolem tego wszystkiego

"Drzewo" -trochę mnie rozczarowało zbyt nachalnym sentymentalizmem.

"Drzewo" -trochę mnie rozczarowało zbyt nachalnym sentymentalizmem.