Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nie wiem czy to ze mną jest coś nie tak, czy z resztą świata?
Wszyscy wyśpiewują zachwyty nad tą powieścią, a ja dotrwałam w wielkich bólach do połowy i moje subiektywne zdanie jest następujące:
to nie jest żadna epopeja o północy, dawne tradycje ledwo muśnięte. Klimat skutej lodem Norwegii? Psińco. Jest góra i dolina, a pośrodku las.
Postacie i dialogi proste jak budowa cepa; ona odwróciła głowę, on zerknął, ona się zawstydziła, on jest postawny, ona o pięknym obliczu...
Wszyscy ponoć wykazują się mądrością życiową, ale trzeba uwierzyć autorowi na słowo, bo dowodów niestety brak.
Przez 300 stron nie wydarzyło się nic, co wybudziłoby mnie z letargu i wkurzenia, że marnuje bezpowrotnie swój czas, ale ciągle dawałam szansę, aż doszlam do wniosku, że jest to dzieło pomiędzy Harlequinem a Hallmarkiem i nic tu po mnie.
Porzucam książkę w połowie, co zdarza mi się niezwykle rzadko.
Zawyżyłam nieco ocenę, ponieważ istnieje ryzyko, że czytałam gorsze rzeczy.
A wszystkim, którym się książka nie podobała, ale dawali średnio po 5 gwiazdeczek przypominam, że pan już nie żyje, więc nie będzie mu przykro.

Nie wiem czy to ze mną jest coś nie tak, czy z resztą świata?
Wszyscy wyśpiewują zachwyty nad tą powieścią, a ja dotrwałam w wielkich bólach do połowy i moje subiektywne zdanie jest następujące:
to nie jest żadna epopeja o północy, dawne tradycje ledwo muśnięte. Klimat skutej lodem Norwegi...

Rozwiń

Zwiń

Karin Alvtegen jest mistrzynią obrazowania ludzkich emocji.
Otwiera każdego z bohaterów i wygrzebuje z niego wszystko z najciemniejszych zakamarków, aby podac to czytelnikowi na tacy. Doskonale przyrządzone.
Brawo!

Karin Alvtegen jest mistrzynią obrazowania ludzkich emocji.
Otwiera każdego z bohaterów i wygrzebuje z niego wszystko z najciemniejszych zakamarków, aby podac to czytelnikowi na tacy. Doskonale przyrządzone.
Brawo!

Kubę Wojewódzkiego uwielbiam, ale o to było słabe. Bardzo. Najpierw nudna pierwsza część o Kubusiu w szkole, gdzie już był Casanovą w rajtuzach. Potem dłuuuugo o podbojach miłosnych Kuby, o wszystkich bezimiennych paniach, które nosiły imię złożone z jednek litery i kropki, łatwe do rozwiązania zagadki, ale kogo to właściwie interesuję? Tylko nastoletnia Julia była wymieniona kilka razy z imienia.
Takie wyliczanki na miarę gimnazjalisty, ale co ja wiem o życiu?
Poźniej było chwilę nawet ciekawie, o programach radiowych i telewizyjnych, które Wojewódzki tworzył, lub brał udział w tworzeniu.
Znowu nużące rozpisywanie się o swoich samochodach, litości!
I kilka ciekawych ostatnich zdań.
Stracony czas.

Kubę Wojewódzkiego uwielbiam, ale o to było słabe. Bardzo. Najpierw nudna pierwsza część o Kubusiu w szkole, gdzie już był Casanovą w rajtuzach. Potem dłuuuugo o podbojach miłosnych Kuby, o wszystkich bezimiennych paniach, które nosiły imię złożone z jednek litery i kropki, łatwe do rozwi...

Rozwiń

Zwiń

Umiera Gerda Persson i od tego się wszystko zaczyna.
Jakie skrety znała, co zabrała ze sobą do grobu, a czym postanowiła się podzielić?
Jedna z lepszych powieści, jakie czytałam, świetny warsztat literacki, doskonałe tłumaczenie.
Polecam!

Umiera Gerda Persson i od tego się wszystko zaczyna.
Jakie skrety znała, co zabrała ze sobą do grobu, a czym postanowiła się podzielić?
Jedna z lepszych powieści, jakie czytałam, świetny warsztat literacki, doskonałe tłumaczenie.
Polecam!

" - Czy to wszystko przez nas? - spytał Freddie.
- Tak - odrzekłem.
- Oj! - pisnął z uśmiechem."
Najgorsza biografia [sic!] jaką czytałam.
Gdybym nie była fanką Queen i Freddiego i nie "poznałabym" go z innych źródeł, to straciłabym cały szacunek do jego osoby.
Jego partner życiowy chwilę po jego śmierci pisze wspomnienia, które powinny nosić tytuł "Prezenty od Freddiego i ja". W kólko mówi o prezentach i zakuach, kosztach tych prezentów, podrożach i ile kosztowały. Opisuje szczegółowo wystrój wnętrz, a sam Freddie jest przedstawiony jak imbecyl, który popiskuje, podskakuje i rozdaje pieniądze na prawo i lewo. Lub chce kupować eksponaty w muzeum i dziwi się, że nie można.
Całość wygląda tak, jakby prezenty miały byc miarą głebii ich związku.
Ludzie, co Wy czytacie, że taki chłam oceniacie jako arcydzieło?

" - Czy to wszystko przez nas? - spytał Freddie.
- Tak - odrzekłem.
- Oj! - pisnął z uśmiechem."
Najgorsza biografia [sic!] jaką czytałam.
Gdybym nie była fanką Queen i Freddiego i nie "poznałabym" go z innych źródeł, to straciłabym cały szacunek do jego osoby.
Jego par...

Rozwiń

Zwiń